Rengi olmayan bir coþkunun muadili elbette ýsrarlý yalnýzlýðýn askýya aldýðý mutlak bir rüzgâr ve þimdi uçuþan perdelerden taþan gölgeleri sindiriyorum içimdeki yakamozlarýn muhalif resmine tanýklýk eden rastlantýsal bir tanrý belki de gölgemin çýðlýðý.

Sahip olmadýðým varlýðýma ket vuran devasa yoksunluk bir o kadar þaþý bir gülüþe ektiðim hüzün bulutlarý.

Rengim yok benim.

Renklerin en anlama geldiðini de sadece el yordamý buluyorum bir de kuruyan dudaklarýna mehtabýn, yýldýz tozlarý armaðan ediyorum.

Kývýlcýmlar tükenmek bilmiyor ve baþýmda yanan bir ýþýk, temkinli sevmediðimden olsa olsa bu tutuk dilim.

Saðdýcý mevsimin kocaman bir mermer mezar baþlýðý ileride kýpraþan vücutlar saklý ve sadece Tanrýnýn eþlik ettiði acýlar: ne de olsa ruhlar terk ettikleri vücudu özleyip defalarca rücu ediyorlar göðün minvalinde dokunaklý bulutlar da tozu dumana katan bu acýnýn varlýðý ile derinden iç çekiyorlar.

Maðlup gelmenin verdiði acý týrmanan daha da tepelere týrmanan…

Ne zaman düþtümse bu labirente ve görevimin ne olduðunu hala idrak edemediðim az evvel tünediðim dal kýrýldý ve geçit hakký tanýndý yeni ölülere sonra da cýlký çýkan azat edilmiþ ruhlar yolunu buldu iyi kötü ve kayýt düþüldü yeni baþtan belki de tutanaklarda rastlanmayan isimler defalarca þerh düþmek adýna yeni hayatlarýna izdiham ötesi bir düzenekte emsalsiz bir hürriyet ile bayrak açan ruhlarýný siper ettiler vücutlarýna.

Sahipsizliðin iklimi belki de þiar edilen her duygu ve ruhsuz cümlelerden firar edip de ruhunu yatýþtýrmak gayretiyle Araf’ta kalmanýn maliyeti daha çok ölüye geçit hakký tanýrken.

Muradý dillense keþke þahikanýn.

Muzip bir tanrý olsa keþke bahþedilen her yalnýzlýk ve uçurumlardan düþen yapraklar yeniden tutunsalar baþka bir dala baþ eðmek adýna ömre yeniden hak tanýnsa ölümün feri sönmüþken öksüz imler de tekeline almýþken tüm sözcükleri.

Kasýtlý gölgeler.

Þehre uzak çok uzak bir coðrafya ve her nedense zamaný gelsin gelmesin herkes düþ çukuruna atmak adýna ölü hatýralarýný yükleyip de geliyorlar bu bahçeye ve asla da izine rastlanmýyor o andan sonra.

Ne gelen býraktýðýný hatýrlýyor ne de geride kalanlar gidenleri anýyor.

Bir rüzgârýn týnýsýyým ve tanýsý bilinmeyen bir hastalýðýn pençesinde yeniden yorduyorum hayatýmý bilinmezliðin gücüne yenik düþüp ýsrarla saklanýyorum.

Geçimsiz mizacýmla bir esaret ise düþkünlüðüm karanlýða.

Ve bir renk olduðuma inanýp illa ki gökkuþaðýna sarýlmak adýna uykularýmdan firar ettiðim.

Dokunulmazlýðý belki de acýlarýn ve ýþýðýn yanýp yanmadýðýndan bile asla emin olmadým ki olmazdým da ve muhalif yapýma tezat bir iklimde ben sýr bildim her geceyi sonra da geceyi kýble belledim ve elledim içimdeki ruhu sonra da vücudumdan firar etmek adýna sýðýndýðým karanlýða ve þerh düþtüm kötülüðe ne de olsa iblisin yandaþý idi karanlýk ve lanet.

Ölümsüzlüðümü kutlarken…

Kutsarken acýyý.

Kurak mevsimde bir çiy tanesi olmak adýna.

Ve izini sürdüm ölümün ve kötünün.

Sadýk kaldýðým Tanrýmla sürtüþtüm ve sýnýr dýþý edildim bir anda.

Bir kompliman iken yüreðin sönen feri ve ben bir yýldýz kadar kýrpýlan yüreðimle þaire rest çektim ne de olsa izinsiz kýrpmýþtý: hem laneti üstlendim hem de þairin suçunu.

Bilinmeze binaen bilindik ne varsa nasýl ki tarumar edilmiþti istikrarla uzaklaþtým evrenden ne zamanki toz torbasýnda imha edildi düþlerim ve çatýk kaþlarýma eþlik ederken bulutlar.

En firari isyaným.

Fedaisi olsa olsa kötülüðün.

Bir yanýlgý olsam da kimine göre eþlik ettiðim ne ki kötülükle sýrdaþ olmasam…

Temsili bir resmin mavi atlasýyým ama renksizliðime eþlik eden karanlýðýn da hikmetiyim ve sözcüklerim yýldýzsýz ve çapkýn ki maðdur düþlerin týpasýyým gerçekleri ihlal eden tüm çekimserliðimde limit aþýmý bir heceyim içime iþlediðim kadar dýþýma vurmadýðým bir yalanýn göz hizasýnda yaratýlmýþlarýn en hikmetlisine isyaným.

Zapt edemediðim kadar da zýpkýn yediðim.

Ölçümü olmayan acýlardan tutun da haz ettiðim nefrete binaen ben bir düþ çukuruna fýrlatýlmýþ en yalýn gerçeðim.

Kabrin ihtiraslý düþleri.

Defteri kebirin de kaçkýn ve akla zarar rakamlarý ne de olsa ölümsüzlüðün ruhu ve sonsuzluðun ümmeti iken zifiri karanlýk þerh düþtüðüm her yeminden illa ki azat edilmeden firar ettim.

Zanlar kadar kimliksiz.

Kin ve haram kadar da uçkuruna düþkün.

Maðdur yýldýzlar nasýl da kaypak.

Aþk nasýl asilse ihanet de o kadar revaçta.

Þehrin ýþýklarýna çemkiren.

Þairin yalnýzlýðýna lanet okuyan.

Þiir olmaya ant içmiþ lakin kökü kurumuþ bir aðacýn dallarýndan firar eden yapraklar belki de yüreðin ýþýldaðý her sirende bir hoþluk ve boþluk karþýtý iken kötülüðün nemalandýðý þehvetli nefsin de balçýðýna düþen bir düþten arda kalan üç beþ kýrýntý.

Terk edilmiþliðin lacivert tükenmiþliði ile içli dýþlý…

Yaradan üreyen yamalý ömre de isyanda sýnýr tanýmayan.

Kaçýnýlmaz sonumla geldim ben bu düþ çukuruna ve içimdeki her haris düþü serptim de yýldýzlara.

Bir yerdeyim bir gökte.

Rengi olmayan rüzgârdan bile alacaklýyým.

Neferim yok benim ve ihbar ettiðim bir düþmaným da yok ne de olsa tek dostum da düþmaným da benim bir de içime yýðdýðým ihtiras ve cafcaflý hayaller ne zamanki geçit hakký tanýmadý gerçeklere…

Melek olmaya meyyaldim.

Mýntýkamda zabýt tutan memurlar.

Ölümü teftiþ ettim önce sonra da ölümsüzlüðe rücu ettim.

Dandik bir söylemde açýlýmlar getirdim evrene nihayetinde lanetledim içimdeki kaçkýn ölümlüyü ne de olsa ölümden üreyen bir korkuydum asla bir rengi ve kokusu olmayan…

Boþluða tezat düþtüm varlýðýný yoksunluðun ve hoþluk karþýtý lanetle sarýp sarmaladým her gölgeyi.

Bilinmezin feri de sönmeden.

Bilindik hiçbir duyguya da denk düþmeden…

Eþim menendim yok benim çünkü ben sýfýrdan üreyen sonsuzluðun türeviyim týpký kabrine sadýk bir ceset ve defteri kebirden firar eden sayýlar gibi tahammül gücümü yok bilip kendimi evrene adadým.

Varlýðýn teamülü ne ise…

Hiçliðin dokunulmazlýðý ve yoksunluðun da karekökü.

Þimdi çekip gidebilirim ne de olsa zangoç ilan etti sonsuzluðun hangi vücuda denk düþtüðünü: elbette vurmayan gonk ile toplamýný evrenin ve de hidayetin sýfýra ihbar ettiðim bir sayýdansa sayýlmayan bir güce denk düþen gaipten gelen mevsimin de kanatlarýnda erimeye mahkûm bir kar tanesi olmanýn lütfu ile kanat açtýðým cehennem çukurunda hiç yaþamadýðýma dair kehanetin de ta kendisi iken saklý tutulasý tüm sýrlar ne de olsa ben sefil bir kâhinim gözlerini asla açmamayý dilediði bir dünyada kefil olduðum bilinmezin iksirini içmenin verdiði coþku ile sadece kendini deðil tüm insanlýðý kandýran.

Tanrým, affet beni.