uðultularla meþgulum bugünlerde,
derde tasaya ayýracak pek vaktim yok,
bana depremleri yaþatan sevgilim nerde ?

ararým senelerce,
bilirim seni bulmanýn denizde koþmaya benzediðini,
yada koþarken hiç görmediðin birþeyi özlediðini,
bulurum seni !   bir imkansýzýn içinde,

içimde sakladýðým ruzgar
bu günde saçlarýn gibi kokar,
ahh ! saçlarýmda büyüyen ahlar,
bu yýlda terketti sonbahar,

gözlerime çekildi perde bulutlar
önümü göremiyorum,
terketti umutlar,
hiç birþey hissetmiyorum,

hala özleyen tavýrlar,
belki gereksizce duyulan kahýrlar,
acýyan yanlarým da görseler beni,
þu halime acýrlar,

göndere çekildi yýkýlýþým,
onca deprem misafir ettimde yýkýlmadým,
yeter yar ! yeter ;
bende topraktan yaratýldým.

parmak uçlarýma dokunan gece,
hani hep vardýn bir yanýmda,
sende terkettin bir gece,
karanlýk bile görünmeyince,

Sevda kokardým ben,
aþka teslim edilmiþ bir yürek,
umut kokardým ben,
bir umuda eriþmek için ölmekmi gerek ?

hadi arkadaþ kalalým,
kendimizi kandýrmaya yelkenler açalým,
onca seneyi hiçler mezarlýðýna itelim,
acýlarý bir  tabuta gizleyip,
sevgiyi cebimize ilikleyelim,
kendimize bile göstermeyelim,

bir maske varki bizde,
tek bir yüze sahip ;  ''arkadaþýz'' ;

sevgili yerine yýllarca arkadaþ kalalým,
ben her bakýþýnda yüreðime sen basarým,
ve tutarým gözlerimi
saklarým; kendimden dahi gizlerim sevgimi,
 
yanýmda ol sevgili
görmeden özlemek kör eyledi gözlerimi,
býrakta yanýmdayken içeyim özlemini,
hiç deðilse göreyim kimi özlediðimi...!

    HALÝL ÝBRAHÝM UZUNTAÞ