Tüm tedirgin harf çekincelerinden ben mesul’üm bir de üstü örtülü cümlelerde yalý kazýðý yutmuþçasýna esneyen o baðnaz ünlem imlecinden.

Þimdi þimdi anlýyorum mevsimin hala nasýl da ütüleyip bulutlarý ve tütsü yakýp da bulutlara nasýl da uzak kaldýðýný bizim buralara.

Mevsim pek kibirli ve esvabýný evde unutmuþ üstü baþý çamur içinde yaramaz bir kýz çocuðu gibi illa ki saçlarýný çekiþtiriyor sonra da daðýnýk örgüsünü annesinin ellerine tutuþturup yeniden þekil almasýný bekliyor saçlarýnýn ve uzun çok uzun süren o ‘’es’’denen dönemeçte satýrlarý yuhalýyor kelimelerin Tanrýsý ve insanlara pek bir yüksekten bakýp da geldiði makamý beðenmiyor.

Aslýnda çok iyi bir Tanrý kelimelerin makus talihini yazan týpký kibirli mevsimin sonunda pes edip da saðanaðýný boca ettiði gibi.

Yaz’ýn dolaylarýnda yazýn dünyasýnda istikrarlý bir yol tutturanlara bakýyor sonra kelimelerin Tanrýsý ve unutulmuþ kelimeleri pasajlara yýðýp kafasýný okumak ve yazmakla bozmuþ kitap kurtlarýna yeni bir þans veriyor.

Ne alaka var deðil mi mevsimin kelimelerle olan ilintisini abartýp da yaz güneþinde eve týkýlýp yeni manalar ararken ve aksýran týksýran bir bulut gibi sonra da nemli yaðmuru içine çeken.

Tapýnaðý bulutlarýn gök kubbe öte yandan Tanrýsýný unutan kelimelerin zamanla solduðu ve sýðýndýðý da sararmaya yüz tutmuþ kitaplar.

Bulutun isyanlarýnda ve beyaz boþ sayfanýn da içini çeke çeke hýçkýrdýðý.

Tanrýsallaþan bir sure midir ne içinde infilak eden kalemin?

Yarým adalarýn asla tamamlanmadýðý aslýnda ana kýtalarýn kime ait olduðunun da bilinmemesi gibi coðrafyasý kabarýk ya da kayýp cümleler.

Boþ bir adaya mý düþtü yazar?

Elinden tüm gelen yaðmur duasýna çýkmak deðil elbette sadece bulduðu bir kuytuda Hindistan cevizlerini toplayýp kabuklarýndan da kendine bir kalem örmek. Saçma gibi görünüyor lakin yazmaya gönül vermiþ sefil kazazede karný aç uyusa bile mümkün mü deniz kazasýnda baþýndan geçenleri boþ sayfaya aktarmamasý?

Ýnsanlarýn ötekileþtirildiði daha doðrusu bunu bizzat bizlerin bile bile yaptýðý.

Çýkan fýrtýnada bile öncelik kadýnlarýn ve çocuklarýn öyle ya günümüze baktýðýmýzda da ilk sýrada çocuklar ve kadýnlar lakin yaþama hakkýn tanýnan deðil bilakis yaþamasýna izin verilmezken patlayan silahlar ve býçak darbeleri ile illa ki yaþama haklarýnýn elinden alýndýðý.

Mýrýldanýrken bir þarkýyý bay katil nasýl bir son diler ki eðer ki marazi öfkesi geçmemiþse…Belki de ilk evvela kendi canýna kast edip de keþke kýymasaydý mazluma keþke karýsýnýn ya da çocuklarýn dokunulmazlýðý ilkesi olduðunu bizzat görseydi.

Ýzafi yolculuðunda yazar…

Mutlak mutluluða yelken açmayý dileyen birer kazazede iken her birimiz hayat denen teknede bata çýka yüzerken…

Maðlup bir düþ olduðumuzu düþünelim hadi ya da galip gelen aþkýn ve de iyi niyetin bekasý iken yarýna odaklý seyrüseferinde hayallerin ve umudun pek istikrarlý olmasa da süre gelen sevinçler…

Duyuyor musunuz homurtusunu kelimelerin?

Varsýn duymayýn lakin ben fazlasýyla duyuyor ve huzursuzum yoksa adýna coþku mu denmeli?

Gece firar etmiþken uykunun dolaylarýndan ya da uyku çoktan firar etmiþken iþte kelimelerin Tanrýsý dürtüyor beni ve emrediyor adeta:

‘’Dökül hangi kelime ve cümleler kaldýysa yatýya hadi, dökül de rahatla.’’

Sýrasý mý ama þimdi?

Mutlu mesut yaþarken üstüne üstük biriken onca iþi tek hamlede yapmaya kalkarken…

Ya, sen sefil kazazede yazar bozuntusu?

Karnýn hala acýkmadý mý hatta ve hatta uluyan yýrtýcý hayvanlardan korkmuyor musun da hala kendine bir barýnak bulamadýn?

Pek bir iþveli sözcükler. Al al yanaklarý imgelerin.

Pek bir pervasýz emir kipleri ve nasýl da doðurgan adeta sökül diyorlar sökül geride kalan tüm hisleri.

Sözcükler açlýðýmý giderirken þimdi patavatsýz bir Tanrý da gözlerini boþ satýra dikmiþ benim sözcükleri yerleþtirmemi beklerken…

Ya, gerçek sahibim?

Ya, Rabbim benden ne bekliyor? Elbette farkýndayým vazifelerimin ve de yerine getirmem gereken dini vecibelerimin.

Kalemin dokusunda ýslak ve akýþkan bir þeyler var. Öyle ya daha demin salya sümük aðlýyordum hani haberlerde geçen alt yazýyý okurken…alt yazýya gelene kadar hangi cephede savaþ verirken insanoðlu illa ki mazlumu ve ihtiyaç sahibini gözetmeli derken…alýn iþte kim neyin propagandasýný yapýyorsa…

Ya, dün yürüyüþ yaparken yol kenarýnda gördüðüm karný burnunda kadýn bir de ellerinden tutmuþken diðer çocuðun. Sahi ne diyordu yaka kartýnda?

Tam okuyordum ki polis geldi aldý götürdü.

Ýyi de ben onun niyetini bilemem ki bilmeden de amacým yardým etmek ve faydalý bir þeyler yapmak iken nereden bilebilirim hangi dilencinin çakma hangisinin gerçek ihtiyaç sahibi olduðunu?

Ya, o ýssýz adada sahiden ihtiyaç sahibi birileri var mýdýr? Hani, olur da kol kanat gererim.

Ýþte uçtum yine: eh, be kýzým asýl ihtiyaç sahibi deðil mi o adaya düþen sefil yazar? Ya, karanlýk çöktüðünde nasýl bulacak yolunu ya da hava karardýðýnda nasýl görecek de önünü ve yazdýklarýný nasýl sýðdýracak sahildeki kuma?

Yoksa kocaman taþlarla, yardým edin, diye yazmasý makul deðil mi? Hani olur da birileri görür havadan ya da sahilden uzaklarda bile demir almýþ olsa olur da bir tekne ya da gemi fark eder onun varlýðýný.

Yaþarken hissetmek elbet çok makul bir týnýda bir de duygusallýk aðýr basýp aralýksýz düþünmeyi de þerh düþmüþken hayata…

Sahi, ben en ara düþtüm bu ýssýz adaya?

Bu gün illa ki bir þeyler unuttum aslýnda çok þey unuttum:

Mesela yemek yapmayý öncesinde alýþveriþ yapmayý öncesinde bankadan para çekmeyi ve…

Geç geldi aklým baþýma ama pek de umursamýyorum hani. Ýlla ki ev halký bir þeyler bulacaktýr karnýný doyurmak için ve açlýðým çok da önemli deðil hani. Lakin içimde hâsýl olan o kýpýrtý, o huzursuzluk aslýnda ansýzýn bastýran o coþku tam da doluya tutulmuþ gibi üstelik sahilde güneþlenirken… aslýnda güneþe çýkmayý da unuttum yoksa mevsimin yaz olduðunu henüz idrak etmedim mi?

Ne de olsa adada güneþten ve sahilden bol bir þey yok ama öncelikle kendime bir kalem bulmalýyým. Ýyi kötü karalamalýyým da bir þeyler güneþ batmadan.

Þey…yolunuz düþerse beklerim buradan kurtarýlmayý ama önce ada maceralarýmý yazmalýyým unutmadan ve yaban hayvanlarýna yem olmadan…