Hayat,

Bir hicret yalnızlığında yaşanıp  gidiyor.

Örümcekler ağlarını gözlere  örüyor.

Beyinler ise  zaten  felçli.

Vicdansızlıktan  kuruyor  kalpler,

Hüzün gamzeli çocuklar büyüyor,

Çiçeksiz baharlar gelip geçiyor,

Kuşlar  ise gökyüzünü kaybetmiş.

Sis  yeis ile çöküyor  zamana,

İçlerde nice girdaplar.

Tohumlar  hiçte ısrar etmiyor toprak altında,

Bülbüller lâl olmuş.

Yine de umut üfleniyor avuçlara,

İlmek ilmek dokunuyor hayat.

Ve yağmur,

Bulutsuz geliyor artık…