Mevsim özrünü sunuyor. Çok mu kirli yoksa bulutlarýn rengi?

Taþ üstünde taþ kalmadý þehirde bir de ufak ölçekli yangýnlar da baþ gösterdi mi?

Dokunsan aðlayacak cinsten her birimizin derisi týpký dolgun bulutlar gibiyiz belki de süt dökmüþ kedi misali sýðýnýyoruz birbirimizin dolaylarýna.

Sýrýk boylarý ile cýlýz aðaçlar kesildi kesilecek belli ki daha da fazla bina itiþ kakýþ mesken tutmak istiyor topraðý. Vur abalýya cinsinden, vur da aðaçlarýn köküne yýkýlsýn dercesine yeni yeni binalar mantar misali çoðalýyor hani neredeyse denizin doldurulmayan hacmi de doldurulup kayar zemin olacaklar binalarýn temeline.

Ben ise hala aynýyým: sabah oldu mu baþlýyor koþuþturmam.ilahi bir sýrdaþ gibi not defterim:hem yürüyorum hem de verdiðim molalar günün resmini çiziyorum boþ sayfalara.

Gün bitse bile koþturmam dinmiyor bu sefer gece mesaisine baþlýyorum üstelik öðün atlayýp göðün en yakýn tanýklýðýna mazhar bir kimlikle racon kestiðim yetmezmiþ gibi þehir ahalisine de yardýmda geri durmazken.

Bak, saat kaç oldu: hala uyanmadý kuþlar.

Saat kaç oldu sahi?

Yoksa uykucu þehir sakinleri günü uyanmadan mý geçirecek?

Telaþlý telaþlý yürüyorum belli ki izdiham nedeni içimin arpacý kumrularý oysaki sakin bilirdim ben onlarýn varlýðýný görüp de insan içine çýkmadýklarýna kani kendim gibi bilirdim.

Sakinliðin sýnýrý yok sözüm ona: gözüm de yok hani; kah kalmýþlar kah gitmiþler.

Mevzu bahis olanlarý da sýraya koydum mu çýkamazsýn da iþin içinden.

Az evvel hanýmý da yolcu ettim içimin pazarýnda dolgun nidalarla süzüle düþlerimin ümüðünü sýkýp bol kepçeden gerçekleri daðýttým bir bir ahaliye.

Geniþ bir masa olmalý belki de: önce içimdeki aç hayvaný doyuracaðým sonra da kalan bakiyeyi kiþilere böleceðim.

Tutarlý bir insan olmak da nereye kadar? Ya da tutunabildiðine  yapýþmak mý?

Bak da gör!

Ýçimin kiremitleri de kýrýldý iþte ne de olsa düþ bekçileri tepede tadilat yapmakla meþgul.

Dolu dolu gözlerim belki de mevsimin kibrine yenik düþüp arþý alaya çýktý hayallerim.

Gözümden sakýndýðým kim ise sorsunlar benden: önce sorsunlar sonra da cevaplarýný alýp sonsuza kadar sussunlar.

Uyduruk bir sitemle geçiþtirdim de: sýðýnaðýmý hala saklý tutuyorum bir de sakladýklarýmý içimde biriktirip yarýnlarý garanti altýna alýyorum.

Ýnsanlýðýn sorgulanmadýðý günler gelecek mi ki?

Ya da gün yüzü görüp biz de erecek miyiz refaha?

Kaç kilo ise yüreðimin izdüþümü ya da kim ise gözümden sakýndýðým…

Daha dün gece sabaha kadar çalýþýp kaç kadýnýn hayatýný kurtardým ta ki takatim kesilip bayýlana kadar.

Sonra da gözlerimi küçük bir odada açtým. Ýþ arkadaþýmýn odasý daha doðrusu benim üstüm ve yýllarýn duayeni Kemal Hoca: kýsaca Kemal Baþhekim.

Durduk yerde bayýlmadýðýmý ben de biliyorum zaten kaç kere gözlerimin karardýðýný ben bile hatýrlamýyorum. Tansiyonum düþtü, deyip geçiþtirdiðim belki de yorgunluk alameti ta ki benden habersiz tetkiklerimin yapýldýðý o Cuma gecesine deðin.

Terzi söküðün dikemez misali aslýnda nasýl dikebilirim ki söküðümü hele ki bir kadýn doðum doktoru ise insan.

Eþimden yana tek þüphem ya da telaþým yok ne de olsa ailesinden zengin karým. Durum böyle olunca ben de tüm gücümü sonuna kadar kullanýp nerede ihtiyaç sahibi insan varsa rotamý direkt oraya çevirdim.

Muayenehanem Anadolu yakasýnda oldukça merkezi bir yerde. Kadýköy’ün en iþlek caddesinde ve orada sadece haftanýn belli günleri hizmet veriyorum. Ýhtiyaç sahibi olanlar zaten semtime uðramaz ben de onlarýn ayaklarýna gidiyorum.

‘’Erol, nasýl oldun, evlat?’’

Bu sorunun cevabýný tahmin edebiliyorum: ya kalýcýyým ya da gidici.

‘’Uyanýksýn, biliyorum. Hiç uyuyor numarasý yapma. Eh, be evladým, insan aralýksýz 48 saat çalýþýr mý?’’

Bende týk yok ne de olsa emir büyük yerden. Kemal hoca, namý diðer kayýnpederim aslýnda biliyor bendeki bu anti-burjuva ayaklarýný ve halden de anlýyor. Uzmanlýk sýnavlarýný geçtiðim seneden beri onunla çalýþýyorum gerçi yine sosyetik bir týp-merkezi ama göz yummakta idealist kimliðime destek çýkýp o da  karþý gelmiyor benim bu kendimi arayýþ çabalarýma.

Evde benden ekmek bekleyen bir karým yok zaten ne zaman eve gitsem boþ bir ev karþýlýyor beni elbette üç dört hizmetlinin bu boþluðu doldurduklarýna dair bir inanca ben de eþim de katýlmýþken.

Sabah sporu ile güne baþlayan ve aralýksýz katýldýðý sosyal aktiviteler ile namýmýzýn günbegün yürüdüðü.

Israrla cevap beklerken Kemal Hoca, ben size bir yandan alt yazý geçiyorum gerçi beni bilen bilir, demekten imtina edip…

‘’Korkuttum sizi boþ yere, baba.’’

‘’Lafý mý olur evlat? Lakin sana kim bu kadar yorul dedi?’’

Alýn iþte laf kalabalýðý. Nereden tutsam da kýrýlan yerine bir kulp taksam? Elbette yine bir alt yazý eþliðinde ben kývranýrken ne cevap vereceðime bu arada kan deðerlerim ne alemde acaba? Kesin hormonsal bir sýkýntý var ne de olsa belli bir yaþ dönümündeyim aslýnda bir erkek için en verimli yaþ gerçi saçlarýmdaki aklar çoðaldý ama-bu arada yakýþýklý göründüðümü de itiraf etmeliyim.

‘’Her þey normal deðil mi?’’

‘’Neden bunu sakladýn?’’

‘’Yoksa siz mi benden bir þeyler saklýyorsunuz? Yol yakýnken boþansak mý yoksa? Ne de olsa Leyla çok genç bir kadýn benden daha iyilerine layýk iken.’’

‘’Zýrvalama, evlat. Memnunuz senden. Dur bakalým nereye gidiyorsun?’’

Sahi, bir yere mi gidiyorum ben? Ne yani þimdi bu, söylenecek laf mý?

‘’Sorun nerede baba?’’

‘’Bir sorun olduðunu biliyordun da niye sakladýn? Yakýþtý mý bu þimdi senin gibi aklý baþýnda bir doktora?’’

Vay be. Nasýl da hedefi vurdum on ikiden.

‘’Bir sorun olduðunu asla sanmýyorum ben. Sadece çok yoðun çalýþýyorum ve bir o kadar uykusuz kaldým. Baþka ne olabilir ki? Üstelik daha geçenlerde sayýsýz testten geçtim. Bildiðim kadarýyla bir sorun yok bende. Yoksa var mý?’’

‘’Kanýnda yolunda olmayan bir þeyler var ve unutma ki; benim en deðerli varlýðýmla, biricik kýzýmla evlisin.’’

Allah çarpsýn ki; asla karýmý aldatmadým ben. Ne iþim olur baþka kadýnlarla? Eh, o halde kanýmda yolunda gitmeyen ne olabilir ki?

‘’Hipoglisemi olduðunu biliyorum. Biraz da kansýzlýk ama düzenli kan hapý alýyorum. Haricinde ne olabilir ki?’’

‘’Düþün bakalým, evlat. Bir hastana müdahale ederken gözünden kaçan, ihmal ettiðin bir þey oldu mu?’’

Yine alt yazý geçiyorum. Eldivenlerim, maskem ve tüm hijyen takýntýmla arzý endam ettiðim kutsal mesleðim. Sadece, sadece,cinsel istismara uðrayan o kadýný…dilim varmýyor ama…’’

‘’Cevap vermedin.’’

‘’Epey oldu ve durmadým üstünde ama… kan alýrken…üzerinde durmadým ne de olsa çok genç ve korkmuþtu. Elime battý iðne ve ben sadece dezenfekte ettim. Ne yani, mümkün mü bu þimdi?’’

‘’Ne kadar zaman geçti üzerinden?’’

‘’Tam hatýrlamýyorum ama…’’

‘’Böyle bir dikkatsizliðe nasýl göz yumarsýn? Üstelik kýzýmla evlisin sen. Kanýnda hiv virüsüne rastladýk. Bu durumda karýna da geçmiþ olmasý çok muhtemel.’’

‘’Kýz yani cinsel istismar maðduru. Mecbur kaldým ve bebeðini aldým üstelik bilmiyordum böyle bir rahatsýzlýðý olduðunu.’’

‘’Ya, sizin bebeðiniz?’’

‘’Bizim çocuðumuz olmuyor baba. Bunu pekâlâ sen de biliyorsun. Bizim bebeðimiz diye bir þey yok.’’

‘’Artýk var üstüne üstük torunumun da senin yüzünden hiv virüsü taþýyor olmasý çok muhtemel.’’

‘’O halde hak ettiler: ikisi de hak etti. Bu, Ýlahi Adaletin bir neticesi.’’

‘’Bunu bilerek yaptýn, deðil mi? Sýrf beni ve kýzýmý cezalandýrmak için bile bile ona bu mikrobu bulaþtýrdýn.’’

‘’Geç öðrendim ve geç kalmýþtým ve iyi ki de. Baþka söyleyeceðiniz bir þey yoksa gidiyorum ben. Zaten asla ben buraya ait deðildim. Bu arada siz de bir kontrolden geçseniz iyi olur. Unutmayýn, biz bir aileyiz, baba.’’