Sevmek, zamanı tüketmek gibi,
Ama zaman mı tükenir, yoksa biz mi?
Bir nefes uzakta, bir ömür geride,
Elini tutunca durur mu dünya? Yoksa hızlanır mı?
Sevmek, bir an'ı sonsuz kılmak,
Gözlerinden geçip kendini bulmak.
Bir kelime yeter bazen, bazen bin sessizlik,
Özlem, aşkın en ağır kıyafeti.
Sevmek, kendine bir iz bırakmak gibi,
Her gün biraz daha silinir, ama derinleşir.
Yitip gitmek mi sevmek? Yoksa var olmak mı?
Zaman susar, aşk konuşur, cevap bulmak mı?
Sevmek, belki de tüketmez hiçbir şeyi,
Kendini çoğaltmaktır, sen fark etmeden.
Bir an’a sıkışan sonsuzluk gibi,
Sevmek, bizi bize saklayan gizli bir ben.
(
Zamana Sığmayan Bir His başlıklı yazı
fidan-yesim-polattan tarafından
2/7/2025 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
