Fazlasýyla sorumsuzdu bir o kadar sorunlu ama dýþa yansýtmayan. Gerçi yansýttýðý hiçbir izlek dört duvar arasýndaki kýzla uyuþmuyordu.

Koskoca kadýndý iþin aslý: Elliyi devireli üç beþ sene olmuþtu. Evlenmemiþti de. Bu yüzden sürekli bir kavram karmaþasý yaþýyordu sunduðu tablonun algýlanýþý kiþiden kiþiye farklýlýk arz ederken.

Masumiyetin týnýsý çok uzaktan dahi hissediliyordu ve daha pek çok þey mesela ne kadar garip olduðu ki görünen oydu ki kendini hiçbir gruba dahil etmiyordu. Ne ev kýzýydý ne iþ kadýný ne anne hatta ne de yetiþkin. Ýþin aslýný kendi dahi bilmezken dileyen istediðini düþünsün.

Ardý ardýna kaybetmiþti önce babasýný sonra annesini. Bayaðý olmuþtu yalnýz kalalý her ne kadar kendini fazlasýyla yalnýz hissetmese de. Sokak hayvanlarýný dost bellediði gün son bulmuþtu yalnýzlýðý. Nerede kedi, köpek görse vazife edinmiþti kendine. Ya yemek taþýrdý ya da hayvaný ensesinden tuttuðu gibi getirirdi eve.

Kanýksamýþtý tüm olanlarý. Ýsterlerse ses etsinler. O sakin görüntüsünün altýnda öylesine bir kimlik taþýyordu ki. Hele ki ailesini kaybedip bir baþýna kaldýðý ilk günler… Bir Allah’ýn kulu baþsaðlýðý dahi dilememiþti. Ve anlamýþtý aslýnda hiç dostu olmadýðýný.

Acaba öncesinde de mi durum aynýydý? Rahmetli anacýðýnýn saðlýðýnda eksik olmazdý evlerinden misafir. Söz konusu izzet-i ikram oldu mu gelen giden eksik olmazdý.

Sorgulamayý býrakalý çok olmuþtu hele ki son zamanlarda duyup da duymazdan geldiði:

‘’Of, ne pis kokuyor. Ne yapýyor kim bilir bunca sokak hayvaný ile?’’

Seslere bilhassa kulak kabartmasa da biliyordu ki kimseler hakkýnda ulu orta konuþmaktan geri durmuyordu.

Titiz olup olmamak bir yana bu þekilde rencide edilmek idi en çok kanýna dokunan. Elinden geldiðince evi temiz tutmaya gayret ediyordu. Yine de insanlarýn onun hakkýnda ileri geri konuþmasýna engel olamýyordu.

Genelde suskundu ama içi fokur fokur kaynaya. Yüzü hep gülüyordu ta ki evinin kapýsýndan içer adým atana kadar.

Bir gün dayanamadý sordu kapý komþusuna rast geldiðinde:’’Ne derdiniz var benimle?’’

Yaþlý kadýn üzerine alýnmadý bile üstüne üstük görmezden geldi ve bastýrdý cevabýný:’’Hadi oradan, bilmiyorsun sanki!’’

Aylardan beri ilk kez birisiyle konuþmaya teþebbüs etmiþ almýþtý boyunun ölçüsünü. Ýyi de onun kimseyle bir alýp veremediði yoktu ki.

Üzerinden çok geçmedi ki eski bir arkadaþýyla karþýlaþtý yol üstünde.

‘’Nermin’’ diye sarýldý arkadaþýnýn boynuna.

‘’Aa, çekil git baþýmdan. Deli mi ne?’’

‘’Tanýmadýn mý beni?’’

‘’Nereden tanýyacakmýþým ki?’’

Hayvanlarýna daha da baðlanmýþtý. Koku da inanýlmazdý diðer yandan hele ki hayvanlarýn bitmek bilmez sesleri.

Apartman sakinleri en sonunda bir araya gelip istiþare yapmaya karar verdiler. Son zamanlarda kadýn iyice görünmez olmuþtu. Belli ki bir yere gitmiþ ve hayvanlarý aç biilaç evde býrakmýþtý.

‘’Yok, yok bu böyle devam etmez. Ýçimizden biri gitsin kapýsýna olmadý þikayet edelim. Bu güne kadar sustuk da ne oldu? Gerçi kapýyý da açmaz ama.’’

‘’Hiç iþim olmaz’’dedi iki no’lu dairede yaþayan marangoz Zeynel.

‘’Erkek adamýn ne iþi olur yalnýz yaþayan bir kýz kurusu ile?’’

‘’Hadi, oradan Zeynel Efendi. Sanki git de nikah kýy dedik.’’

‘’Lafýný bil de öyle konuþ.’’

Dakikalardýr bir köþede konuþulanlarý sessizce dinleyen Zekiye Teyze karýþtý lafa aniden:

‘’Ah, ah. Kaç zamandýr yok ortalarda, hasta mý acaba? Hem ne yer ne içer bu kýzcaðýz bak hayvanlar da baðýrýp durmakta.’’

‘’Sana mý düþtü derdi Zekiye teyze. Zýkkým yesin.’’

‘’Saygý deðer komþular lütfen konuyu saptýrmayalým.’’

Zil sesi bir anda daðýttý gergin havayý.

‘’Buyurun, kime bakmýþtýnýz?’’

‘’Apartman toplantýsý var da çaðýrmýyor musunuz?’’

‘’Biz, apartman giriþine duyuruyu asmýþtýk hanýmefendi. Hem siz kimsiniz?’’

‘’Ben Merve hanýmýn avukatýyým, bayým. Sanýrým malum konuyu tartýþmak için toplandýnýz?’’

‘’Aynen öyle avukat haným. Merve haným ve dairesinden gelen koku ve hayvan sesleri.’’

‘’Ben onu kast etmemiþtim.’’

‘’Baþka ne olabilir ki konu?’’

‘’Binanýn yýkýlacak olmasýndan ve acilen apartmanýn tahliye edilecek olmasýndan bahsediyorum.’’

‘’Bu konu henüz gündeme gelmedi ki. Bina hasarlý olsa da henüz içimizden kimse belediyeye müracaat etmedi.’’

‘’Ben Merve hanýmdan aldýðým talimat doðrultusunda sizin yerinize belediyeye baþ vurdum. Bu arada Merve Haným aramýzdan ayrýldý sanýrým haberiniz yok. Ki son isteði idi benden.’’

‘’Nasýl yani?’’

‘’Kendisi uzun süredir rahatsýzdý ve sabaha karþý gözlerini yumdu.’’

‘’Haberimiz yoktu.’’

‘’Ýþte þimdi var. Bu arada belediye kýsa sürede binayý yýkacak. Ben onlardan önce haber vermeye geldim.’’

‘’Bizler kiracýyýz sanýrým haberiniz vardýr. Ya binanýn sahibinin haberi var mý? Asýl siz gidin onu haberdar edin.’’

‘’Haberi olmaz mý? Bizzat kendileri böyle bir talepte bulundu. Ayrýca arsayý baðýþladý bile.’’

‘’Bizim niye bundan haberimiz yok?’’

‘’Müstahak size. Her gün burun buruna gelip selamý bile esirgerseniz…’’

‘’Avukat haným, biz binanýn sahibini tanýmýyoruz ki. Sadece ilgili hesaba kirayý yatýrýyoruz.’’

‘’Binanýn mülkiyet hakký Merve Hanýmýn ve ne yazýk ki bundan bile haberiniz yok, öyle mi? Yazýk çok yazýk. Zaten bu saatten sonra önemi de kalmadý.’’

‘’Siz ne dediðinizin farkýnda mýsýnýz?’’

‘’Bu arada binayý boþaltmak için bir ay gibi bir süreniz var. Zaten bu gün yarýn yetkililer gelip sizi etraflýca bilgilendirecektir. Elinizi çabuk tutsanýz iyi olur.’’

‘’O kadar çabuk mu?’’

‘’Rahmetli size çok þans tanýdý beyefendi. Ama siz oralý bile olmadýnýz. Bu arada altý aya kadar binanýn yerine inþa edilecek hayvan barýnaðýnýn açýlýþý var. Bekleriz efendim.’’