SAFÝNAZ ABLA - r o m a n

Seyitgazi'den Eskiþehir'e döndükten az sonra, babamýn kararý doðrultusunda, Nail amcamýn döküm fabrikasýnda çalýþmaya baþladým. Sabahtan akþama kadar ya kum eliyordum, ya da dökülmüþ parçalarýn üzerindeki çapaklarý taþa tutup temizliyordum. Patron, yeðenini öteki iþçilerden farklý bir muameleye tabi tutmuyordu; onlar ne kadar çok çalýþýrsa, ben onlardan daha çok çalýþmak zorunda kalýyordum. Tuðla ocaklarýndan aðýr iþçiliðe alýþýk vücudum için fazla yýpratýcý bir iþ deðildi.

Amcama düðün salonlarýnda gitar çalarak para kazanacaðýmý, o nedenle yanýndaki iþten çýkacaðýmý söyleyince, yanýndan ayrýlmam için izin vermiþti.

Vaktimin tamamýný Nuri ile geçiriyordum. Orkestrada geçici olarak benim yerime ikame ettiði elemandan aldýðý tesisat kiralarýný ödemiþ, cebimde bolca para birikmiþti. Bas gitarý çalan oðlan borca girerek kendine bir tesisat almýþtý, benim tesisatý epeydir kullanmýyordu. Nuri  benim umulandan çok önce dönmüþ olmam nedeniyle borç içindeki bascýya yol verip bana gel diyemiyordu. Ýkiniz de baþka bir orkestrada iþ arayýn, hanginiz bulursa, o gitsin diyerek iþin içinden çýkmaya çalýþtý.

Tesadüfen ben yeni bir orkestrayla anlaþtým.

Eskiþehir"deki Göksu Gazinosunda (üçüncü sýnýf bir pavyon) davulcu Topal Haydar, akordeoncu Ýlhami ile beraber çalýþýyordum.

Barýn sahibiyle yaþým küçük olduðu için polislerin sýkýþtýrmasý yüzünden (çalýþma karnesi için yirmi bir yaþýný doldurmuþ olmak gerekiyordu) ve ücret konusunda bazý ihtilaflar yaþamaya baþlamýþtýk. Adam, basgitar da neymiþ, bir davul, bir akordeon yeter, çýkartýn basçýyý, ona verdiðiniz parayý kendi ücretlerinize ekleyin deyince, yüzüme seninle çalýþmak istemiyoruz demekten utanan bu can yoldaþlarýmýn(!) aklýna gelen þeytanlýk þöyle olmuþtu: "Patron mademki ücretlerimize zam yapmýyor, býrakalým iþi..." diyerek yanýma gelmiþler, ben de olur demiþtim, býrakalým anasýný satayým! Tesisatlarýmýzý sökerek pavyonu terk ediyorduk. O arada ben kendi tesisatýmý nakletmek için bir taksi tutmaya caddeye kadar gidip, beþ dakika içinde bir taksiyle dönmüþtüm. O ne! O beþ dakika içinde, orkestra arkadaþlarým kendi tesisatlarýný barýn sahnesine gerisin geriye taþýmýþlar; benim tesisatlarýmý dýþarýda býrakmýþlardý. Bana da, "biz iþi býrakma kararýmýzdan vaz geçtik. Patrondan özür dileyip tesisatýmýzý içeri taþýdýk. Sen de istiyorsan, patronla bir görüþ," diyorlardý. Numaralarýný yememiþtim. Onlara, "böyle bir numaraya kalkýþmak yerine adam gibi, biz seninle çalýþmak istemiyoruz deseydiniz, ben gene de ayrýlýrdým. Hiç olmazsa, gözümde böylesine küçülmezdiniz," diyerek tesisatýmý Nuri'nin çalýþtýðý düðün salonuna götürüp sahnede bir kenara býraktým. 

(Çok sonralarý, bir gün Topal Haydar, vicdan azabýndan olsa gerek, o hareketleri nedeniyle benden özür dilemiþ ve tuzaðý patronun talimatýyla kurduklarýný itiraf etmiþti. Bu itirafý yaparken o iþsizdi, ben ise, gece 24:00" e kadar bir düðün salonunda, 24:00"den sonra da bir pavyonda çalýyordum...)