Koyultulmuþ gecenin tutar yaný yoktu zifiri karanlýðýn ürkünçlüðü yanýltýrken gölgeleri. Yadsýnamayacak bir tedirginlikle geri durdu adam koyu gözleri karýþmýþken ve alýþmýþken karanlýða.

Yordanasý bir mizansendi doðrusu. Seçilmez iken sureti o seçimini yapmýþtý. Mademki gömmüþtü ölü düþlerini büyük bir kývançla geri durabilirdi artýk o izafi rengin çala-kalem büyüsü efsunlamýþken yeri göðü.

Ýki gündür uðramýyordu evine, eþ bildiði kadýna ve yeknesak düzeni çoktan yerle yeksan olmuþken…

Aþka tutulmuþtu bir kez: Tutuklu dünyasýndan, korunaðýndan uzak…

Sýrra kadem basmýþtý bir kez.

Tutunmaksa hayata çoktan koca bir es vermiþti.

Hýrpani bulutlarýn mecazi tedirginliði kadar akýl almaz bir mizansenin kayýt dýþý tek figürüydü. Ýnandýðý dünyanýn kim bilir kaçýncý duraðýnda kaçýncý kez…

Saymayý býrakalý çok olmuþtu: Önce yýllarý, sonra dökülen akçýl saçlarýný ve cebindeki parayý. O yeþil gözlü kýz için yeþeren umutlarýný biçmiþti, koparmýþtý baþaklarý ve sonunda o da kopmuþtu ekseninden.

Ne endamý kâfi gelmiþti sakýncalý düþlerinin ne çalýntý hayatý ait olmadýðý her bir izlek kadar uzaðýnda ve duraðan iken.

Önce iþini kaybetmiþti. Aralýksýz devindiði o ufacýk ofis: Þunun þurasýnda ne kalmýþtý ki emekliliðine. Sonra da kalbini rehin vermiþti o küçük yosmaya.

Ýtibarý yerlerdeydi eðilip eðilip bir araya getiremediði ne çok kýrýk parça.

Karýsý bihaberdi olan bitenden. Adam sabahlarý iþe deyip çýkýyordu evden, tam on sekiz yýldýr yaptýðý gibi ve gecenin bir vakti dönüyordu.

Sýr yüklü idi. Ne mutlu ne somurtuk. Ne sýradandý ömrü artýk ne de sorgu sual hak getire.

Üç kuruþu vardý bir köþede yýllardýr biriktirdiði ki lafýný dahi etmemiþti karý koca, koca bir ömür. Kýsacýk zamanda onu da çarçur etti adam.

‘’Külfeti aðýrmýþ bir yaþtan sonra aþka düþmenin’’ deyip geçiþtirmekteydi tutulduðu fýrtýnayý.

Deðil yaprak aðaç olsa kökünden sökülürdü. Yerden kesilmiþti adamýn ayaklarý bir kez. Ne tek bir dal ne tek bir yaprak kalmýþtý geride.

Varlýðýn yokluðu kadar mubahtý aþk.

Yokluðun varlýðýydý artýk iþtigal ettiði.

Gel-gitlerle geçti zaman. Bazen duraksasa da geri geri adýmlarken ömrünü. Fazla irdelemese de adam tutarsýz bir sevdanýn pençesinde harcýyordu ne varsa harcandýðýndan bihaber. Payýna düþeni yaþýyordu bir yandan.

Kýzýn varlýðý yoksunluðun bir iç dökümüydü. Ciddi bir tensel münasebet olmasa da döngüye iþtirak eden ne varsa dahil etmiþti hayatýna.

Güzellik ya da gençlik… Hepsi bir varsayýmdý. Asýlsýz söylenceydi hepsi ve biliyordu kadýn fýsýldarken zaman zaman:’’Erkeðin elinin kiri.’’

Zaman devinirken boyut kýsalýrken ve çalarken ömürden zývanadan çýktýkça ismini koymuþtu bu iliþkinin:’’Mademki öykünmüþtü adam aþka göze almaya deðerdi her þeyi.’’

Talepkar bir sevgiliydi genç kýz. Müdavimi belki de hýrsýn. Tutsaðý paranýn ‘’aþk’’ koymuþken adýný bu iliþkinin. Doyumsuz nefsinin kaçýncý kölesiyse artýk adam.

Yirmi yýllýk bir eþti bir yanda eþi bulunmaz: Biraz kilolu, biraz kýrýþýk dolu yüzü ve yorgun ama sadýk…

Ve yirmilerinde gençten bir kadýn: Arzulu, diri, güzelce ve tanýmsýz duygularýn esiri adamýn adlandýramadýðý…

Bunca med-cezir… Ay bile çekilmiþti aradan.

Haftalara tekabül eden bir zaman diliminde telaffuzu ‘’sevda’’ olan bir yanlýþýn izdüþümü…

Ve bilinmedik bir günde bilinmedik bir saatte üstelik hiçbir gerekçe göstermeden noktayý koydu genç kadýn:’’Üzgünüm sevgilim. Bu iliþki daha fazla yürümeyecek.’’

Adsýz bir birlikteliðin yarattýðý bir yýkým kadar tahakkümperver bir yadsýmazlýkla tabir-i caizse yol vermiþti adama. Bir düþün bitimi.

Doz aþýmýna uðramýþ o gençlik aþýsý.

Belli bir yaþ dönümüne tekabül eden zaman aralýðýnýn maðduru her kim ise… Tamlamasýz isimler kadar izafi. Öznesi kayýp devrik cümleler: Bitmiþti nihayetinde. Ne bir esaret ne bir gereksinim.

Ne ilkti kimine göre ama sondu adamýn gözünde. Kürkçü dükkânýna geri dönmenin vakti gelmiþti belli ki. Oysa asla dönmemek kaydýyla baþ koymuþtu bu yola.

Sessiz bir adamdýn son ses kaydý belli ki kimselerin duyamayacaðý kadar kýsýk.

Kýsýk ateþte piþmiþ demlenmiþ pilavýn verdiði lezzetin fazlasýný alacaðýný ummuþtu tutulmuþken aþka.

Elinin kiri miydi adamýn yoksa yüreðinin pasý mýydý dökülen yaþadýðý bu serüvende…

Plansýz pogramsýz ama gönülden dilediði. Geri dönmeye yüzü olmasa da mecburdu. Mademki kapýnýn önüne konmuþtu en azýndan denemeye deðerdi ikinci kez kapýnýn önüne konma ihtimalini göz önünde bulundurarak.

Hiçbir þey olmamýþçasýna, ilk günkü tazelendiðinde birlikteliklerinin hoþ bir edayla kapýyý açtý karýsý. Ne bir sorgu ne bir sual. Bu bir ilkti yaþadýklarý ve buyur etti adamý içeri hiç gitmemiþcesine ama biliyordu ki ilk vukuatý olmasýna raðmen adamýn son olmayacaktý.

Gösterdiði müsemma hiç de yabana atýlacak cinsten deðildi doðrusu. Ve adamý yüreklendiren de bu olmuþtu. Ne de olsa tadý damaðýnda kalmýþtý yaþadýklarýnýn.

Eve girer girmez doðru banyoya yöneldi ellerini yýkamak için her ne kadar sabun elinin kirini temizlemeye yeterli olmayacak olsa da.