‘’Zaman! Geçmiþ! Ansýzýn herhangi bir þey – bir þarký, tesadüfen burnuma gelen bir koku ruhumda anýlarýn týpasýný çekiveriyor… Bir vakitler kaybolduðum, bir daha asla olmayacaðým her þey! Benim olmuþ, gelecekte asla olmayacak þeyler! Ve ölüler!’’(Alýntý)

Bir mikado çöpüne öykündüðüm doðrudur ve doðrulduðum kadar da yerimden, eðri oturup düz konuþtuðum.

Albenisi mi hayatýn yoksa bir ayraç mýdýr tahayyül ettiðim?

Hani, hani, günü tam da ortasýndan b/öldüðüm; aymazlýðýnda kaderin, takýndýðým tavýr avangart hayaller duraðýnda bir ileri bir geri sektiðim Arnavut Kaldýrýmý.

Bir düþ perisi saklý içimde ve kýyamda.

Sözcüklerin ederini bulmakla mükellefim: hangi sözcük iyi geliyorsa bana sözcüklerle eþleþen ruhum elbet kalem de sadýk ruh ikizim.

Ödünç aldýðým hayaller var kendimden kendime olan yolculuðumda bonkörce sevip de yazdýðým.

Ötenazi yaptýðým nice hayal nice þiir; bir kere bile okuyucusu ile buluþmasýna izin vermediðim na’þý kýrýk ve sökük yüreðimin.

Kayýplarla iþtigalim ve medarý iftarýmdýr yandan çarklý duygularým adeta semt pazarýnda gönül tezgâhýna dizilesi ne çok aný dünden hatýra ve ne çok an: zamana denk düþen bir o kadar boyutsuz bir izlekte salýndýðým kadar da tutuþan yüreðime konan bir gülücük iken þiirin hikayesinden hareket edip demir attýðým düþten ve hayalden bozma limanlarým bir o kadar ansýzýn yaktýðým limanlar ve gemiler, nemrut ruhlarýn kibrine eþlik eden Kaf Daðý misal.

Anlatmak istediklerim bunlarla da sýnýrlý deðil hani ve anlam olmak adýna boþa kürek çektiðim adlandýramadýðým hangi duygu varsa artýk içimde bir Allah’ýn kulunun da ruhunun duymadýðý.

Göçebe iklimden seken göçmen kuþlar.

Bir öç vakti belki de: belledikleri coðrafya ve aþýlasý kýtalar ve iþte kuþlarýn kaderini belirleyen doða ve Tanrý.

Ýhtimamla kanat çýrptýklarý izdihama yol açan varlýklarý bazen özdeþ bazen öksüz, yetim ýrmaklarýn ç/aðlayan hislerine eþlik eden tabiat kanunu olarak addedilen her vazgeçiþ her göç ve kýrýntýsýna dahi muhtaç iken canlýlar, sevginin ve ihbar ettikleri iç sesleri bazen bir þiire bazen bir masala serili iken ruhlarý.

Hayal ettiði kadar yaþamakta canlýlar ve hayalleri oranýnda hayta rüzgarla eþleþen bedenler belki de çakmak gazýndaki koku dahi öldüremezken ansýzýn hâsýl olan bir yýkým ve nice artçý duygu, körelttiði kadar yüreklerini.

Yaþanan can pazarý.

Candan cana yolculuk…

Bukalemun duygular hicreti göðün ve sözcükler sökülen dikiþi yerkürenin.

Hengâmesi dinmeyen bir varoluþ ve tahakkuk eden duygular faizi ile bedeller ödediðimiz münferit kaygýlar.

Gün deliþmen.

Rüzgâr hayta.

Duygular hoyrat ve beklemeye aldýk alalý hayatý…

Asasý da kýrýk ruhun yine de dinmeyen bir asaleti var duygularýn.

Kan içindeki coðrafyalar ve kanayan insanlar ve zalime kanan.

Sözcüklerin rüþtünü ispat ettiði bir farkýndalýk ve izahý olmayan dürtüler.

Birileri þu acý dolu gidiþata dur, desin diye beklemekten fazlasý gelmezken elimizden ve alabildiðine dua ettiðimiz Allah’tan istediðimiz.

Tasý taraðý toplayýp da gitmenin vakti çoktan gelip geçerken elbet gidilecek tek yer kaderde yazýlý ve zamaný da yine de…

Zamaný mý geciktiriyoruz yoksa bizler?

Ya da zamana da zulmediyor haris insanlar?

Ne haset ne hasret.

Ýnsan olmanýn hasý haizi olduðumuz kanamalý duygularýn da bir adým sonrasý ölüm iken…