Hangi düş’ün fermanısın hafız?

Hani yarıladığım ömrün müdavimi

Bazen yıldızlar uçuşurken başımda

Gözlerimde recim edilmiş bir telaş

Maviden bir kilimdir üzerinde durduğum

Bakma da sakın sessiz halime

Her an infilak edebilirim, hafız

Bulut bulut konduğum ne ki?

İçimde kopan fırtınadan bihaberdir cihan

Yalnızlığın temcit pilavı gibi süregeldiği

Şu secdede saklı ruhum ve sonsuz iman

Elbet Allah var gam yok, hafız.

Nemalandığım bunca duygudan ne mi arda kalan?

Sözcükler yetmez içimdeki sekmeye

Sektiğim bir kurşun asker gibi

Belki de bakaya kalan esrarım

Ne de olsa yürek aralıksız içtimada

Kalemse emir erim.

Yangın yeri yürek

Yorgan gitse de bitmeyen bir kavgam var benim

Beylik değil hem esir düştüğüm

Yol yorgunu olsa gönlüm ne ki?

Yolluk koyduğum üç beş şiir ve dize

Diz dize oturduğum şu mavi mintan

Hem üstümde hem burnumun ucunda

Kölesiyim ömrün

Külhanbeyi rüzgârın da fetvası

Yazmaya durduğum bunca duygudan sızan

Hücrelerime

Hüznümle muhalif

Umudumla vakıf

Yandığıma biat

Yazdığım ne ki basmadıkça tetiğe?

Hem titrimde saklıdır fevri yürek

Teessüf ettiğimse zaman zaman top tüfek

Kuşandığım seher vakti

Seyyah vecizelerden ördüğüm mü şiirin saçları?

Sarmalında yarınların

Günü de uyuttuk ya gecenin nezdinde

Köpüren bir deniz misali

Yüreğimde saklı ne çok seyyah nakarat

Bir tebessümse eşref saatime denk düşen

Kahkahalarımı sakladığım o gömme dolapta belki de çocukluğum:

Baba evinde sevecen bir iklim

Bazen gaipten gelen hüznün

Meali yazmaya durduğum her anda saklıdır

Kolluk kuvveti şiirlerin

Kol kanat gerdiğim bir yürek ki

Sönmedi gitti feri özlemin

Feda ettiğim ömrün zümresi

Elbet duygu teknem su alsa da batmayan

Bir hazan misali

Azığa aldığım düşlerden arda kalan.