Ölü öfkenin boyunduruðunda idi vakit ve asla altýna imza atmayacaðý akit ile mimlenmiþti ömrü.

Bir afra bir tafra.

Bir devingen mizaç ki yüreðin fermanýnda saklýydý þiirler ve þiir küreyen acýlar nihayetinde ermekle ölmek arasýnda bir seçim yapacaðý küflü yorgunluðun kokusunda kaybolan nem gibi aþk gibi ve Ýlahi sýrdaþ gibi.

Küspesi neydi ki mazinin ve kimdi kendini parçalayan?

Bir sözcüðe gebeydi gece aslýnda geceye gebeydi kadýn aslýnda kadýna gebe yorgunluk ve külüstür acýlardan geçti yolu illa ki.

Tüneyen baykuþ yaslý geceye.

Yaslandýkça daðlarý eriyen bir buz kütlesinden arda kalan erimiþ damlalarla cafcaflý bir yorgunluðun miadý doldu dolacak.

Aklýn sýnýrlarý zorlanýrken belki de sonlanacakken acýlar elbet türeyen elbet tükenen elbet izafi bir yokuþ çatallý yollarýn hengamesi ve tutuþan odun yüklü bir þömine.

Kimse kýlýf biçecek ant içti öncelikle Tanrýya ve salkým söðüt kurudu yaslandý bilinmeze belki de mintaný sökük bir derviþti acýlarý sýrtlanan ve kadýnlýðýn yolculuðunda zarif bedeniyle tutuþturan bir kývýlcým ta ki öfkesi dinene kadar adamýn kanatlarýna dokunan ay ýþýðý bir nebze de olsa içini aydýnlatmalýydý ya.

Sözlendi sözcükler ve orta noktada buluþtu gerçi bu saatten sonra ne deðiþecekse.

Lakayt olan evrendi aslýnda asýlý olduðu gökyüzünün takkesi düþecekti ne zamanki ölüm meleði çalsa kapýyý ve dayansa cümbür cemaat yola düþtü hayaletler.

Gün özrünü sundu nasýl da yorgundu.

Bir takoz kondu kapýnýn altýna ve boydan boya serildi ruhlar.

Kehanetin izini süren meftun gece. Kabrine ziyareti ise an meselesi idi bilinmezin ve sökük eteklerinden dökülüyordu taþlar acýnýn ve gözlerinden kadýnýn.

Kadýnlýðýn ve de insanlýðýn bir zulme meylettiði ve kürediði kadar hayatý rast geldiði daðýnýklýk. Þunun þurasýnda kaç zaman geçmiþti ki? Özrüne mi sahip çýkacaktý kader yoksa öz veri yüklenmiþ gencecik bir kadýn mýydý bu dünyadaki son misafir?

Hüzünle kitlendi.

Hüzne sürüklendi.

Tek þahit idi Yaratan ve yaratýlarý ihanet ederken Ýlahi Güce.

Sözcükler lüksü bile deðildi ömrün aslýnda ömür hibe edilmiþti korkuya.

Kat çýkan her duygu ve kapý önüne yýðýlan her yük.

Yüksünmeden seven tek canlý ve karþýlýk beklemeyen bir sabi. Yüreðin çarpýntýlarý ile sarsýldý dünya ve akan yaþlardan denizlere ulaþtý özgür ruh.

Öncesinde bir sefil kýz çocuðu ayaðýný çoktan okuldan kesmiþ akabinde bir çocuk gelin acýlarý kýrmýzý kuþaðýna eklemiþ.

Paye veren acýlarla düþmüþtü madem yola ve mademki gözünden düþmüþtü insanlýðýn…

‘’Hatice…’’

‘’Buyur baba.’’

‘’Oradan bir tas sýcak su getir hele.’’

Ýncecik bedeni ve küçük elleri oysaki en yakýþandý ona okul önlüðü ve kalem ama sözcükler korkuyordu týpký onun gibi ve geceli gündüzlü kimselere görünmeden yazar çizerdi elbet okurdu ve okudukça okuyasý gelirdi ne olsa bu bir rahmetti Rabbinin de sunumu.

Bir saçý vardý örülü.

Bir de kaderi vardý mesafeli mutluluða.

Bir anacýðý vardý ki bir zamanlar gel gör ki genç yaþýnda göç etmiþti ne zamanki sekizinci ve son düþüðünü yapmýþtý ki.

Doðurmuþtu kaç kere ve kaç kere kýrýlmýþtý kolu kanadý ve ebe yine müjdeli haberi verememiþti.

‘’Hele de, ebe kadýn. Oðlan deðil mi?’’

Her seferinde örselenen bir rahim ve rahmet. O beden nasýl dayanýrdý ki bunca yüke ve altýnda ezile ezile odununu da taþýdý kadýn tarlasýna da gitti ve sürdü topraðý. Irgat düþlerin meyvesini toplayacaktý ne zamanki yatsa yataðýna.

Mayasýnda vardý bir kez acý ve imkansýzlýk ve hemcinslerinden farklý bir hayat yaþamýyordu hani gerçi o, köyünde ve yataðýnda mücadele verirken kim bilir kaç milyon kadýndý benzerini yaþayan?

Ne fark ederdi ki? Ha kentte ha köyde?

Üstelik benzer kaderi yaþýyordu bunca kadýn: eðitimli olsa da olmasa da ne de olsa sunulan buydu elbet erkeklerin gözünde bir kadýn her zaman el altýnda bulunandý ve hak ettiðine bir þekilde nail olan.

Evet, þanslý olan kadýnlar da vardý ama benzer sonlar deðil miydi bir piyango gibi farklý hanelere vuran o ay ýþýðýnda ölümün soðuk nefesi deðil miydi bir ailenin hele ki kadýnýn yakasýna çöreklenen?

Hatice Kýz.

Sonrasýnda Hatice Kadýn.

Ve rahmetli anacýðý, Hafize Kadýn ve onun annesi ve bir diðerinin kýzý ya da gelini.

Ne çok gel-git.

Ne çok meddücezir.

Ne çok hüsran.

Ne çok talan.

Yalnýzlýk aslýnda Allah’a mahsustu ama her kadýn da yalnýzdý.

Göðe otaðý kuran bir derviþti belki de her biri ya da azize.

Mevsimin soluk teninde donan bir bakýþ ya da kayan bir ömür.

Ne çok severdi anacýðýný Hatice ve tüm saðlýklý doðan kardeþlerini aslýnda her kýz kardeþini gel gör ki babasý Hatice’nin hangi kýzýný kucaðýna alýp da alnýndan öpmüþtü helalliðinin?

Acýlar arpa boyu.

Acýlar adam boyu.

Ne uzayan ne kýsalan.

Ne sonlanan ne de sonlanmasý beklenen.

Bir kaderdi diðerin öncülük eden ve kederdi kadýnýn baþýný baðlayan en çok da güçten düþen narin bedenler elbet erkeksen þansýn fazlaydý ve yaþama ihtimalin ve güç de elindeydi eðer ki erkek olarak doðmuþken.

Hatice Kýz.

Hatice Kadýn.

Bir çocuk gelin daha ve anasý ile ayný akýbeti paylaþan.

Ne hurafeler vardý sonlanacak ne de bir lanetti sonlanmasý mümkün olmayan.

Anasý idi ilk ve son sýðýnaðý þimdi ise kadýnýn kabri her yolu düþtüðünde baþý yana düþüp de bildiði dualarý defalarca okuyan.

Nispet yapan kader.

Köyün ileri gelenleri ve Hatice’nin babasýnýn akýl hocalarý ne de olsa köy yeriydi genelde köyün erkeklerinin de uðrak yeri iken köyün kahvehanesi.

Ne sýrdý ne de ser Hatice’nin güzelliði üstelik okula gidip gelirken küçük kýz kaç kiþi ona göz koymuþtu elbet babasýnýn kulaðýna gidip de…

‘’Rüstem Aða, artýk gelinlik kýzdýr Hatice. Var git okuldan al kaydýný da baþ göz edelim senin kýzý.’’

Ýyi de ne ara büyümüþtü bu kýz?

Düþünme ihtimali da yoktu ne de olsa aklý fikri köylünün çýkardýðý dedikodulardý zaten o günden sonra kýzýný okula göndermemeye yemin etti gerçi Hatice bunu duyduðunda yýkýlmýþtý ama…

‘’Kýz, git üstüne baþýna düzgün bir þeyler giy.’’

‘’Neden ki baba?’’

‘’Bana karþý mý geliyorsun sen?’’

Nevri dönmüþtü bir kez adamýn hem gözleri çakmak çakmaktý.

‘’Anasý kýlýklý seni.’’

Kader hep ayný mý olacaktý ve adý illa ki kederle yer mi deðiþtirecekti?

Derken günler günleri kovaladý ve el sýkýþtý Rüstem Aksak Nuri ile üstelik askerlik arkadaþý üstelik oðlunun askere alýnmasý da an meselesi idi. Detaylarý elbet konuþmadýlar elbet Hatice’nin fikri dahi sorulmadý ta ki kapýsýna dayanana kadar Hatice’nin.

Hatice öksüz kýz kardeþlerine hem annelik hem ablalýk yapýyordu da gerisi gelmiyordu iþte.

‘’Zamaný geldi kýz.’’

‘’Anlamadým baba.’’

‘’Anlarsýn, anlarsýn yakýnda. Hadi git de bana þöyle okkalý bir kahve yap sonra da derim diyeceklerimi.’’

Sözcükler efsunlu muydu yoksa yakýcý mý?

Yanan yürek miydi yoksa köy meydaný mý?

Ateþe benzin döken ahali ve Rüstem’in aklýný çelen.

‘’Baba…’’

‘’De git kýz. Sus ve otur aþaðý.’’

Hatice biliyordu baþýna gelecekleri ki sýnýfýndaki kaç kýz arkadaþýný babalarý okuldan almamýþ mýydý?

Hatice biliyordu annesi ile ayný kaderi paylaþacaðýný.

Paylaþmalý mýydý peki?

Ha Hatice ha Þule ha Susam ha Zeynep.

Kaderinden kaçanlardý vardý elbet ama sonlarý müphem bir de kadere razý gelenler týpký Hatice’nin rahmetli anasý gibi.

Geliþmemiþ ufacýk bir beden anne olmak için çok çelimsiz idi ve o vücut geliþip olgun bir bedene kavuþmalýydý ve hiçbir kýz çocuðu bu kaderi yaþamak mecburiyetinde deðildi zaten Rüstem Aðanýn kafasý çalýþmazdý da en azýndan ona öðretilen buydu ve biliyordu ki; söz aðýzdan bir kere çýkar ve çýkmýþtý da.

Hatice.

Evlendirildi zorla ve sayýsýz düþük yaptý.

Þule ve Ayþe ve Zeynep ise bir çýkýþ yolu buldu ve þehre göç etti.

Nice kýz nice kadýn okul yolunda büyüdü ve diplomalarý ile bir yer edindiler toplumda ve aydýnlýk erkeklerle evlendiler sözüm ona ve aklý eren her olgun insanýn onlara saygý ve sevgi ile yaklaþmasý gerekirken…

Kimisi okul çýkýþý öldürüldü.

Kimi evlenmekten caydýklarý için.

Kimi þiddet görüp artýk dayak yemekten býktýðý için soluðu mahkemede alan.

Kimi sokak ortasýnda öldürüldü.

Kimi evinde odasýnda.

Kimi çalýþtýðý iþ yerinde.

Suçlarý ne miydi?

Kadýndý her biri ya da küçücük bir kýz çocuðu ve tek suçlarý pembe bir nüfus kâðýdýna sahip olmaktý.

Kimi þehrin ortasýnda ölümle tanýþtý; kimi köy meydanýnda kimi baba ocaðýna dönüp de kaçarken kocasýndan.

Çünkü onlara bu dünyada sahip çýkan kimse yoktu Allah’tan baþka üstelik yasalar dahi koruyamazken kadýný ve kýz çocuðunu…

‘’Hatice, ne cehennemdesin kýz…’’

Oysaki onlar cennet bahçesinde yaþamaya layýk peri kýzlarýydý ve dünyalarýný cehenneme çeviren illa ki erkeklerdi: kocasý ya da babasý ya da sevgilisi ya da erkek kardeþi ya da durduk yerde onlara kafayý takan sapkýn bir yabancý ve de yabancýlar.

Yaþadýklarý cehennem artýk onlarý cennet yolcusu yapmýþtý ve Yaratan’ýn tanýdýðý yaþama hakký ise zebani misali erkeklerin tarafýndan ellerinden alýnmýþtý üstelik dünya aslýnda kimse için yaþanýlasý güvenilir bir yer deðilken hele ki kadýnsan.