Caassiopeia’dan on bin yıl önce çıkmıştım

On bin yaşındaydım

Sense

Yıldızların en parlağı,

Kuasar’dın,

Yüz milyar yıldızın

yüz katı ışık yayarak gelmiştin

buluşmağa…

İkiyüz milyar yıldızıyla Samanyolu doğmuştu odama

Samanyolu

iki yüz milyar galaksinin

yalnızca biriydi…

iki yüz milyar yıldızın

Adlarıyla saymıştım her birini sana

Her bir yıldızın etrafında dönen uydularını da

Her birine ait duyarlı/duyarsız anılarımı anlatarak;

dinlemiştin tüm yıldızları merakla

sadece Güneş’e için ısınarak…

Güneş,

Bana da en yakın yıldızıydı Samanyolu’nun,

Hemen şurada

Sekiz ışık dakikası uzaklıkta…

İki yüz milyar galaksinin her birinden

İki yüz milyar yıldız doğdu geceme

Yıldızlar

Yüzlerce,

hatta binlerce yıl evvelki halleriyle gelmişler

sırf beni seyredeceklermiş

hiç kimsenin olmadığı bu yerde

bir beni…

sen?

Gelebilir misin onlar gibi,

Gitmeden önceki halinle?

Tüm ışıklarımı söndürdün,

Sigaranı söndürür gibi,

Aydınlığın mı kaldı dünyamda?