Online Üye
Online Ziyaretçi
Mevla'm hak yolunda ben imanla girem gülem
Âlemi gönülleri gezem bir uçtan uca
Hak özünü gönlümde gülümserken ben görem
Merhameti başımda gezsem ben hep mutluca
Dağlar yükselmiş gördüm enginde o doğruca
Doğruca varayım son nefese ben imanla
Âlem döner aşk ile etrafında engince
İnsan arar bulurmuş dengini de dengince
Kader takip edermiş insanı da peşinde
Ecel gelir kaçamaz insan günün birinde
Dağlar yükselmiş gördüm enginde o doğruca
Doğruca varayım son nefese ben imanla
Yüksek dağın çok olur hiç bitmez soğuk karı
Gurbette ağlarım ben sessizce zarı zarı
Hayat bazen çıkılır yokuş yokuş yukarı
Bazen döndürür hayat insanı baş aşağı
Dağlar yükselmiş gördüm enginde o doğruca
Doğruca varayım son nefese ben imanla
Tek başına hayata yalnız kalıp gülenler
Pişmanlığın yolunda hep pişman yürüyenler
İnsanlık nasıl şeymiş hiçte o bilmeyenler
Tek başına dert içinde yalnızca ölenler
Dağlar yükselmiş gördüm enginde o doğruca
Doğruca varayım son nefese ben imanla
Dost her zaman yanında olur başkası olmaz
Dostu aramayınca gönülde hiç bulunmaz
Aramadan dost gelir neden geldin sorulmaz
İnsanlığı bilmeyen dost ile yaşayamaz
Dağlar yükselmiş gördüm enginde o doğruca
Doğruca varayım son nefese ben imanla
Kul Mehmet'im elinde gönlün olsun hayırda
Ara sıra âlemi gez ovada çayırda
Güller merhametle açar gönlün bağında
İman yaşanır elbet o gençlik çağında
Dağlar yükselmiş gördüm enginde o doğruca
Doğruca varayım son nefese ben imanla
Mehmet Aluç-Kul Mehmet-