Suya ilk atlayan ben oldum. Buz gibiydi deniz suyu. Dupduru çeþme suyu idi sanki… Kývrýlan vücudumu yukarý doðru çevirdiðimde, Mustafa’nýn yüzü ile karþý karþýyaydým. Deðdim deðecektim, öldüm ölecektim… “Su çok güzel!” diye baðýrdým, havayý ciðerlerime çektiðim anda.
 
-Biliyordum burayý seveceðini. Bak daha nerelere getireceðim… Seni sevdiðin her yerde görmek ve hep yanýnda olmak istiyorum.
 
Sustum… Sustuk…
 
Kahvaltýya geçtik kamaraya. Masamýz harikaydý. Köyden taze toplanmýþ domates, salatalýk, biber, beyaz peynir, üzerinde halis zeytinyaðý gezdirilip kenarýnda zeytin yapraðýyla zenginleþtirilmiþ, oraya özel siyah yeþil zeytin… Taze demlenmiþ çay ve simitlerimiz ve ekmeðimiz de eksik deðildi. Harika bir kahvaltýydý. Gerçi öðlen olmuþtu; ama olsun.
 
Teknenin kaptaný bize tüm sahili gezdiriyordu. Ara ara atlayýp, yüzüp, kaldýðýmýz yerden devam ettik. Akþamüstü olduðunda sordu:
 
-Geceye devam edelim mi teknede?
 
-Evet! 
 
Ah daha neler söylemek istemiþtim. Kaptanýn yanýna gidip sipariþler verdi; taze balýk baþta olmak üzere. Birçok yiyecek içecek almýþtýk tekneye.
 
Akþamýn kýzýlýnda balýklarý mangal için hazýrlarken Mustafa, ben yüzmeye baþladým. Onun beni izleyen gözleri hep vardý. Çocukken de vardý; ama benim gözlerim neden onu izlemeye baþlamýþtý? Dalýp çýkýyordum serin sulara, taklalar atýyordum. Kulaç atmayý yeni öðrenen çocuklar gibi bir ters, bir düz suyun sabrýný zorluyordum. Mustafa seslendi:
 
-Hadi! Balýklar olmak üzere. Üstünü deðiþtir ve gel lütfen.
 
Masada yerimi almýþtým. Her þey hazýrdý. Servis açýlmýþ, salata masanýn tam ortasýnda yerini almýþtý ve kadehler vardý. Hem de raký kadehleri... Ama sadece onun tabaðýnýn önündeydi kadehler. Ben daha önce hiç alkol kullanmamýþtým. Bu akþam ben de içmek istiyordum.
 
-Ben de içmek istiyorum raký…
 
-Olur tabi… Nasýl istersen.
 
Bana da raký kadehi koydu iki tane. Balýklarýmýz lüfer ve çipuraydý. Taze ve mis gibi, tabaklarýmýzda yerlerini aldýlar.
 
Rakýlarý doldurdu Mustafa. Buz attý sonra.
 
-Hadi lütfen baþlayalým…
 
-Servis tabaklarýnýn yanýnda duran çatal ve býçaklarý, balýk yerken kullanmamý beklemiyorsun deðil mi?
 
Gülümsedi…
 
-Tabiî ki beklemiyorum.
 
Parmaklarý lüferle buluþmuþtu bile. Aman Allah’ým böyle bir lezzet var mýydý dünyada? Denizin ortasýnda, gün batýmýnda taze balýk ýzgara ve Mustafa… Raký kadehini kaldýrdý ve o derin bakýþlarýyla yüreðime dalarak:
 
-Sen güzel kýz! Sen her zaman benim hayatýmda olmalýsýn. Þerefine, güzelliðine kaldýrýyorum kadehimi.
 
Elimde bardaðým gülümsedim ve bir yudum aldým. Biraz acý gibiydi boðazýmdan içeri süzülürken; ama kokusu tanýdýktý sanki. Deniz gibi, balýk gibi, aþk gibi…
 
Kadehlerimiz bitmiþti. “Ýkinci kadehi ister misin? Derken, bana o kadar yakýndý ki; tenlerin deðmeden de buluþabileceðine o an inanmýþtým. “Evet” dedim, “Ýçmek istiyorum.”.
 
Güneþin kýzýlý çoktan terk etmiþti tan yerini. Ay yusyuvarlak aydýnlatýyordu masamýzý, yüzümüzü, içimizi. Ne güzel bir geceydi. Susarak bu kadar çok þey konuþulur muydu? Ne güzel bir sohbeti bölüþüyorduk biz bu gece…