Bir düş takvimi adeta: semiren göğün öğün atlamış yelloz yıldızları.

Ve aşk ve aşk:

Hamt ettiren.

Sözcüklerin asla yüksünmediği

Kodaman kuşların saltanatı

Sonlanmayan sonlanmayacak bir arayış vebali ise boynuma

Sür git bir yarış:

Sahi, kimdir kim en çok seven beni?

Ve lades, hafız:

Söz sanatı kıymete filan da binmez nazı

Öksesi rüyaların

Gerçek âlemlerin tek Tanrısı

Hikmette sual olmayan

Sulak yaşların inhisarı

Ve de o cenk asla sonlanmayan

Kaçıncı Cihan Harbi kaçıncı milat

Varsa yoksa yakaran bir mizaç

Önsezisi dinmez iken iklimin sergüzeşt

Yalnızlığı kök söktüren.

Ne tozum ne de haşmetli

Alaşağı edilmiş kalbin söğüt dalı

Hezeyanlar heyecanı tetikleyen

Hüzün ise devasa bir sarkaç

Kuyunun her mili ve meali

Köpüren ruhun fermanı

Azat edilesi bir güruh

Gönlün surlarına asılı

Sevginin dilemması

İllet özlemin sabıkası

Kurunun yanında yaşın da yandığı…

Yaş almayan kalbim

G/örücü imgelerin

Yasa mahiyetinde örülesi söküklerin

Tezahüratı

Devriktir hem krallık

Bir de yok mu kraldan çok kralcı?

Don Kişot’un kalesi

Kale alınmasa bile varlığı

Ve işte dönen yel değirmeninin çarkı

Ne de coşkulu ve öfkelidir mizacı

Geçkin bir şarkı

Geçkin bir kadın

Sırdaşı olan aşkın rabıtası

Külliyen de yalan elbet karşılık bulacaktır duası

Ölümle el sıkışan

Hüznün girift yapısından

Firar etti edecek iken yürek

Faili meçhul bir şiir daha sunarken melek

Korumacı değil iken de artık hayat…

Koyu gözlerine diktiğim ağaçlar misali

Meali kayıp bir düş misal

Bir masal babında iken şiirle yaşamak

Yakarası yanası bir ağaca asılı nice dilek

Ön sözü yok artık şiirlerin

Son söze de sıra gelmezken

Sıdkı sıyrılmış bir rüzgâr

Ensemden öpen yıldızlar.

Endamı yerinde efkârı bir milat

Kavrulduğu kadar her imge

Sırasız bir ölüme kucak açan kuşlar misali

Ve işte nihayetlendi

Şiir

Ve kıraç topraklarda baş veren umut

Saniyesinden sökün eden bir asır binlerce şiir ve nesir

Öykündüğü ne ki şairin?

Ölümsüzlüğe inancı

Şiir ise

Şatafatlı yalnızlığının tek kanıtı…