Gidilen bütün yollar kendine döner !

 

 

Adam…

 

Adımlarına hız vererek uzaklaştı gününden

Ve karardı gökyüzü yenikliğine…

Acı düştü kentin orta yerine

İç boğuntusundaki harflerden

Bir cümle kurdu

Erteleyerek azalmıyordu insanın acısı

Ağırlaşan gözlerini sokak kedilerinin

Yalnızlığına bükerek döndü ötelediği yenilgisine…

 

Kadın…

 

Zihninde onca soruyla karıştı zifirden

Dört duvar gecesine…

Sustu yürüdü hiçliği soluyan penceresine

Tavana çizdiği resimlerden vazgeçip

Cam kırığı düşleriyle kırık bir kalp çizdi

Başparmağıyla…

Neye ve nereye dokunsa ıssızlığı

Gövdesine yapışıp yakıyordu

Ve yankılanıyordu boşluklarında…

 

Ve ince bir sızıyla ürperdi

Ve kalbinden öldü…

_________________________

 

 

 

At sıcağına yüreğimi

Daha yanacaktı uğruna bir ömür

Ve gamzemde güller açacaktı

Her şeye rağmen…

 

Umursamaz olmadım hiç sayılırken hayatta

Oysa isteklerim çok değildi

Mutluluktan anlayışım büyük hedefler değildi

Ve ben hiç ben olamadım hiçbir şeyden uzak

Biçildi alnımın çizgilerine

Fakat biçen olmadım…

 

 

Hep avutuldum… Susarak olgunlaşırsın dendi

Sustum!

 

Oysa çocuklar koşuyordu gözlerimde yalın ayak

Mutsuzluğa yenilmeden öncesi…

Şimdi ne kadar maviye boyasam da hüzünlerimi

Uçurtmaları hep takılı gözlerimde koşan çocukların

Kapkara gökyüzüne…

 

Bana gülmekten bahset biraz

Nasıl yakışır kim bilir serseri yüzüme

Durdur saatleri ne olur

De ki;

Ayrılıklar silinsin takvimlerden

Hicri bir an belirle gözbebeklerime

Kül tutsun geçsin boşluklarımın önüne…

 

De ki… Süresiz sevdim seni

Acıtmadan

Asla yanılmadan

Pişmanlık nedir bilmedim tadını

De ki bu gecede avunsun gönlüm

Bakışlarındaki uzaklıkla…

 

Gör ki;

Az evvel vuruldum gerçeğimle…!

 

Ne desem faydasız

Ne desem haksızım biliyorum

Haddim olmayan bir mutluluğa

Pembe gülücükler düşüyorum

Oysa koşarken ölüyorum…

 

Kadın…

Rüyalarından düştü

Uçurumlardı eşlik eden düşlerine…

 

Adam…

Bir taş attı sokaktaki kediye

Çünkü iç çekişine döndükçe

Yalnızlığı yankılanıyordu kedinin gözlerinde…

 

 

Kadın… Uyandı!

Kirpiklerinde ki boncukları

Eteğine döktü…

Katıksız bir hüznü ciğerlerine çekti

Dönüp dönüp kendine gitti

Gittikçe öldü…

( Pembe Gülücükler... başlıklı yazı songlkaradağ tarafından 30.03.2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu