Hangi rengin istilasýdýr gülüþün ve hangi zemheride üþüdün, sevgili muallim?

Dikiþleri patladý ömrün gerisin geri giden ayaklarým ve bir tebessüm bahþetsin diye evren ardý ardýna sürüklendi yüreðim ve kalemim.

Ýhbar etmeliyim içimdeki yanýðý ve kapýyý aralayýp kendimden firar etmeliyim.

Gövdem silik.

Yazgým bitik.

Sözcüklerimse kýrgýn.

Meali yok artýk hiçbir duygumun ve naftalin filan da kokmuyor dünde kalan yaslý yaným.

Bir yarým bir yaným bir de yâd ettiðim.

Misafirim ben bu handa ya da yolcu yolumdan alýkonduðum, ruhumun konduðu ufukta saf tuttuðum.

Adýyla yaþar ya, insan iyi de iki adý varsa insanýn ve tezat isimlerde konan yüreðime kovduðum Yýldýz mýdýr düþman yüreðime?

Ceketimi ilikledim ve düþtüm yollara:

Yandaþ topladým ölürken yaþarken bir dikili aðacým olmadýðý kadar köküme sadýk olsam da iþe yaramadý ve ait olmadýðým bir gezegende neyin peþine düþtümse sonunda kendime yakalandým.

Gün, ölgün mizacý ile kafa tutmakta.

Günden güne kat çýktýðým basamaklarý hüznün ve neye mahal verdiðini bilmeksizin on yýldýr yazmakla iþtigalim.

Öznemi sattým kaleme.

Kalemi rehin tutmaktalar yedieminde.

Bense sevdalandýðým yedi tepesine þehrin ve þahin misali gözümden de kaçmaz iken detaylar.

Uyuduðum kadar uyuttuðum masum yaným.

Tutulan nutkum ve defolu ruhum.

Bir bataksa hayat bense çamurundan nasiplendim de gelin görün ki sabun aldý götürdü kirini büründüðüm lanetin özetini sundum isyan deðil inkarý dünün ve itiraf deðil elde olmadan yazýldýðým düþ meclisi.

Düþlerden ýrak olmadý ki hayatým.

Aslýnda hayattan ýraktým bir ömür.

Kemale ermediðim halde erdiðim nihayet ve hidayet ve kulp takan kimse ruhuma elde olmadan ziyaret ettiðim mezarlýk.

Kaftanýma yol aldýðým.

Ýkbalim ise karanlýk.

Alt ettiðim nice zorluk ve mülayim varlýðýmýn dönüþtüðü saman seyranlýk.

Bir baltaya sap olamazken.

Ýçimde balta girmemiþ cümleler ve þiirler var iken.

Varmakla terk etmek.

Yoklukla deðil yoksunlukla imtihan olmak.

Kendimden yoksunum bir o kadar kendime yakýn ama yatkýn olmadýðým mutluluk, hüzün çekmecemde saklý iken yakalýðým bense hala okul çocuðu gibi formamý giyip de celp ettiðim ve yakamdan düþmeyen insan nutuklarý aþkla ruhumu cennet kýldýðým ömrün ilk yarýsý.

Karanlýk bir minval.

Kýyamet alameti mevsimin ilk karý.

Þahlandýðým kadar þah mat olduðum hazanýn ihbarý.

Yediðim keþkül tadýnda külbastý duygular.

Yandýðýmýn ertesi yüreðimden firar eden yalnýzlýk.

Göðün senfonisi yerin ihaneti ve içimdeki kaos aþktan ýrak bir ömre yelken açmaksa sabit kýlýndýðým ve semada yürüdüðüm yerde uçtuðum kaç bin duyguya gebe ise þiir þiire namzet bir ömrün kabarýk suç dosyasý.

Meali yok artýk kimliðimin mecrasý da yok meramý da.

Merak etmediðim kadar hüzünle örttüm yüzümü ve perçemi yüreðin bazen kokladýðým bazen kotardýðým bazen kaybolduðum döngünün mahareti.

Yýlgýn bir savaþçýyým ben yoksa yýlmaz mý?

Muzaffer bir komutan edasýyla salýndýðým yalan mý?

Haznemde yangýn hanemde vurgun hafýzamda saklý kayýtlar bense haykýrýrken kendi kendime.

Bir miat dolan.

Bir milat evrenin buyur ettiði ve arka kapýsýndan deðil ön kapýsýndan girdim ben bu hana üstelik yolcu deðil kalýcý olduðumu sandýðým ruhun edasýyla kondum tepeye ve aldým kalemi elime nasýl ki iki el bir baþ için iki elimdi kalemi kavrayan saðdýcým iklimdi solansa ruhum solumdaki yangýn ve meylettiðim yorgun cümleler istilasýnda hayatýn derin karanlýk bir kuyuya atýlan taþ misali içine çekilmiþtim ben bu firarý ve izafi yalnýzlýðýn.

Meylettiðim.

Mal edilen.

Mahal verilen.

Makul olan neyse rest çektiðim ve iþte imkansýz addedilen ifþasý deðildi ruhun ifasý hiç deðil ömrün bazen ifade edemediðim iç dünyam ve kaleme sarýlýp düþmüþken yola kimse gözümden düþen aslýnda içine düþülesi aþk iken yazmanýn verdiði huzur son zamanlarda þerit deðiþtiren.

Kekremsi bir sessizlik.

Rotasý kayýp geminin.

Bense miçosuyum bu yolculuðun yol aldýðým yel olduðum aðzýmdan yel alsýn ki: ölümüne sevdim ve yazdým dolu dolu bir on beþ yýl.

Hicabý eksik.

Mecrasý kurak.

Meali yitik.

Bahtýma düþen neyse tahtýmý yapsa da ailem aþk da huzur da çok uzak ve içine düþülesi bir tuzak adeta rotamýn devindiði ve uyruðu olmayan acýlarla resmettiðim doðaüstü bir ilham göðün hýçkýrýðýnda yerin sarsýntýsýnda içime doðan hangi duyguysa ve de yaþadýðým tevafuk, nazarýnda hayatýn nazýmýn niyazýmýn da eksik olmadýðý.

Þimdilerde rest çektiðim.

Dünden de beterini yaþadýðým…

Yine de hamt ettiðim þükrettiðim.

Bozguna uðradýðým kadar boykot ettiðim hayatý ihbar edip de Tanrýya içtimada geçen ömrün çetelesini tutmakla iþtigalim.

Hüzün katsayým.

Hüzün nasýl ki muadilim…

Müdavimi olduðum iklimlerin kulaðýmý çýnlattýðý ve kýþta baharý yaþadýðým kadar kýþý kýþkýþladýðým ömrün meali aslýnda bilinmeze þerh düþüp bastýrdýðým isyanýn da ayak sesi nasýl ki çekmecemde saklý kilitli yüreðim bense aþka ve aþkla yazmaya tövbe ettim en azýndan sevgisizliðin üþüttüðü bu iklimi takas ettim yürekle ve þimdilerde kendime koþmaktayým ara ara düþsem de üþüdüðüm kadar mutluyum ve mutlu olduðum kadar yazmaktayým aslýnda yazdýðým kadar yaþadýðýma delalettir sözcüklerim varsýn basireti baðlansýn mutluluk denen hikâyenin…