Kiþinin ideal sahibi olmasý güzel bir þey, hatta bu bir zorunluluk. Ýnsan gibi, yaratýlmýþlarýn en þereflisi olan bir varlýðýn amaçsýzca hayat sürmesi düþünülemez. Ancak bu amaçlar onu çevresinden ve yaþamýn gereklerinden soyutlamamalý.

Genel geçer bir kuraldýr : Baþarý fedakarlýk ister. Herhangi bir iþte baþarýlý olmak isteyen her fert, birçok fedakarlýðý göze almak zorundadýr.Geceleri uykusu bölünmeyen idareci, branþý ile ilgili hiçbir yayýný takip etmeyen yada hiçbir kitap okumayan doktor veya öðretmen yerinde saymaya mahkumdur. Bu anlayýþa sahip olan insanlar her zaman benzerlerinin gerisinde kalýrlar.

Hayali olanlar uyumazlar, denilmiþ. Bir hayaliniz varsa her türlü fedakarlýða hazýrsýnýz demektir. Ancak, bu fedakarlýklarýn bir sýnýrý olmalý. En temel ihtiyaçlarýmýzý ve en önemli görevlerimizi hedefimiz uðruna feda edersek, bir yandan kazanýrken bir yandan da kaybederiz. Yýlýn en baþarýlý iþ adamý, aylardýr eþini ve çocuðunu arayýp sormuyorsa ona baþarýlý bir iþadamý demek yanlýþ olur. Onu ödüllendirenlerin gözünde bu kiþi baþarýlýdýr, ama eþi ve çocuklarý gözünde baþarýsýzdýr. Yýlýn en baþarýlý iþ adamý, yýlýn en baþarýsýz ev reisi oluyor. Ne garip bir çeliþki deðil mi?

Farkýnda mýsýnýz bilmem, kendi baþarýmýzý göstereceðimiz alanlarý çoðunlukla biz belirlemiyoruz. Çevremizdekiler ve toplumun geneli bize bir rol biçiyor, biz ise o rolü ne kadar iyi oynarsak o kadar baþarýlý kabul ediliyoruz. Bu arada diðer sorumluluklarýmýz gözümüzde önemini kaybediyor ve ihmal ediliyorlar. Çok sevilen bir þairden veya yazardan çocuklarýnýn veya eþinin nefret ettiðini düþünebiliyor musunuz? Bazen basýnda, bazý ünlü sanatçýlarýn annesinin ve babasýnýn eski bir evde kýt kanaat geçindiðini okuruz, þimdi bu sanatçý baþarýlý bir sanatçý mýdýr? Ýnsan yaptýðý her iþte kendisine yakýþaný yapmalý. En yakýnýmýz çaresiz bir þekilde hayatta kalmaya çalýþýrken onun durumuna kayýtsýz kalmayý vicdanýmýz nasýl kaldýrýr?

Aslýnda biz bu denli bencilce davranýþý çocuk yaþlarýnda öðreniyoruz. Velilerimiz çocuðunun okuluna gittiðinde ilk önce öðrencinin notlarýný soruyor. Çocuðunun sýnýftaki arkadaþlarýna ve öðretmenine karþý davranýþlarýný hiç merak etmiyor. Tabi beklentisi sadece yüksek not olan velinin çocuðu da sýnavlardan yüksek not almaktan baþka bir þey düþünmüyor, arkadaþlarýyla iliþkilerinin bozuk olmasýna aldýrmýyor, öðretmenlerine karþý davranýþlarýna dikkat etmiyor. Ben notlarý çok yüksek ama geçimsiz ve saygýsýz olan bir öðrencidense kiþilikli ve iliþkilerinde her zaman dengeli bir öðrencinin ülkesine daha faydalý olacaðýna inanýyorum.

Bütün dünya bana hayran olsa beni dünyaya getiren annem ve babam, her zorlukta yanýmda olan eþim ve çocuklarým, en sýkýntýlý anlarýmda sýrdaþým olan dostlarým benden memnun deðilse ben sokakta baþým dik olarak gezemem. Zaten böyle bir hayranlýkta bir sorun var demektir. Herkes kendisini kimlerin övdüðünü ve kimlerin yerdiðini tekrar deðerlendirsin. Asýl övüp yermesi gerekenler hakkýmýzda ne düþünüyor acaba?