....
Büyüdükçe küçülen koca dünya’dan...
Büyüdükçe hayata
ne kaldı ki küçülen hayaller dışında
ben büyüdükçe
suçlarımda büyümüş
suçlarımın şiirleri büyümüş itiraflarıma
büyüdükçe ben
küçülmüş eskiler
bir de sarıyağız hayaller
dilek ağacına çaput bağlamakla
büyümedi küçülmüşler
yanımdaki uzaklara ne kadar yakınsam
içimdeki yakınlara o kadar uzak
değiştirmiyor yeni gerçekleri
eski aynalarda kaybolmak ...
bu gece
iki oda, bir salon yalnızlığıma
karışık yağıyor hüzünler karla
kimse kalmadı yanımda
yalansız,
eski fotoğraflardan b’aşka...
yalnız günlerden 1 gün...