Ayaklarým hýzlandýkça hava daha da aðýrlaþýyor sanki. Oysaki günlük yürüyüþümü yapýyorum ve ritmik adýmlarla kaldýrým taþlarýný eziyorum adeta bir m/eziyetmiþçesine.

Derin dondurucuda ne kadar kalorili besin varsa attým çoktan sepete: bildiðiniz sepet iþte. Çöp sepeti elbette çünkü sözcüklerimle yapacaðým çorbanýn yerini hiçbir lezzet tutamaz.

Ön görülen ne ise: alabildiðine sancýlý.

Ne doðurgan bir bünyem var ne de unutkan. Anlayacaðýnýz: kendin piþir kendin ye ya da:

Kendin konuþ ve dinle sözcüklerin yankýsýný.

Kimi zaman ikindide düþtüðüm yol kimi zaman gece karanlýðýnda hem finallerim de iyi geçti. Ve iþte tüm ders yýlýnýn acýsýný çýkarýyorum ve her nasýlsa yaza denk düþüyor miskinliðim ne de olsa rütbem öðrencilik.

Biten bir þeyler de var aslýnda…

Týpký biten dostluklar gibi ve okul yolunda kaynaþtýðým kim varsa elbet sýramý paylaþtýðým elbet içimi açtýðým gelin görün ki içimi açan bir þey kalmadý artýk geride. Ve ben sadece yürüyorum belki de Ýstanbul’dan çýkýp yola Ankara’ya kadar gitmeliyim yayan elbet bir de beni yolda býrakanlar.

Hükümsüzdür iþte hatýralarým ve ben Freudien teoriyi desteklercesine takýldýðým o anal ya da oral dönem: kýstýrýlmýþlýðým çocukluðumda oysaki normal bir çocuktum ve tüm süreçleri normal tamamlayan.

Hala yürüyorum. Güneþ tepemde bu gidiþle dolunay da geçer tepeme týpký güneþin geçtiði gibi ama benim geçemediðim dönemeçler var ve hala kabullenemediðim.

Bir ayraç koymuþum belli ki:

Hem çocuðum hem yetiþkin.

Hem yalnýzým hem kalabalýk.

Hem öðrenciyim hem de beyaz yakalý bir eleman.

Ve ben hala kesiþen kümelerdeki öz alt kümeyi hesaplamaya çalýþýyorum.

‘’Çýkarýn kâðýtlarý ama öncesinde uygun adým marþ. Ýstikamet yemekhane.’’

Garip gözüken bir mekân hem sýnav okulun yemekhanesinde mi yapýlýr.

Elbet anýnda enseme bir þaplak iniyor.

‘’Sen karþý mý çýkýyorsun bakayým öðretmeninin dediklerine?’’

Of ya: yine mi sesli düþündüm?

‘’Cezalýsýn. Sýnava sokmayacaðým seni. Yarýn sadece seni sýnav yapacaðým hem de yemekhanede üstelik yemek saatinden önce.’’

Dilimi eþek arýsý soksun.

‘’Sen kime eþek dedin, bakayým?’’

Sapýr sapýr dökülüyorum iþte. Hala kavrayamadým neye denk düþtüðümü ya da kim olduðumu.

Potansiyel enerjim nasýl oluyor da kinetik enerjiye dönüþmüyor?

Elbet bu sorunun cevabýný kimya dersinde alacaðým. Ýþin yoksa bir de kimya çalýþ.

‘’Tekrarla bakayým son dediðini.’’

‘’Vallahi kitabýn yalancýsýyým, hocam.’’

‘’Len, kitap hiç yalan söyler mi? Tüm kimya formüllerini yaz bir kâðýda ve ezberle. Yarýn görüþürüz yemekhanede.’’

Olacak iþ mi ya? Tüm hocalar beni yemekhanede çýtýr çýtýr yiyecekler. Ýþin yoksa… Aman, aman, demedim bir þey.

Her günahýn bir bedeli var/mýþ ama ben günahýmý seviyorum.

‘’Günah, evladým, çok günah.’’

‘’Günah olan nedir hocam?

‘’Hem dersini çalýþmamýþsýn hem de çalýþtým diye yalan söylüyorsun. Size yazdýrdýðým son dualarý ezberle. Yarýn seni yemekhanede sözlü yapacaðým.’’

Ýyi de sözlü sýnav denen þey hala var mý?

‘’Evladým sözsüz sýnav mý yapýlýr?’’

‘’Ýyi de ben…’’

‘’Bak, yine günaha girdin.’’

Ah, benim akýlsýz baþým. Dilimi tutsam bile içimden geçenleri nasýl da okuyor insanlar.

Tek kelime geçmeyecek artýk aklýmdan…

Ve hala yürüyorum hem de okul yolunda. A, ne ara geldim ben okulumun bahçesine?

‘’Öðrenci kimliðini göster. Yoksa almam seni içeri.’’

‘’Mahmut Amca, tanýmadýn mý beni? Senin en sevdiðin nöbetçi öðrenci hani kýzýnla ayný ismi taþýyan.’’

‘’Ýyi de benim kýzým yok ki. Hem seni ilk defa görüyorum. Göster kimliðini ya da uza…’’

‘’Uzamak? Ayýp olmuyor mu ama?’’

‘’Ne dedim ki ben? Yani, kaybol gözümden.’’

‘’Hazýr, uzanmýþken þey uzamýþken þu üst raftaki kitabý bir alsam, diyorum.’’

Cevabý yok elbet ne de olsa yolda tek baþýma yürüyorum üstelik güneþ çoktan battý bile.

‘’Kadýköy’e nasýl giderim?’’

Bu da kim? Kimse yok ki görünürde.

‘’Aptal þey. Benim ben: iç sesin.’’

‘’Ay, çok özür dilerim. Seni dýþ ses sanmýþtým da.’’

‘’Daha çok özür dilersin. Sen iç sesini kaile alma ve bildiðini oku ve kim varsa çevrenden dinle ve denileni yap.’’

‘’Baþka çarem var mý?’’

‘’Olmaz mý, salak þey? Sen artýk bir yetiþkinsin ve utanmadan pasonu kullanýyorsun toplu taþýma araçlarýnda.’’

‘’Ýyi de daha üç süre var dolmasýna.’’

‘’Daha kaç zaman kendine yalan söyleyeceksin?’’

‘’Ben asla yalan söylemem.’’

‘’Elbette kimseye yalan söylemezsin. Ya, kendine?’’

‘’Ne yapayým yani? Unutamýyorum okul yýllarýmý.’’

‘’Ama herkes seni unuttu üstelik gittikleri ile kaldýlar.’’

‘’Ama onlarý ben çok sevmiþtim.’’

‘’Ya, onlar seni sevdi mi?’’

‘’Kapa, çeneni. Sen nereden bileceksin?’’

‘’Ah, bir de benim bildiklerimi sen kabullensen ya.’’

‘’Pardon, en son dediðinizi duymadým, Mustafa Bey.’’

‘’Þu son ithalat dosyasý Naylon Fermuar Þirketinin. Hani gümrükten çekecekleri mal…’’

‘’Masanýza koymuþtum sabah.’’

‘’Ya, þimdi ne halt ediyorsun?’’

‘’Biraz kaba olmadý mý?’’

‘’Ben senin yetkilinim. Hem burasý okul da deðil. Çalýþacaksýn layýðý ile ve yakandaki kimliðe de uyum göstereceksin.’’

‘’Yakamdaki, öyle mi? Alýn o zaman.’’

‘’Bu ne terbiyesizlik. Kovuldun.’’

‘’Hayýr, ben çoktan istifamý verdim. Üstelik tüm yanlýþlarýnýzý ben düzeltiyorum tayin edildiðim günden beri.’’

‘’Ya, senin bu güne kadar yaptýðýn yanlýþlar?’’

‘’Bana bak, iç ses: düþ yakamdan.’’

‘’Benden kurtuluþun yok sevgili sahibem.’’

‘’O zaman bana bir yol göster.’’

‘’Düþ önüme.’’

‘’Nereye gidiyoruz?’’

‘’Elbet gerçek dünyaya.’’

‘’Yani…’’

‘’Kime bakmýþtýnýz?’’

‘’Kendime.’’

‘’Anlamadým.’’

‘’Sýnav baþvurusu için geldim. Gerçi üniversiteden yeni mezun oldum ama…’’

‘’Þu formlarý doldurun o halde. Ve de elinizi çabuk tutun çünkü baþvurular için tanýnan süre bu gün sona eriyor. Nereden biliyorsunuz da buraya yönlendirildiniz?’’

‘’Hey, iç ses, neredesin?’’

‘’Yani, demem o ki: çok az baþvuru yapýldý büyük ihtimalle baþvurunuz kabul edilecektir elbet gereken þartlarý taþýyorsanýz.’’

‘’Yani, hala bir þansým var mý?’’

‘’Olmaz mý? Yanýnýzdaki kim peki?’’

‘’Siz de görüyor musunuz?’’

‘’Yeter ki siz inanýn.’’

‘’Neye?’’

‘’Elbet kendinize. Aramýza hoþ geldiniz.’’