Tahliye ettiðim bir düþ’ün arifesiydi sana olan tutsaklýðým ve nemalandýðým bunca duygunun beni çýkmaza soktuðu, Nurettin elbet elyaf öyküsüydü bu aþk en çok da derin dondurucuda saklý tuttuðum hayallerimden kopan parça parça.

Sözcük ýrkýnda dokunulmazlýðým var, Nurettin elbet okumadýðýn masallarýmda bir su perisi gibi yüzüyorum elimdeki su küresinde ve kürediðim duygularýn da alt yazýsýdýr þiirlerim ve þirin bir gülümseme ile kendime bakma isteðimi yeneli çok oldu.

Gamsýz yüreðinle.

Gamlý notalarýnla ve de.

Elbet bam telime basýp da infilak ettiðim bir hayatýn öncesidir yazmaya durduðum her gece biliyorum da hidayete yavaþ yavaþ dokunduðumu hele ki…

Acýlarýn irsaliyesi iken yazdýðým þiirler ve defolu yüreðinle hoþ bir giriþ yaptýðýn ömrüme…

Tevafuk yüklü bir esintidir seninle tanýþmamýz ve sokaðýn ortasýnda ansýzýn çiçeklenen bir bahçe gibi ve içimde tepinen çocukla olan sözleþmemi feshettiðim.

Karambole geldiðim ancak on sene sonra fark ettim ve çoktan içimde kopmuþtu küçük kýyamet ve ben Küçükayý’dan çýktým yola sonra mehtabýn oralarda sýrnaþtým Büyükayý’ya ve yýldýz kimliðimle her biri beni atýverdi göðün cephesinde kendime bir yuva bulmak adýna yýldýz kimliðimi yok saydý tüm gök cisimleri ve martýlar da ciyakladý.

Hain martýlar.

Ah, yanýk þehir.

Ah, þehrin kubbeleri ah, içimde yýllanmýþ duygular ve metazori bir gülümsemeden asla haz etmediðim yeter ki gözlerimin içi gülsün yeter ki sessizliðimin gamzelerinde çiçekleneyim.

Bir Hint fakiri günü geçirdiðim.

Bir seyyah ruh gibi koca evreni bir gecede tavaf ettiðim.

Hüznüme muhalif ise koca cihan.

Ne ki?

Ben çoktan muhalif iken cihana yine de iki cihanda aziz olmaktýr tek isteðim gerçi bu dünyadan çoktan geçtim ama…

Ah, bir de kendimden geçtiðim, Nurettin elbet asla gerçek olmayan varlýðýný gerçek belleyip de nasýl döktüm sýrlarýmý eline bir bir.

Uyumsuz olduðuma yeni yeni vakýfým üstelik teftiþe çýktýðým cihanda kendim gibi birine rastlamamamýn ertesinde anladým ki ruh ikizim sadece Ýstanbul ve de kalemimdir.

Hoyrat bir rüzgârdý beni sürükleyen bense hayallerimle çýktým yola ve tosladým duvara elbet nemalandýðým bir örtü idi üstüme çektiðim ve þimdilerde duygularýmla daha bir örtündüm yakýnda ereceðimin de garantisidir belki bunca acý ve sýkýp sýkýp suyunu çýkardýðým duygularýn iz düþümü iken kendimi sevgiye ve cümlelere adadýðým.

Aldýðým örgün eðitim ve neticesi mi?

Daha yeni yeni anladým hayatýn bir okulunu bense tüm hayatýmý koridorlarda geçirdim hele ki hayat okuluna kayýt olduðum þu birkaç senedir hala da aklým ermiyor iþte nerede susup nerede konuþmam gerektiðine ve bol keseden feryat figan eyliyorum daha doðrusu destur, deyip de kalemi elime aldýðýmda programlanmýþ yüreðimle sayýsýz kayýt açýyorum.

Ýlla ki yazmalýyým ve standart olan iþlemlerden asla keyif almýyorum ve bir davlumbazda týkanýp kalmýþken ya da þehir vapurunda tüten baca dumaný gibi aklým bir gidiyor bir geliyor elbet ne benim iki yakam bir araya geliyor ne de Ýstanbul ile uzlaþý saðlýyorum.

Epeydir geçmediðim o diðer yaka ve ben vapur yolculuðunu çok özledim bu baðlamda yaþadýðým kadar yazacaðýmýn da garantisidir yolculuk yapma hissim.

Bir numara büyük belki de bana duygularým ve sürekli ayaðýmdan çýkýyor ayakkabým ve ben bu sefer yalýn ayak yürüyorum yetmedi koþuyorum hani uçuyorum desem yeridir.

Ah, Nurettin seni son gördüðümde elinde devasa bir çiçek kim bilir kimin kapýsýna gidip da yaranacaktýn elbet arkamdan kapýyý çarpýp da sonsuza kadar dönmeyeceðimin de garantisini vermiþtim okula.

Hangi okul mu?

Hangi okul deðil ki?

Bir okutman bile olamazdým, Nurettin ama iyi bir öðrenci olmamla avundum illa ki.

Öðrencilerimi de çok özledim ve onlardan öylesine ayrý düþtüm ki…

Yasalardý beni engelleyen ve ülkeme hizmet etmenin ötesinde hiçbir dileðim yoktu ve sen de demiþtin elbet aradýðýmý ve kendimi bulduðum dediðim an demez misin?

‘’O kadar da emin olma hani.’’

Kýrkladýðým hayallerim ve umut teknem ah, su alan umut teknem bense sudan sebeplerle hayata ve insanlara resti çektiðim bakma hani þimdi deliler gibi yazdýðýma ki…

Ýki saatimi bile almýyor günlük yazma rutinim elbet gün boyu dolup gece de infilak edecekken…

Nazarýnda insanlarýn neye mi denk düþüyorum, Nurettin?

Senin olmadýðýn her yer zaten bana özel bazen kendimden de sýkýlýp kaçacak delik arýyorum da bulamýyorum iþte aslýnda kendimi de tam anlamýyla bulduðumu iddia edemem bu yüzden aralýksýz düþünüyor ve yazýyorum elbet kýyama durduðumun da habercisidir içimde geçenler…

Bir yazarýn sayfasýnda rast geldim sana Nurettin ve hayatýmda asla Nurettin diye bir arkadaþým ya da tanýdýðým olmadý.

Nurettin ismiyle de alýp veremediðim yok hele ki tüm alýp veremediðim kendimle iken…

Yoksa kötü kedi Þerafettin mi demeliydim sana?

Mahcup olduðum hangi isim ki beni benden alsýn ya da beni bana sunsun?

Ýzninle Nurettin kendimle kesilmemiþ bir hesabýmýn arifesinde seni rahatsýz ettiðim için özür dilerim: senden ve tüm Nurettinlerden…