Yaşadığımız o an sanki
kıyamet
Yaşadığımız an an değil
nefretten bir an
İçinde yaşarken
binlerce can
Gözsüz başlar içinde
nefreti göğsünde
Çökmüş yollar evler
gönüller bebeler
Nefrete koşan yollar
çaresizlik içinde
Sen bir yerde ben bir
yerde
Gönüllere çekilmiş
kapkara perde
Toz toprak içinde
binlerce adam
Adam içinde binlerce
lanet kaynarken
Kaynayan lanet üstüne
dökülür buzdan kayalar
Donarken nefret
yeryüzünde başlar güzel aylar
İftihar edilecek şey
yürekteki iman
Coşar gönüllerde vatan
toprağında her an
İman ne güzel demişti
nefreti yık
Gönüller gülsün artık
Görsünler bakalım
kimler uyanık
Birazda onlar gezsin
gönülleri yanık
Az da biz gezelim bağrı
açık
Olmasak ta bizler kaçık
İman ile yaşarız
Yolumuza iman ile
bakarız
Nefrete çok güzel el
ele yumruk çakarız
Düşmez bu millet
Yaşatılmaz ona illet
Karşı çıkmanın olur
maliyeti size yüksek
Yer iman gök iman ile
coşar yeryüzünde olmaz tümsek
Bir kuru parça olsa da
beraber yeriz tatlı gelir ekmek
Hiç bırakılıp gidilir mi
söylesen vatanı olur mu gitmek
Vatanı olmayanın
gitmesi gerekir hayâsızlar yönünü bilmemek
Bilmezse yönünü mezara
çevrilir biter hayâsızca ürümek
Müslümandır imanı ile
yaşayan Müslüman
Söyleyin Müslüman değildir
ağlatan ağlayan
Müslüman değildir
nefreti ile coşan koşan
Müslüman bir an
sarsılsa da nefrete kanmaz
Nefret ile karnını doyurmaz
Başlar birazda
vatanında olmayanın edepsizce velvelesi
Onlar için yoktur
gelecek zaman istiklal el ele
Biraz sonra akacaklar
iman ile coşup gelen sele
Helak etmek isterken
olurlar helak
Boşa gider nefrete
sarılmaları hırsları hele bak helke bak
Ne de hoş boğuluyor
iman selinde ahmak
Sana izin verir miyiz
vatandan bir parça ey avanak salak
Birlik kardeşlik iman
yetişti imdadımıza o her an
Yazık olsa da vatanının
nurlu evladına
Vatan verilmez bölünmez
şahadetle ölünüp gidilmez
Çıkarır mıyız sizi
sabaha
Önünüzde yakarız
çıkamazsınız ateşten vaha
İzin verilir mi
ihlalinize nefretinize
Konuşamazsınız olur
dilleriniz lal
Yok, size toprağımızda istiklal
Git toprağında kur sana
yakışmaz ya istiklal
Sana yakışır izmihlal
Yaşamak yaraşır siz pürmelâl
melal
Ne hoş yakışıyor size
feryat
Hazansız solarsınız her
sabah
Matemi yaşamak artık
senin hakkın
Ölüm şimdi cehennemle
sana daha yakın
Mehmet Aluç-Kul Mehmet-
İzmihlal: Çöküntü
Melal: Can sıkıntısı, usanç