Hüzünler

Uykudayım rüyada, uykuyla yıkanıyor

Gözümün beyazını siyahıyla ezenler

Güya aşk acısını kendinden sakınıyor 

Kalbimi bir kuş gibi titreten o hüzünler 


Müdayim kelamlarım gönlü bizâr eylerken

Kar aydınlığı yüzün vuruyor kıyılara 

Gecenin gölgesine şarkımızı söylerken 

Nidâlar gömülüyor karanlık kuyulara


Kuyunun derinliği tenimi ürpertiyor

Dört bir yandan sarıyor hüzne boğulan sesler

Hüzün dolu efkârım duman duman artıyor

Karanlık çöktüğünde ahh dağılmıyor sisler


Hüzünler, karanlıkta yalnızlığımın eşi 

Hüzünler, gönlümdeki sarı sıcak Eylül’dür

Hüzünler, acılara müptela aşk ateşi

Hüzünler, anılarla kurutulmuş bir güldür 

 

Kozasında sayrıldı kelebekler ayrıldı

Şimdi dağılıp kaldı yel gibi savrulanlar

Külleri savruldu da avucumdan sıyrıldı 

Beni bir tek hüzünler bir de şairler anlar 


Bırakın kendim ile bir başıma kalayım 

Baharlar sizin iken hazanlar benim olsun 

Elif gibi pürmelâl yaşlar ile dolayım

Yaşlarla dolayım ki hüzünler benim olsun



Elif USTA



https://youtu.be/OgxCNaj7pLk?si=KsCVmgU3QW_fhxt_



( Hüzünler başlıklı yazı Elif Erdem tarafından 17.04.2025 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu