Aklým çýktý þakaklarýmdan!

Komþunun süpürgesi gibiyim bazen

Suratý yere sürten

Her çýrpýþýnda kanayan, çizikler içinde.

Arada kopan dallarým gökyüzünden

Umudumu sakladýðým yerden.

Yeþilin gri tonuyum

Siliðim bildiðin, beyaza çalan tozum.

Kaldýrýn, ecelle savaþabilirim!

Kumdan kalelerim, üç-beþ güvercinim var.

Oysa, kutu gibi dünyanýn içinde

Islattýkça gözyaþlarý, çürüyor insanlar.

Yýrtýldýklarý yerden ecelin kollarýna,

Düþmüyorlar aslýnda bunu istiyorlar.

Güvercinleri vurmuyor sapan

Saçma kurþunlar çýkýyor parmaklardan.

Gemileri ait olduðu yere býrakýn!

Duvarlarýmýz köpükten bildiðin.

Çocuklarýn elindeki baloncuk oyuncaðýndan yapýlan.

Ve sizde,

Kurdeleyle sunulmuþ aklýmýn,

Kumaþýný eskitmek için 

Yýrtmak için uðraþýn.

Durmadan silin aklýmýzýn kütüphanesini.

Siyaha beyaz süsü vermeye uðraþmayýn.

Elbet bir gün eskitecek boyanýzý 

Size her gün söylediklerim.

Ve sonra

Çýplak kraliçe geri gelecek.