Ey aşkın cellâdı yüreğin var mı?
Adını gül yazmışlar senin
Her şeyin güller ülkesine öykünsün diye
Adını gül yazmışlar
Haberin var mı?

Kader zamanın gergefinde ağlarını örerken
Bir meçhule sevdalanmışım
Bir meçhul ki bin meçhule savurmuş beni
Bir gülü mü sevmişim
Bir gül mü sevmiş beni
Meçhul
Ben seni mi sevmişim
Öykündüğün gülü mü?
Meçhul
Sana öykünen gülü mü sevmişim
O da meçhul.

Lakin gizemi aşikâr bir hal var
Derinliklerinde ruhumun
Yüreğime kor bir ateşin kıvılcımlarını düşüren sensin
Sensin ruhumun cevherini köle pazarına savuran
Sensin bana mecnunun hırkasını giydiren
Beni saz ile sözün cerbezesine attıran sensin
Beni bana dahi küstüren sensin
Sensin ey aşkın celladı!..

Seninle böyle yazılmamıştı o kutlu ahdimiz
Hiçbir kuvvet taş koymayacaktı
Göklerdeki ay kadar berrak sevdamıza
Çün sen Leyla ben Mecnun,
Sen Aslı ben Kerem olacaktım
Aklın Züleyhayı bile zıvanadan çıkaracaktı
Bense Yusuf kadar arı ve duru kalacaktım
Sen Şirinin tahtına oturacaktın
Bense sevdamız uğruna
Ferhadı bile aşan bir cefa ile dağları savuracaktım
Sen xece olup Serhatları
Gözyaşlarınla suvaracaktın
Ben siyamed olup
Gururun ve onurun uğruna
Bir uçurumdan yuvarlanarak
Gül ve Reyhan çalılıklarına saplanacaktım
Ve çalılıklar kaburgalarımdan geçerek
Yüreğimden ıçkınlanırken
Eyyubun sabrıyla yine sana uzanacaktım.

Olmadı gülüm olmadı
Ey aşkın cellâdı, bunların hiç biri olmadı
Sen çağdaş şehirlerin neonlu ışıklarına esir düşen parya
Bense varoşların yasalarına yenilen bir biçare.
Sen sen kalamadın
Bense ben olamadım.

Oysa ben yüreğimin ince sızılarıyla
Nam salmış bütün âşıklarla yoldaş oldum
Aşkın bütün halleriyle canhıraş oldum
Deliler yurduna vatandaş oldum
Hep seni bulmak
Hep seni anmak aşkına
Yine de boş ellerle dönen bir delibaş oldum

Ben seni mi aradım
Sana öykünen vefasız bir gülü mü aradım
O da meçhul…

Gel zaman git zaman
Yıllar yılı geçiyor aradan
Nelere kadir değil ki yaradan
Nice güller soluyor
Bülbüller ölüyor
Dallar meyveye, kuşlar yuvaya duruyor
Bir meyve çekirdeğinden bin dal
Bir kuşun yuvasından binlerce yavru uçuyor
Bu yaralı gönül ne geçen zamanın
Ne de biten rüyanın farkında
Bir delinin saçlarına takılarak
Seni nerede kaybetmişse
Hala orada arıyor.

Ve sen farkında değilsin
Ey aşkın cellâdı
Ölü müsün, diri misin
O da meçhul…

27 Eylül,2004/Diyarbakır

( Adını Gül Yazmışlar Bir Meçhulün başlıklı yazı Sedat DOĞAN tarafından 11.06.2010 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.