Bir Sesin Kýyýsýnda

Sabahýn ilk ýþýðýnda bir ses uyanýr içimde,

Geceden kalma bir umut gibi, sessizce büyür.

Dokunulmamýþ bir rüyanýn kýyýsýnda beklerim,

Adýný anmadan, varlýðýný duyarak.

Bir bakýþýn yankýsý geçer içimden,

Kýrýk saatler yeniden çalýþýr gibi.

Gizli bir ritimle yürür kalbim,

Seninle denk düþen her adýmda.

Yolun kenarýndaki taþ bile hafif gelir,

Senin geçtiðin yerden sonra.

Ve ne zaman sessizlik çoðalsa,

Senin varlýðýnla dolup taþar dünya.

Bir sesin kýyýsýnda durur zaman,

Adýný anmadan seni çaðýrýr rüzgâr.

Kýrýk bir cam gibi parlar içimde özlemin,

Her kýymýk, seni daha çok anlatýr.

Gölgeler bile seni taklit eder akþamüstü,

Bir adýmýn yankýsý dolanýr sokaklarda.

Ve ben, suskun bir þarký gibi beklerim,

Seninle tamamlanan her ezgide.

Bir fincanýn kenarýnda unutulmuþ sýcaklýk,

Seninle içilmiþ bir zamanýn izi gibi.

Ne zaman sessizlik çoðalsa,

Seninle konuþur duvarlar bile.

Bir pencerenin kenarýnda unutulmuþ zaman,

Seninle geçmiþ gibi deðil, seninle kalmýþ gibi.

Bir çocuðun düþürdüðü oyuncak kadar sessiz,

Ama içimde gürültüyle çarpan bir hatýra.

Yürüdüðüm sokaklar seni tanýyor artýk,

Adýný bilmeden, sesini duymadan.

Bir taþýn yerinden oynamasý gibi,

Sen geçince deðiþiyor þehir bile.

Kâðýda düþen kelimeler seni arýyor,

Ama hiçbir harf yeterince yakýn deðil.

Bir boþlukta yankýlanan ses gibi,

Seninle dolu ama sana ulaþamayan,

Bir ben ulaþamýyorum sana

Mehmet Aluç