Yitip gitti yine ne varsa derinden

Ne varsa ezelden miras.

Saf kan mizaçlar, yankısız telaşlar

Sevincin çağrısı çalınır uzaklardan.

Mutluluk nedense düşmez payıma

Kırılgan bir belirteç olsa da

Şu isyan bastırdığım

Sığıntı ve kesif o yalnızlık

Emsalsiz sığmaz iken yere göğe.

Sanrılar dünden yadigar

Çalıntı düşler çocukluktan

Yarınlar kavuşulası

Çok çok uzağımda.

Çekip gitmek en kolayı belki de

Belki de karışmak kayıplara

Hiç var olmamışcasına,

Ne çıkar demeli zaman zaman

Yadsıyamadığım kadar

Ne mi gelir elden

Belki de susup sığınmalı

Sığınıp dayamalıyım başımı

O soğuk duvarlara.

Ilık bir esinti nihayetinde

Dokunan yüreğe

Soğuk ve sıradan o minval

Esir düşmüş iken zamana.

Zihniyetin muhteviyatı nasıl da derin

Hicap edilesi tüm söylemler

Savları duyumların

Adları insanların

Ne fark eder bugün var yarın yoksam.

Doğmadım belki de

Ölüm neyime.

Sustum susalı

Körelmedim mi nezdinde.

Dipsiz bir kuyuda saklı yarınlarım

Görmez oldu gözlerim

Karanlığa hapsolduğumdan beri.

Doğmamış düşlerim yitip gitti

Ölü sevinçlere hapsoldu hüznüm

Yarınlar neyime...