‘’Bir yabancý geliyordu uzaktan, birini mi bekliyordum? Evet. Hayýr. Aðaçlarýn vazgeçiþini kutsayan yaðmurlar yaðdý günlerce. Haftalarca. Bekledim.          Biliyor musun bu yolu daha önce de yürüdüm. Baþka bir hikâyede. Yazar beni o günlerde daha sýk yürütürdü. Sürekli dinlettiði bir þarký vardý. O þarkýyý dinleye dinleye yürümüþtüm. Hava soðuk olmalý ki kýrmýzý beremi hatýrlýyorum. Ve çýplak aðaçlarý. ‘’(Alýntý)

Öykündüðüm bambaþka bir hayatýn misafiri olmak adýna haizi olduðum saltanatýn bahtsýz seferisi.

Bir bedevi belki de: hani, hani, bedeller ödeyen.

Kýr saçlarýnda saklýyým umudun ve iþte bir kýr bahçesi hatta bir kýr düðünü lakin ortada ne damat var ne gelin sadece kuþlarýn kundakladýðý yeþillik ve de her bir kuþun uçuþan duvaðý ve de beyaz pelerini.

Sisli bir ruhum var kimine göre.

Kimliksiz deðil alabildiðine kibar ve de sunulan kinayelerin tesiri altýnda kalmayýp hali hazýrda savunduðum ilkelerim ve uçuþan imgelerim: ne soðuk ne çatýk kaþlý varsa yoksa rüzgâra atýfta bulunduðum daðýnýk ve gür saçlarým güzel desem olmaz güzel demesem o da olmaz ve bu yaþta dahi karar veremediðim güzel mi çirkin mi olduðuma gerçi görünen köye kýlavuz gerekmemekte lakin ne köyüm ne kasabam var benim ne de olsa Ýstanbul’a zimmetli bir Ýstanbul neferi bir Ýstanbul müdavimi ve aþýðýyým her gün kýtalar arasý yolculuk yaptýðým günlerin de özlemi var içimde.

Bir hümayun.

Bir hüviyet.

Bir de hürriyet…

Kýz baþýma baþ koyduðum þu münferit yol ve yaldýzlý sevgileri dünde býraktýðým ulemasý adeta acýlarýn ve duayeni inancýn ve dilemmasý satýrlarýn iz býrakmak ne kelime gizini sevdiðim rüyalarým ve tüm yazdýklarým aslýnda yazanýn kimliðinden ziyade mademki bir yazarýn yazmaya durduðu bir kahramaným…

Bazense anlatýcýsý.

Bazen hegemonyasý sözcüklerin ve zift karasý imgelerin mübalaðasýz sevdiðim edebiyatýn çengeline takýlý bir ruh gibi ya da kukla gel gör ki içimden geldiði gibi yazýp yazdýrdýðým aslýnda kayýp asasýnda ilham perimin þerh düþtüðüm münferit duygularým ve yabancýlaþtýðým iken kendim fi tarihinde ve iþte fil hafýzasý ile kalemin didiklediðim zaman ve iyileþmeyen yaralarým.

Z/afiyet yüklü bir rüzgârým.

Belki de dünün Zennesi.

Zihnimde volta atan düþüncelerin hengâmesi.

Köle pazarýnda satýþa sunulmuþ cümlelerin en heyecanlý en atak alýcýsý ve birileri var baðýran içimden düþük yapan bir cümleyi kurtarmak adýna cirit atan bir yengi belki de:

Yok mu arttýran?

Yazý mýyým yoksa yazar mý?

Þiir miyim yoksa þair mi?

Dibi görsem ne ki tepeye çýkmadýktan sonra?

Tepe noktasýnda kâinatýn ve iþte uzayýn yýrtýlmýþ peçesi ya da kayýp gelinin yýrtýk duvaðý, davasý büyük derdi büyük umudu büyük ve seferi yalnýzlýðýn seyyah yorgunluðumun da muadili ve kök hücrem ve kök saldýðým ve köklenmiþ hayallerim aslýnda karekökü hayatýn kararan yüzünde cihanýn ve kara bulutlarýn rahmeti boca ettiði bir infaz vakti ki þiirlerin künyesinde þair kuvözünde þiir büyüten masum bir çocuk gibi tefekkürde ve tecelli eden kaderin himayesinde dingin bir ömre öykünen þair.

Yazgým.

Aslýnda ben bir yazýyým.

Lakin yazdýðýný haykýrýp da yazarýn ceketini giydiðim kadar yazarýn dikte ettiði.

Belki de bir resmin meali ne de olsa duygularýn takla attýðý ve düþüncelerin takvasý varsa yoksa ruhumun tekkesi nice þiir nice hikâye nice nesir ve esmeyi unutan rüzgâra çaðrýþýmda bulunduðum uçmaktan aciz ruhumun uçurtmasý misali her yazýyý her þiiri uçurmakla iþtigal kifayetsizliðim deðil kinaye hiç deðil kibarca rencide edildiðim z kuþaðýnýn ilk harfiyim ve anlamaktan aciz olduklarý aþkýn hatýrýna mademki en ihtiþamý en doludizgin o tek heceyim nasýl da münferit bir o kadar kaygýlý ve iþte algý eþiðinde saklýyým adý aþk iken aþikâr ve aþina olduðum suskun rüzgârýn cüretinde saklý bir nidayým!

Belki de fýsýltý…

Özümde saklý iken közüm.

Sözümden dönmeden yola düþtüðüm bazen yolda çýktýðým ve tek tapýnaðým yüreðimin kalesi bazen kumdan inþa edilesi bazense kalemin nüktesi iken esir düþtüðüm kalenin de yýkýlmaz duvarlarý arasýnda sýkýþmýþ bir çaðdayým ve de çatlaðýyým o kalemin alabildiðine sýzan kimyam ve kaným ve sözcüklerim üflesem uçacak iken kalem ben çoktan kendimi aþýp da cihana avaz avaz baðýrdýðým belki de babamýn öldüðü yaþtayým þarkýcýnýn da dediði gibi:

Ve iþte yazma nedenim!

Yazmaya durduðum her vakit…

Altýna imzamý attýðým her akit…

Ruhumu sývadýðým ruhumu sývazladýðým sakalým yok ki inandýrayým insanlarý ve yazarýn ima ettiði imha ettiði her duyguyu sahiplenen kak bir nesirim kâh bir þiir ve cýlký çýkmýþ dünyaya feveran ettiðim sýrma saçlý yalnýzlýðým…

O kara delik mademki yazýp bu günü de kurtardým ve iþte itiraf ediyorum:

Kâinatýn uzay boþluðunda ansýzýn hâsýl olan o devasa yýrtýk ve kalemin mimlendiði aslýnda kara deliðin yýrtýk mintaný ve kainata kafa tuttuðum en çok da haksýzlýklardan çýkýp da yola Hakkýn yolunda ilerlediðim kadar ve yanýna çentik attýðým duygularým:

Abartýsýz çýðlýk çýðlýða mademki yazmadýðým gün ölü bir þiir ölü bir nesir ötesinde ölüden bozma sözüm ona yaþayan bir canlý misali uyurgezer varlýðý ile kalemimin nasýl ki güne þerh düþmedim o gün ve rölantiye aldýðým duygularým kalem ki: kaynayan kaným ve kimyam kaile alýnmadýðým bir ömre de meydan okuduðum:

Sahi ben kimim ya da ne?

Yazan mýyým yazýlan metin miyim?

Þairin hoþ beþi.

Þairin attýðý düþeþi.

Þairin yazdýðý hisleri…

Hele ki yazmadýklarýnýn yanýnda ya da yazýnýn ta kendisi duamýn kabulü ve hayatýn ederi aþkýnsa ç/aðrýsý ve kafam alabildiðine karýþýk neyim ben ya da kim hümayunu sözlüðün, lalden yüreðimin keman sesi ya da çocukluðumun hazinesi o duvar piyanosunda esir düþmüþ bir birey ve parmaklarým dokunurken fildiþi tuþlarýna duvar piyanomun ve iþte ruhuma þirk koþan bir duayen ne de olsa bilinmezin peþinde bilindik duygularýn da tekbir getirdiði bilinmezin g/izinde bilindik en varsa güme giden ve gücüme giden itibarsýz sevgisizliðinde insanlarýn yýllanmýþ öfkelerine þerh düþtüðüm bir o kadar boþa düþtüðüm aslýnda boþlukta salýnan bir beþik gibi ve iþte algý eþiðinde evrenin Rabbimle baþ baþa kaldýðým her an’ ýn da güzelliði ayrý saklý iken içimde…

Yazý mý?

Yazgý mý?

Yoksa yazmaya riayet eden yazamama kaygým mý?

Yazdýrana þükrettiðim…

Ha yazýyým ha yazar coþkuma denk düþen her cümlenin bahþettiði huzur ile tapýndýðým iken sadece ve sadece yüce Rahman…