Hayatýn Anlamý, Sürekli Bir Arayýþýn Konusuyla Doludur

   Hayatýn anlamý, sürekli bir arayýþýn konusuyla doludur. Baþarýlar, zaferler gibi geçici kazanýmlar, varoluþun derin sorularýna cevap veremez. Geriye kalan, sadece var olmanýn hafifliði ve derinliklerinde yanký bulamayan bir sessizliktir. “Ýnsan, zamanýn akýþýna karþý çaresizdir. Ne kadar çabalasa da, zamaný durduramaz veya geri döndüremez. Bu çaresizlik, varoluþsal bir endiþe-Ali Kaya-Elif geçkil kaya-Hayatýn kayýp zamaný eserine yorumundan bir kesit” verse de, bu var oluþ çaresizliðimizi deðiþtirmez. Çaresizliðimiz bizi var eden Rabbim kuvvetine sýðýnarak, sabýrla var olduðumuz aný hoþlukla doldurmalýyýz.

   Bu noktada, hayatýn anlamýný bulmak için içsel bir yolculuða çýkmalýyýz. Her aný, her duyguyu, her deneyimi anlamak ve bunlardan ders çýkarmak, bize varoluþumuzun derinliklerine inme fýrsatý sunar. Zamanýn geçiþi, bizim için bir öðretmendir; her geçen gün, hayatýn sunduðu dersleri ve fýrsatlarý gözler önüne serer. Ýnsan iliþkileri, bu yolculukta en önemli unsurlardan biridir. Sevdiklerimizle kurduðumuz baðlar, hayatýn anlamýný keþfetmemizde bize yardýmcý olur. Paylaþýlan anlar, zorluklar ve sevinçler, varlýðýmýzý anlamlandýrmanýn yollarýdýr. Bu baðlar, geçici baþarýlarýn ötesinde kalýcý bir tatmin saðlar. Ayný zamanda, içsel huzuru bulmak için doðanýn sunduðu güzelliklere de dikkat etmeliyiz. Doðanýn dinginliði, ruhumuzu besler ve hayatýn karmaþasýnda kaybolmamýza engel olur. Her bir aðaç, her bir çiçek, yaþamýn ne kadar deðerli olduðunu hatýrlatýr.

  Biz, çaresizce bu kayboluþu izleriz, ancak bu kayboluþa engel olamayýz çünkü zaman elimizden alýr. Öyleyse, bugüne bakarak onu hoþlukla, samimiyetle içini doldurarak devam edersek, hayata bu gidiþatla kalan kayboluþ olmayacaktýr. Varoluþumuzun nedeni olan hoþluðun esintileriyle içimizi doldurarak, varoluþumuzun gayesini yerine getiririz. Çaresizliðin kapýsýný, Rabbimize olan teslimiyetle yenebiliriz. Onun verdiði güç ve kuvvetle hayatý neþeyle doldurup, geride kalanlara bir boþluk deðil, hoþluk býrakmýþ oluruz. “Yüreðimizde taþýdýðýmýz her acý, her kayýp, varoluþumuzu sessiz bir çýðlýða dönüþtürür. Elif geçkil kaya-Hayatýn kayýp zamaný” Bu çýðlýk, aslýnda içsel bir mücadele ve yeniden doðuþ arzusunun ifadesidir. Her kaybýn ardýndan, yeniden ayaða kalkmak ve hayatýn sunduðu güzellikleri görmek için bir fýrsat doðar. Bu, acýnýn ve kaybýn getirdiði derin düþüncelerin ýþýðýnda, hayatýn anlamýný daha iyi kavramamýza yardýmcý olur.

   Acýlarýmýz, bizi þekillendiren ve güçlendiren unsurlardýr. Her bir kayýp, bize yaþamýn geçici olduðunu hatýrlatýrken, ayný zamanda sevdiklerimizle olan baðlarýmýzýn deðerini de artýrýr. Bu baðlar, hayatýn zorluklarýna karþý durabilmemiz için bir destek saðlar. Ýþte bu nedenle hayatýn getirdiði her zorluðu, bir öðretmen olarak kabul edip, içsel huzurumuzu bulmak için bir fýrsat olarak deðerlendirmeliyiz. Hoþluk ve samimiyetle dolu bir yaþam sürmek, kayboluþlarýn arkasýndaki anlamý keþfetmemize ve varoluþumuzu daha derin bir þekilde anlamamýza yardýmcý olur. Hayatýn akýþýnda kaybolmuþ gibi hissedebiliriz, ama bu kayboluþ, aslýnda bir yeniden doðuþun baþlangýcýdýr. Zaman, elimizden kayarken, geçmiþteki acýlarý ve kayýplarý geride býrakmak zorundayýz. Bu, sadece bir kayboluþ deðil; ayný zamanda hayatýn sunduðu yeni fýrsatlarý keþfetme yolculuðudur.

   Her kayýp, bize yaþamýn kýymetini hatýrlatýr. Yüreðimizde taþýdýðýmýz her acý, varoluþumuzu daha anlamlý kýlar. Bu acýlar, bizi þekillendirir; içsel gücümüzü bulmamýza yardýmcý olur. Çaresizlik hissi, aslýnda bir teslimiyetin baþlangýcýdýr. Rabbimize olan inancýmýzla, bu çaresizliði aþabiliriz. Onun verdiði güç, hayatýmýza neþe katmak için bir kaynaktýr.

   Hoþluk, hayatýn her anýnda karþýmýza çýkabilir. Doðanýn güzelliklerinde, sevdiklerimizin gülümsemelerinde, hatta basit bir anýn tadýný çýkarýrken bile... Bu hoþluklarý fark etmek, hayatý dolu dolu yaþamak için gereklidir. Geçmiþin yüklerinden arýnarak, bugünü samimiyetle yaþamak, geleceðe umutla bakmamýza olanak tanýr. Sonuç olarak, kaybolmuþ gibi hissettiðimiz anlarda bile, içimizdeki gücü bulmalý ve hayatýn sunduðu her aný deðerlendirerek devam etmeliyiz. Her acý, her kayýp, bizi daha güçlü kýlar; varoluþumuzun anlamýný daha derin bir þekilde keþfetmemizi saðlar. Hayat, kayboluþlarla dolu olsa da, her kayboluþ, yeni bir baþlangýcýn kapýsýný aralar. Hatta hayatýn anlamý belki de bu sürekli arayýþta, aný yaþamakta ve sevdiklerimizle kurduðumuz baðlarda gizlidir. Zamanýn akýþýna karþý duramayabiliriz, ama her aný deðerlendirerek, içsel huzurumuzu bulabiliriz. Bu huzur, varoluþumuzu anlamlandýrmanýn en güzel yoludur, vesselam.

Mehmet Aluç