Müsterih ol.

Ey, mecazi firarým düþ zembereðim:

Günü uyuttum da geldim dünün öyküsünde saklý bir neferim iklimlerden seken kuþ misali.

Durgun gölün duru rengiyim addedildiðim kadar saflýðýn miladýnda saklý bir hayal gibi yüreðimin kapaklandýðý o dik yokuþun her miliminde alýn terimle yaþamanýn da meali iken sevgi ektiðim hüzün biçtiðim.

Diþi bir tebessüm.

Oysaki ýrký cinsiyeti olmayan acýlardan iþtigalim hemhal olduðum hüzün teknem ayracý ömrün, baþýmdan uçan takkem bir tekke belki de soluklandýðým her þiirde, önünü alamadýðým kâh hüzün dalgasý kâh s/onsuzluða meylettiðim sözcüklerin lahzasý.

Mealim yok.

Titrim yok.

Tinim yok.

Titremiyorum da artýk çünkü olmayan benim.

Olmazýn oluru bir sevgiye bir renge kanat açmýþlýðým kadar yokum hem.

Kapattýðým kapýlar deðil bilakis yüzüme kapanan kapýlar ve iþte bu yüzden Hak yolunda ulaþmak adýna bana açýlacak son kapýya varma telaþý.

Üstüm örtülü anne sesiyle.

Yüreðim mahþer yeri.

Yalnýzlýksa ön görülen bir izdiham.

Neylerdim olmasaydým eðer ki sevginin neferi?

Düne biat.

Cihandaki sevgisizliðe inat.

Yeni senenin ilk günleri yerdiðim ne ki dünde mi kaldý?

Yardýðým kadar kalbimi tutuþan kabrimde mi saklý yoksa huzurun ederi?

Öznem yitik ya da bitik: ne fark eder ki bendeki bu özlem olmasa?

Seyyah duygularýn örtülü olduðu atlas yorganýn sökülen iplikleri ve münazara ediyorum biteviye duyduðum acýlardan deðil duymadýðým seslerden mustaribim.

Þaþalý bir coðrafya saklý içimde.

Köprülerin yýkýlmýþ ayaklarý ve sönen ýþýklar gizi evrenin bitiminde günün geceye meyleden bir yabancý mýsra çalmýþken kapýmý ve iþte þiirlerin mizacýnda sular seller gibi yaþadýðým hissettiðim yazdýðýmdan da öte yazýlmýþ kanýksadýðým kaderime alabildiðine yabancý imha edemediðim kadar yalnýzlýðý tütsüler yakýyorum.

Tüten dumanýn gözlerimi yaktýðý deðil aksine içimde büyüyen bir yangýn il kývýlcýmýn ne zaman nereden geldiði deðil artýk önem arz eden sadece bitmesini istediðim bir yolculuk varsýn olsun hüzne mazhar varsýn olsun dökümlü eteklerimden dökülen taþlar kadar taþlandýðýmýn da yok iken önemi yeter ki Allah katýnda taçlandýrýlayým.

Kaçýncý kuvveti sahi kaçýncý kaçýþým kaçýncý kaçkýnlýðým mahal verdiði kadar dipsiz kuyularda yüzmekten ziyade yüz görümü beþi bir yerde duygularýn mealinde körleþen bakýþlarým korlaþan duygularým kardýðýmdan ziyade önümü kandýðým kadar aldatýlmýþlýðýn tekrarý.

Bir minval ki çýkýþ noktam.

Yetilerimden kaçamadýðým kadarým.

Keþkelerin mahcup türküsünde yaktýðým kadar gemileri yaktýðým kadar mektuplarý yanmanýn efkârýnda tüten dumanda saklý ahým.

Gardýný aldý mevsim

Mahcup gülümsemesinde saklýyým

Azadesinde renklerin solgun hatýralarýn izinde

Demlendiðimden fazlasýyla

Dertlendiðim

Meczup ruhumun saçaklarýna saçýlmýþ sözcüklerim

Ne kibirli ne de Kaf Daðýný mesken tutan

Aralýksýz af dilediðim…

Reþit bir alfabe içimin ikbalinde süzülen sözcüklerim sürgün edildiðim kýtalarýn hezimeti yýlgýn katlarýnda ömrün bir yýlký atý gibi gem vurduðum hazan kaynakçamsa sonsuzluðu tavaf ettiðim kadar içimden sökün eder o izdiham ölümle tokalaþan deðil ellerim bir gövde gösterisi hiç deðil yaþamak gürül gürül akan yüreðimin tenhalarýnda oynaþan gölgeler misali içime kaçtýðým içimden geçenleri tek lokmada çekip de içime…

Ýçerlediðim kadar içlendiðim.

Ýçtimada gök kubbe.

Ýhmal ettiðim yine kendim bir o kadar imha edemediðim bu yüzden infilak etmekle yok olmak arasýnda bir yerdeyim.

Dar.

Darasý dünün.

Dik alasý hüznün.

Demi kederin.

Akan damý ömrün.

Diklendiðim hayat.

Direttiðim kadar direndiðim.

Sýnandýðý kadar dirayetim.

Dingin bir ömür için neler vermezdim…

Hulasasý sözcüklerin kat izinde sevdanýn hamt ettiðim kadar huzura meylettiðim yine de yetemediðim cihana sunduðum özrüm kayýp özneme sirayet eden bir özlem umuda mahal veren her buluþtuðumda kendimle kabrime giden yolda titrerken ayaklarým künyemdeki ismime ihanet etmemek adýna isyanlardayým hüznün mealinde soluklandýðým kadar da kurtulamadýðým zincirlerim.