NEREDE O ESKÝ ÖÐRETMENLER…

Nur, Yunus Emre ilkokulunda öðretmendi ve kýzým Duygu da onun okulunun tam karþýsýndaki Atatürk lisesinde okuyordu.

Atatürk lisesinin, benim de okuyup mezun olduðum lise olmasý nedeniyle gözümdeki deðeri bambaþkaydý. Bizi okutan öðretmenlerin sanýrým hepsi emekli olmuþtu ve Allah rahmet eylesin bir çoðu ölmüþtü.

Benim öðretmenlerim ve kýzýmýn öðretmenleri birbirleriyle alakasýz kiþiliklerdi. Bu alakasýzlýðýn en belirleyici eylemi dayaktý.

Bizim yediðimiz dayaklarýn haddi hesabý olmazdý. Okul içinde yediklerimiz ne ise de, bir de okul dýþýnda kahvehanede piþti oynarken, köþe baþýnda kýz tavlarken, tavlamaya çalýþtýðýmýz kýzlara sarkan rakiplerimizi bertaraf etmeye çalýþýrken, ne bileyim, bunlar gibi bin bir çeþit suçu iþlerken yakalandýðýmýzda okul dýþýnda da yediklerimiz çabasýydý. Bir de yediðimiz onca dayaða karþýlýk, dayaðý atan öðretmenlerin karþýsýnda bir dayak daha yememek için korkuyla titrerdik, ama kesinlikle bir kine maruz kalmazdýk ve kin gütmezdik. 
Altmýþlý yýllarýn sonuyla yetmiþli yýllarýn baþýnda Eskiþehir Atatürk lisesinde okuyanlardan bu yazýyý okuyan var ise, Bozkurt Hocayý hemen hatýrlayacaktýr ve þimdi dahi hemen ayaklanýp esas duruþa geçecektir. Bir sürü ensemize tokat aþk ettikleri elleri öpülesi öðretmen: Allah hepsinden razý olsun!
Kýzýmýn öðretmenlerini, kýzýmýn geç kaldýðýnda kapý üzerindeki küçük pencereden içeri bakarken ─sanýrým komiklik yapýp arkadaþlarýný güldürürken─ yediði bir dayaktan sonra tanýma fýrsatý buldum. Dayaktan önce tanýþmýþtým, ama tanýyamamýþtým ve kendi öðretmenlerim gibi olduklarýný sandýðým için, eti senin kemiði benim diyerek, kýzýma mukayyet olmalarýný rica etmiþtim.

Ayný sýnýf kapýlarý ve kapýlarýn üstündeki küçük camlý delikler bizim zamanýmýzda da vardý. Geç kalýnca ayný deliklerden bizde bakardýk. Biz de þaklabanlýk yapardýk. Hatta sýnýfta ders anlatan öðretmenleri kýzdýrýp biz de dayak yerdik. Biz dayak yedikten sonra geçer sýramýza otururduk, eve gidince ebeveynimize de anlatmazdýk bile; suratýmýzda belirti bulunur da sorgulanýnca anlatmak zorunda kalýrdýk, ama bu defa da ebeveynimizden zýlgýtý yer köþemize çekilirdik. 

Küçük küçük nedenlerle yediðimiz dayaklardan sonra öðretmenlerimize adeta önlerinde secde dururcasýna saygý gösterdiðimiz o dönem ile öðretmenlerin attýðý dayakta biraz aþýrýlýða kaçacak olursa soluðu mahkemede aldýðýmýz bu dönem arasýnda bir deðiþim olduðu anlaþýlýyordu. Ýki nesil arasýndaki deðiþiklik neydi de bu fark oluþuyordu acaba? 

Yorum yok! Bu konuya iliþkin küçük bir öyküm var ama… Ýþte:

Üstü baþý tarumar, yüzü gözü mor halde Yunusemre ilkokulundaki annesinin yanýna giderek, matematik dersine geç kaldýðýnda kapý üzerindeki küçük pencereden içeri bakarken yakalayan matematik öðretmeni tarafýndan boþ bir sýnýfa sokulup tekme tokat dövüldüðünü anlattýðýnda annesi öfkeden küplere binmiþ. O da bir öðretmen olduðu için ne yapar? Gider okul müdürüne, bu kadar darbýn insafsýzlýk olduðunu söyleyerek okul idaresini kýnar ve öðretmenden þikâyetçi olup gerekenin yapýlmasýný talep eder deðil mi? Evet. O zaman okul idaresi ne yapar? Ýyi bir idareci ise, matematik öðretmeninin maksadýný aþtýðýný ifade ederek bir meslektaþlarý olan veliden özür diler, deðil mi? Evet, ama kötü bir idareci ise ne yapar? Matematik öðretmenine arka çýkmak maksadýyla kýzý kötüleyerek, o da bir öðretmen olan veliye hakaret ile resti çeker. Evet, yapýlan buymuþ.

Kýzýn annesi, yani eþim Nur, böyle hakarete, reste pabuç býrakacak birisi deðil ki! Okul müdürüne bir tokat aþk ettikten sonra çýkýp gitmiþ oradan. Doðruca, o mýntýkanýn emniyet amirliðine baþvurup, þikâyetçi olmuþ ve kýzýna rapor alýnmasý için Devlet hastanesine sevk ettirmiþ. Darba binaen onbeþ günlük rapor alýnmýþ kýza. Þikâyetinin savcýlýða intikali için emniyet amirliðine döndüðünde ise bir sürprizle karþýlaþmýþ. Okul müdürü ve matematik öðretmeni meðer daha önce gelmiþ beþ altý tane de müdür yardýmcýsý ve öðrenci þahit ile ve alýnmýþ beþ günlük darp raporuyla þikâyette bulunmuþ (!), onlarýn þikâyetlerine binaen de Nur’a ve Duygu’ya gözaltýna alýnmalarý için polis görevlendirilmiþ. Nur ile Duygu’nun baþvurusu hasýraltý edilip hastaneden getirdikleri rapor da yok oluvermiþ… Buna, komplo ile haklýyý haksýz çýkartmak denilir. Komployu kuran da malýmýzý, canýmýzý emanet ettiðimiz Bay Emniyet Amiri. Zatý muhterem meðer okul müdürünü karakola çaðýrýp bu þekilde yönlendirerek haklý duruma sokmak istemiþ. Kafasýna göre, sokmuþ da. Savcýlýða sevk edilirken þikâyetçiler okul görevlileri, þikâyet edilenler Nur ile Duygu olmuþlar ve sorgularý bu þekilde yapýlmýþ. Hatta nöbetçi hâkime bu þekilde çýkartýlarak, görevli devlet memuruna darp suçuyla tutuklanmalarý talep edilmiþ, iyi mi? Allah’tan nöbetçi hâkim olaný biteni dinlemiþ ve çözümlemiþ de, Nur’un da þikâyetçiliðini kabul ederek, Duygu’ya adli týptan yeni bir rapor aldýrarak, karþýlýklý olarak dava açarak okul idarecilerinin ifadelerini de almýþ.

Nur, savcýlýktan çýktýktan sonra, sahibi kendisi gibi Emirdaðlý olan, hatta uzaktan hýsýmý olan mahalli gazetenin idari merkezine gidip olayý anlatmýþ. Oradan da Vilayet Makamýna ve Milli Eðitim Müdürlüðüne okul idaresinden ve matematik öðretmeninden þikâyetçi olduðuna dair dilekçeyi götürüp verip okul hakkýnda soruþturma açtýrarak müfettiþ görevlendirmelerini saðlamýþ.

Benim bu olanlardan haberim akþam iþ dönüþünde eve gittiðimde oldu. 

Ertesi günkü gazetenin manþeti: “Öðrenci Velisine Dayak… Kýzýný insafsýzca döven matematik öðretmeninden hesap sorulmasý için okul idaresine baþvuran veli de okul müdüründen dayak yedi…” Habere geniþ bir yer ayrýlmýþtý ve Güvenilir(!) Emniyet Amirinin, kýzýn on beþ günlük raporunu yok etmesi dâhil her detay anlatýlmýþtý.

Benim bu olayla ilgili katkým, densizin hakkýndan imansýz gelir dedirten cinsinden oldu. Önce, þahitlik yaptýrýlan öðrencilerin reþit olmamalarý nedeniyle velileri aracýlýðý ile þahitlikleri geçersiz kýlýndý. Zavallýlar, zaten Duygu’nun güzelliðini kýskanan iki tane çirkin kýzcaðýzdý ve babalarý sert yapýnca þahit olduklarýna da olacaklarýna da piþman olmuþlardý. Sonra, Banka müdürüm Behram bey kanalýyla onun hemþerisi ve dostu Emniyet Müdürü Kamil Tecirlioðlu’na kötü niyetli emniyet amirinin riyakârlýðýný anlattým ve adamcaðýzýn karakoldaki Emniyet Amirliðinden alýnarak merkezde masa baþýnda görevlendirilmesini saðladým. Ayný þekilde Eskiþehir Valisi Hanefi Demirkol’a (sempatisi olduðu bilinen Refah Partisinin Ýl Baþkanýna sevgili lise sýra arkadaþým Davut Ardýç kanalýyla ulaþarak, adamýn desteðiyle) gazetelere kötü haber olmuþ, hatta velilerden kalorifer dairesine kömür almak için toplanan yardým paralarý ile kömür almak yerine elektrikli ýsýtýcýlar aldýðý ve pahalý elektrik sarfiyatý ile devlete zarar açtýðý duyulmuþ (bu hikâyeyi Refah Partisinin Ýl Baþkaný biliyormuþ, o anlattý) bir okul idaresinin halký huzursuz ettiði anlatýlarak, soruþturmayý yürüten Milli Eðitim Müfettiþlerinin duyarlý olmalarýný saðladým. Neticede, okul müdürüyle (Ýsmi yanlýþ hatýrlamýyorsam, Rüstem Ekmekçi'ydi) beraber þahitlik yapan müdür yardýmcýlarý darmadaðýn edilip þehir merkezi dýþýndaki okullara öðretmen olarak yollandýlar ve Nur’da bu cezayý yeterli görerek tatmin olunca, ben, “onlar olsaydý seni iyice ezmek için sonuna kadar giderlerdi, sen de git,” diye ýsrar etmeme raðmen, mahkemede hâkime meslektaþlarýnýn baþka bir ceza almalarýný arzu etmediðini söyleyerek, hâkiminde hoþgörüsüyle mahkemeyi bitirdi.