HÜZNÜN ESEF YÜKLÜ SESİ:
GÜNLERDEN ÖLÜM…
GÖĞÜN KIRIK TAMBURU
NARİN’İN Z/AMANSIZ VEDASI
YÜREĞE BİAT
KATİL CİHANIN YOK İKEN DE TERCÜMESİ…
SENİ UNUTMAYACAĞIZ NARİN…
Şirk koşandı yaşlı yaslı zamana
beyhude olduğunu bile bile içime ç/ektiğim o esinti yürekteki yakarış adeta
dipsiz bir kuyu…
Gel-git acılar coğrafyasından
Sökün eden telaşın izi
Sapkın belki de kara düşler
Muğlak olası kıtalar
Aşmakla iştigal
Hüzünle hemhal
Ve o devasa girift
Sandığın kırık yüzü
Hayalleri gönlün çeyiz misali
Ön görülen bir yemin ve elzem bir
d/okunuş
Mübalağasız sevebilme sanatı
Mademki şiir ve her hece…
İnzivada geçse ömür ne ki
Bilen olmadıktan sonra
Elbet bilginin de kudreti
Sarı bir sağanak
Gök kubbe acımtırak bir yakarışa gebe
Yerküre ve süregelen zulüm
Manidar ölümler
Muğlak gölgeler
Metruk hecelerin isyanı
Şair ise beklemede.
Varsıl bir ikametgâh yüreğini koyduğu
Elbet şairin duası
Elbet kayıpların mecazi firarı
Hüzün ve o kesif sessizlik
Babadan emanet duygular
Kulağa küpe
Yüreğe Zühre iken d/okunan
Ayın çatlak yüzü
Ayın haşmeti
Ay yüzlü sevda sevgili
Yüreğin dinmeyen mahiyeti
Kopacaksa da kopsun hani zincir
Halkaların eziyeti
Şairinse meziyet bildiği bir itham
bir sanrı
Ölü zambaklar ülkesi şairde saklı
Ve de hicreti
Hicvinden öte yaşamın
Haiz olduklarımız da bir bir kayıp
giderken
Hazzı dokunuşu yalnızlığın
Kürediğimiz yol
Küskün vecizelerle hemhal
Tümden gelen hüzün bahçesi
O kayıp nakarat
İbaresi sözcüklerin
İhlaslı yüreğin seslenişi
Sahiden de böyle mi olmalıydı?
Hırpalanmış tüm sözcükler
Haşmetli bir sağanak
Günlerden hüzün aylardan Eylül
Bir dirayet sınanan
Bir de metanet saklı kalmalı geride
Dikte ettiği ne ki kalemin?
Yazmadıktan sonra şair içindekileri
Hazan ve ertesi
Kırık bir mızrap
Gönlün fedaisi sevgide saklı son
durak
Oysaki yeni başlamıştı hikâye
Yeniden sevebilmenin hikmeti
Yeşil cübbeli bir ihanet
Sarı benizli kaleme delalet
Varsın kopsun da küçük kıyamet
İçten dışa s/üzülen
Kayıp zamanların tarihçesi
Her güne ilişen bir dip not…