Online Üye
Online Ziyaretçi
Ölümdür adı sevmenin...
Ölümü sırtına yükleyip azrailin gölgesinde bir tebessüm
en fazlası odur sevmelerin
sevgiye ölüm giydirip doğmasını beklemelerim,
zaten ölüm değilmi bir adı sevmenin?
hep bir azraili yokmudur o aşk denenin?
ve sen en fazlası değilmisin sevmelerimin?
belki de ölmelerimin?
cennette bir cehennemdir gözleri yarin,
hiç kimseyi değil !
en fazla seveni yakar sevmelerim,
yangınları sevmelerimde büyütür gibiyim..
gereğinden fazlası gibiydi aşk bende,
ve gereksizce harcanmışlığıydı ellerinde,
can verişler hep bendeydi,
cinayetler hep senin gözlerinde,
peki yar ; azabı da var mıdır vebalinin?
cehennem midir ,cennet midir sonu gözlerinin?
en fazla kimi yakar sevmelerin?
yoksa en fazlası yanmak mıdır sevgisizliğin?
aşkı ölümle sınayıp gözlerime terkettin,
ben hep yüreğime sıkıştırdığın o sessizliği dinledim,
sensizlik sessizlik kadar yakın değildi şu halime,
saçlarımı tutuşturan ellerinde büyüyen bir cesettim..
hazindir,bir damla bile değilmiş sendeki ben,
sen bende dalga dalga,okyanuslara bedelken,
Ne kadarsa insan o kadar azalırmış severken
Seninse az olduğun belli olurdu sevmelerinden
/belki de sevmediğinden..
bilemedim sensiz nefes almanın neye benzediğini,
bilemedim bu aşkı öylece nasıl izlediğini,
göremedim sevgisizliğini,
sadece sevdim seni sevdiğimi...
hatalarımdan sıyrılmamaktı en büyük hatam
seversin sanmanın yenilgisi bir yandan,
Hep boşa kürek sallamanın yorgunluğuydu kalbimi kıran,
küsmelerim sanaydı,ama hep benimleydi kavgam....
musallaya kurulan bir intiharın tuzağıydı gözlerin,
tabutumda bir damla sen,
bedenimde acıyla örülmüş bir kefen,
cezası ölümdür sevgiden bir yudum içmenin,
adım gibi biliyorum ki,
ölümdür adı sevmenin..!
Merve Ayyıldız / Halil Uzuntaş