Ey halepçe…
Annemin saçlarýndan koparýlan masumiyet
Kör býçaklarla topraktan sökülen nazlý kardelen
Kirli çizmelerle çiðnenen onur ve hayâ abidesi.

Ey Halepçe…
Yurdumun dört bir yanýnda
Kaypak kurþunlarla kalbura çevrilen tenim,
Sonsuz sayýlarla kýrýlan kemiðim,
Biteviye akan al kaným.

Halepçe…
Ciðerlerime saplanan ne ilk ne de son kurþun
Damarlarýmý kesen avare çýðlýk
Gümrah bir sevda ile
Yüreðimi tutuklayan soylu esaretim.
Diclenin, Fýratýn kýyýlarýnda
Dile gelmez sancýlarým,
Hülyalarým ve rüyalarým.
Yârimin topraða düþen rengârenk gelinliði
Baharlarýn meltemiyle gelen cennet yeþilliði
Nehirlerle coþan sevdam,
Gök kubbenin altýnda sararan baþaklarla
Göheren umutlarým.

Halepçe…
Can Halepçe, Canan Halepçe
Þehirlere ana kýlýnmadýn diye sakýn üzülme
Yüreðimdeki en kutlu þehirlerden biri de sensin.
Sen yüreðimdeki ana kutsiyeti
Suyun bereketi,
Ve yoksul bir çocuðun elindeki en kýymetli þey olan
Onu doyuran ekmeksin.

Halepçe…
Mazlum Halepçe
Þehid Halepçe…
Unutulmaz binlerce can
Ve kimyasallarla yakýlan bir þehir
Unutulmaz bir oyunu ýskalarcasýna
Ölümle dalga geçen çocuklar
Unutulmaz saniyelere kaydý düþen yavrular.
Unutulmaz varlýklarý tanýmsýz bir çileye eþ olan
Analar, Babalar ve bilumum yaþlýlar.
Unutulmaz þahadeti topyekûn içen topraklar.

Ey Halepçe…
Eðer soluk almaya yeterse gücüm
Ateþ ve Barut olacak her yaným
Çetelesini tutacaðým her nefes ile çoðalan acýlarýn.
Tutacaðým hesabýný yüreðime akan kanlarýn
Soracaðým hesabýný kansýzlardan
Seninle anlam kazanan bir yaþamýn.
Ey Halepçem…
Vakti erince alacaðým seni düþtüðün yerden.
Seni alacaðým
Ve seni leþ kargalarýna ne kefen
Ne de mezar kýlacaðým.
Çünkü soyluluðuna halel düþer
Tenine dokunursa leþleri soysuzlarýn.
Soyluluðunun o kutlu anýsýna
Ýbrahim gibi ateþe atýlsam da
Zekeriya gibi ikiye biçilsem de
Alacaðým seni düþtüðün yerden.

Ýst.88