Bir düþ ertesi yakalandýðým saðanaðý kayýt altýna almalýyým ve nemalanmalýyým önceki kayýtlardan aslýnda bir alýntý olma ihtimalimle çalýnmýþ hayallerin de yasýný tutmaktan kurtulmalýyým.

Ýçimde engin bir deniz ve genzim yanýyor.

Derken sönüyor ýþýklar ve iþte arz-ý endam ediyor o dehliz.

Þukufe Teyze ve muhtar kadýn asla ifþa etmiyorlar neleri kayýt altýna aldýklarýný ve yolum düþüyor muhtarlýða.

Görünmezden geliniyorum ve yanýmda zabýt memuru: eski mahalleden bir komþu ve direkt soruyor muhtara:

‘‘Þey, siz muhtýra vermemiþ miydiniz?’’

Ýyi de neyin muhtýrasý.

‘’Sýra numarasý alýn ve beklerken de sosyal mesafeyi ihlal etmeyin.’’

Ýyi de bekleyen bir Allah’ýn kulu yok bizden baþka.

Komþu kadýn isyan bayraðýný açýyor ve avazý çýktýðý kadar baðýrýyor:

‘’Haným kýz için geldim aslýnda geldik.’’

Muhtar kadýn oralý bile deðil.

‘’Sizden baþka kimseyi görmüyorum ama…’’

Diretiyor komþu kadýn:

‘’Kayýt açarsanýz göreceksiniz ne de olsa haným kýzým boþa düþmüþ bir vatandaþ.’’

Týrnaklarýný kemiriyor muhtarýn yardýmcýsý.

Komþu kadýn inanmaz gözlerle bakýyor ve bakýþlarýnýn cevabýný alýyor:

‘’Þey, öðle yemeði yemedim de. Malum rejimdeyim þimdilik týrnaklarýmla idare ediyorum.’’

Hemen devreye giriyor muhtar kadýn:

‘’Sana iyi bir manikürcü tavsiye edebilirim.’’

Ansýzýn vazgeçiyor:

‘’Döner mi söylesek hem bende týrnak ve güç kalmadý.’’

Ýþlemler pek bir yavaþ yürüyor derken kapý vuruluyor:

‘’Tavþankaný çaylarýnýz da geldi, hanýmlar.’’

‘’Yok, yok, kan tutar beni. Sen iyisi mi ýhlamur getir, Aziz Efendi.’’

‘’O zaman hemen Ihlamur yokuþuna gidiyorum artýk ne zaman dönersem de merak etmeyin.’’

Garip bir hiyerarþi var muhtarlýkta derken çaycý ayaðýma basýyor ve deli gibi baðýrýyorum.

‘’Ah, þu sivrisinekler hep mi výzýldar insanýn içinde?’’

Ýyi de caný yanan benim ve hala kimliðim onaylanmýyor derken komþu kadýn bastýrýyor:

‘’Adý Hülya, memleketi Ýzmir. Baba adý ise… Þimdilerde Ýstanbul’da ikame ediyor ve kaydý silinmiþ nüfus müdürlüðünden.’’

Muhtar öylesine kýzýyor ki:

‘’O halde nüfus müdürlüðüne gidin de bir oh, diyelim.’’

‘’Zaten onlar gönderdi. Yeter ki onay verin.’’

Belki de asýlý listelerde adým malum devir teknoloji devri. Az evvel nüfus müdürlüðünde gerçekleþen kaydýmla iþlem yapacak madem muhtar.

Yardýmcýsý inatla söyleniyor:

‘’Bu aralar nasýl da yoðunuz, deðil mi muhtarým?’’

Uçuþan polenler var odada ve birileri bahçede uçurtma uçuruyor yoksa çocukluðum mu beni çaðýran? Hani kaydý kuytu saðlam ve kaybolmamýþken ben…

Serenadý rüzgârýn ve yüreðin ufku.

‘’Az sonra sistemde görürüz haným kýzý. Ýyi de neden hala ekran onay vermiyor?’’

Demek ki iþler böyle yürüyor ve yavaþ yavaþ ayaklarým beliriyor.

‘’Hah, ekran da geldi. Yok, yok, arýza var sistemde.’’

Ansýzýn ayaklarým kayboluyor ve yüreðim sýkýþýyor.

‘’Az kaldý. Dayan kýzým dayan.’’

Allah razý olsun komþu kadýndan iyi ki bir avazda almýþým telefon numarasýný yoksa kim sahip çýkardý bana?

Muhtar çekince yüklü ve dönüp soruyor.

‘’Sizin isminiz ne?’’

‘’Hediye Tasalý.’’

‘’Yaptýracaðýnýz bir iþlem varsa açayým kayýt.’’

Hediye Haným ise temkinli.

‘’Ben de onu diyecektim de…’’

‘’Baba adý ne peki, Hediye Haným? Bir de adresiniz…’’

Komþu kadýn aniden hecelemeye baþlýyor.

‘’Þey, þu kýzcaðýzýn iþlemini yapsak da gitsek. Þey, yani gitsem.’’

Hala görünmezim. Ayaklarým bir beliriyor derken yok oluveriyor.

‘’Hah, tamam þimdi geldi ekran.’’

Üstümdeki soluk ceket ve altý pençeli ayakkabýlarým.

‘’Ah, keþke üstüme iyi bir þeyler giyseydim boþa düþtükten sonra.’’

‘’Evet, adresi onaylýyorum ve…’’

Hediye Haným ise hediye paketi gibi içine kapaklanýyor adeta ve yavaþ yavaþ kaybolmaya baþlýyor bense bir anda beliriyorum muhtarýn odasýnda.

‘’Siz de nereden çýktýnýz? O haným nereye gitti peki?’’

‘’Ben mahalle sakinlerinden þey… Teþekkür ederim gösterdiðiniz çaba adýna. Oh, þükür, artýk görünmez deðilim. Ben Hülya.’’

Gülümsüyorum bir yandan da Hediye Teyzeyi uðurluyorum yoksa o çoktan mý uðurlandý mahalleden?

‘’Hediye Tasalý. Ýyi de Hediye Haným öleli bayaðý zaman olmuþ. O halde bu gelen kimdi de ansýzýn yok oldu?’’’

Gel de anlat þimdi.

‘’Þey anlatayým ben.’’

Muhtar kadýn þaþkýn ve korkmuþ.

‘’Aman Allah’ým resmi ile týpa týp benziyor az evvelki haným. Ne yani ben bir ölü ile mi konuþtum?’’

Kapý çalýyor ve Aziz Efendi mis gibi ýhlamur kokan bardaklarla arz-ý endam ediyor.

‘’Ah, nasýl da yoruldum Muhtarým. Bilsem dünden tedarikli olurdum. Kolay olmadý hem: sen git Ihlamur Yokuþuna o da yetmezmiþ gibi ýhlamur aðacý ara…’’

‘’Kýsa kes, Aziz Efendi. Bak piþman etme beni. Dýþarýda rastladýðýn biri oldu mu? Bak, bilgisayar ekranýndaki resme.’’

‘’Cami avlusunda cenaze namazý kýlanlardan baþka kimse yok. Bir kadýna ise asla rastlamadým gelirken. Hayýrdýr, muhtarým?’’

Bense halimden mutlu mesut iliþmiþim bir sandalyeye.

‘’Mekâný cennet olsun Hediye Teyzemin. Ah, o olmasaydý ben þimdi kimliðime kavuþabilir miydim?’’

‘’Bacým, ne diyorsun? Ölmüþ kadýnýn arkasýndan mý konuþuyorsun?’’

Muhtar ise uçuþan diyaloglarýn arasýnda kaybolmuþ bir vaziyette aralýksýz gülüyor derken aðlýyor bir yandan da baðýrýyor.

‘’Kayýtlar. Açýyorum kapatýyorum ve ben az evvel bir ölü ile konuþtum üstelik ta burnumun dibine kadar sokuldu. Kapanmýþ bir kayýt derken kaydýný sonlandýran bir hayalet.’’

Kapý vuruluyor yine.

‘’Þey, müsait misiniz? Helva getirmiþtim de.’’

‘’Kimin helvasý? Bak, nelerle uðraþýyorum ben burada? Hülya Haným siz de gidebilirsiniz gönül rahatlýðý ile ve eðer ki Hediye Hanýma rastlarsýnýz bir yerlerde…’’

Yeniden deli gibi gülmeye baþlýyor muhtar ve hala sorusunun cevabýný bekliyor.

‘’Kimin helvasý haným? Söyle de git.’’

‘’Az evvel kalktý onun da cenazesi diðer rahmetli ile.’’

Bense huzur içinde tam da muhtarlýktan çýkacakken bakýyorum kapýdaki kadýnýn yakasýna iliþtirilmiþ resme.’’

‘’Allah rahmet eylesin. Çok severdim onu. Ama iþleri de pek bir aðýrdan alýrdý rahmetli. Keþke görev baþýndayken durmasaydý kalbi.’’

‘’Ah, ah, çok zamansýz gitti üstelik daha yeni muhtar olmuþtu mahalleye. Yeni muhtar da gelmek bilmedi.’’

‘’Bilmez miyim hem daha yeni kayýt altýna alýndý kimliðim. Nasýl olduysa boþa düþmüþüm. Bir kayýt için bekle babam bekle. Olacak iþ mi? Ne vardý bu kadar üzerinde düþünecek? Altý üstü bir kayýt iþte. Siz kimlerdensiniz?’’

‘’Ben, rahmetli muhtarýn görümcesi. Allah günahlarýný af etsin. Az da çektirmedi hem mahalle sakinlerine.’’

‘’Allah kabul etsin. Ben de gideyim de Hediye Teyzeye helva kavurayým. Hem belli mi olur baþka kimlere ne helvalar kavururuz? Eh, dünya hali iþte.’’