Ol...





Çürük bir nüans adadı mevsim:

Adaşım olan çiçekler gibi arındığım nefsim

Sözcükler ise cürüm işleyen

Kalbimin hem rotası hem yongası

Ezkaza yazmadığım

Esefle kendime sardığım

Sevgi ve kalemse yüreğin tek hâkimi

 

Gönlüm bazen bir kubbe bazen bir hutbe

Aş eren ilham sessizlik ile

Kıyama durduğum

Rükûu sonsuzluğun elbet Rabbime koştuğum

Ve taziyelerimi sunduğum geçmişin şanlı kokusu

 

Şanı varsın yürüsün yalnızlığın

Varsın makber tadında salınsın yaşamışlığım

Hem göğe duacı

Hem aşka kiracı

Hem de cilası

Sözcüklerin parlayan gözlerim

Sefil yetilerim

Aralıksız olmasa bile inleyen yüreğim

Mahremimle hemhal matemimden

Sökün eden hayallere halen varamasam bile

 

Gözüm açık rüyalar görmeye

Elbet seferi nazımdır

Elbet yüce ilahımdır

Beni dara koymayan

Yandığım kadar İlahi Ateşin feriyle

Bir Rönesans bir reform da değil asla

Varsa yoksa yüreğimle yaşayıp sevdiğim

Bir o kadar yasını artık tutmadığım mazim

Elbet kefilim de dünüme

Ne kof ne küf kokan

Yenilediğim bir dünya bir rüya bir duayen

Bildiğim sevebilme potam

İnançla eşleşen umut teknem

Ve o tekke ki

Varsın kabul edilmeyeyim derviş kimliğimle

 

Ve de sadık

Neferi

Olmakla ihya olan yürek

Elbet sonsuzluğun nidasında saklı fevri olmayan her dilek

Aşka mazhar

Kalbim ve kalemim nasıl da tarar

Hem aşkı hem safiyet dolu mehtabı

Hem de saf tuttuğum inanç kadar

 

Sözcüklerim ve sevgim bol keseden sever

Ve niyaz ederken bu sefil beden bu imanlı yürek

Dilemmasında yalnızlığın

Her ne hikmetse kendimi sakındığım

Sarmalında hüznümün sadece Rabbime sarıldığım

Ve o kırık tokam nasıl ki

Yüreğin mangalı

Nasıl ki acının nezdinde saklı

Bir ilhamı

Bahşeden Rabbime koşmanın da mükâfatı

 

Hali hazırda ayakta dimdik kaldığım

Hazanda dahi baharı duyumsadığım

Ve de yüreğime saplanmış o şarapnel parçası

Elbet canım feda sevgiye

Can feda vatan aşkıyla yanan bu mangal yüreğe

Söz geçiremediğim kadar terbiye ettiğim

Nefsim

Sonlanmak bilmeyen niyazım ve içime çektiğim nefesim

 

Aşikâr aşkın şahikası bir mevsimim

Dilim tutulsa dahi kalemimin konuştuğu

Kalem sussa bile meleklerin koruduğu

O minval ki

Saklı ruhum kıblemde

Saklı servetim kıyamet kopmadan önce kıymet bilseydi ya

Şu cihan şunca insan

Hizaya gelmese bile benim ben sadece kendini yargılayan

Kendimsiz bir dünya değildir yaşadığım

Allah aşkı ile kıblemde parladığım

Elbet sadece ve sadece:

Rabbim, ‘’ol’’ dedikçe…

 


( Ol... başlıklı yazı GÜLÜMM tarafından 3.10.2024 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu