Kalbimin Gizli Akýþýný Taþýyordu

Artýk gönlümün kapýsýný kapatýyorum, 

Ne gölgeler var içimde, 

Nede senli bir hatýra,

Ne de aydýnlýk bir masalýn kahramaný. 

Kalbime taktýðýn zincirin çözümü, 

Sabýrla ördüðüm dualarda saklý. 

Söküp attým içime býraktýðýn 

O gizemli düðümü. 

Sevdanýn yaralý ezgileri 

Artýk dilime deðmiyor. 

Zamaný parçalara böldüm, 

Her gün biraz daha siliyorum 

Ýçimdeki seni. 

Gökyüzü ýþýðýný indirdi, 

Gece yasýný çýkardý üzerinden. 

Yýldýzlar eteðime serildi. 

Hayalimde rüzgârla koþan atlar, 

Kalbimin ritmiyle buluþuyor. 

Ve ben bu gece, unuttum 

Seni sevmeyi hatýrlatmayý.

Uzaklardan bir keman çalýyordu, 

Adýmlarým o sese sürüklendi ki. 

Eski bir ezgi, sokaklarýn sessizliðini 

Parçaladý. 

Gözlerinde bir ömür aradýðým sevgiliyi gördüm. 

Ama artýk bu savaþ bitiyor. 

Ne mermi kaldý içimde, 

Ne de çekilmeyi bekleyen bir kýlýç. 

Sevdanýn meydanýnda yenilmiþ bir askerim. 

Yorgunum, anlasana, 

Ne dizimde güç kaldý, ne gözümde ýþýk. 

Bu gece bir kez daha öðrendim: 

Biz sevgiyi, gurura feda ettik. 

Umudu baharlara býraktým, 

Çiçeklerini. 

Sesim duyulmasa da 

Bu uçsuz bucaksýz denizde 

Kendi kendime söz verdim

Son bir baharda açacaðým çiçekleri, 

Yoksul gönlümle. 

Ömrün sonbaharýnda ya da kýþýnda, 

Yüzümdeki yýllara bakýp aldanma. 

Çünkü içimdeki kadýn 

Hala hayallerinin peþinde

 Zamanýn kýrýk ibresini çevirdim, 

Artýk gölgelerin uzadýðý vakitteyim. 

Ne eski masallarýn kahramaný var içimde, 

Ne de karanlýk bir yolun yolcusu. 

 Taþlarla örülmüþ uzun bir yolun 

Gizli yükünü býraktým arkama. 

Çözüldü içimdeki düðüm, 

Sessiz bir ýþýkla. 

Her adýmda biraz daha siliniyor 

Gözlerimdeki izlerin. 

Kemanýn uzak sesi çaðýrýyor beni, 

Ve ben o ezgiye doðru yürürken 

Anlýyorum biz ýþýðý gölgede kaybettik birbirimizi. 

Umudu býraktým rüzgâra, 

Belki bir gün baþka bir vakitte 

Çiçekler açar sessizce. 

Yüzümdeki yýllara bakýp aldanma, 

Çünkü içimdeki kadýn 

Hâlâ genç bir ýþýðýn, aþýðýnýn ardýnda.

Gecenin sessizliðinde 

Adýmlarým yankýlandý. 

Her taþ, her gölge 

Bir hatýrayý fýsýldadý kulaðýma. 

Rüzgâr, eski bir defterin 

Sayfalarýný çevirdi sanki. 

Unutulmuþ cümleler 

Yeniden doðdu havada. 

 Bir köprüden geçtim, 

Altýnda akan su 

Kalbimin gizli akýþýný taþýyordu. 

Her damla, bir anýydý, 

Her dalga, bir veda’ydý. 

Gökyüzü, kýrýk bir aynaydý, 

parçalarýnda yüzünü gördüm. 

Ama artýk biliyorum: 

o yüz, geçmiþin gölgesinde kaldý. 

 Yeni bir sabahýn ýþýðý 

ufukta belirdi. 

Ve ben, 

taþlarla örülmüþ yolun sonunda 

kendime doðru yürümeye baþladým

Mehmet Aluç