Söz kýrýmý hýçkýrýklar,

Nazenin dokunuþu rahmetin,

Nasýl da kaygýlý yürek.

Suslarýn iniltisi hanidir,

Hanidir sicim misali maðlup düþlerim.

Sancaðýmda kör yangýn,

Yürek kor,

Gözler sancýlý ve iniltisi:

Hele ki irin yüklü kýyýmlarda

Gözden düþmüþlüðüm,

Aykýrý olduðumu bilsem de…

Yok, gerisi iþte,

Gerilediðim düþüþlerde

Sancýlý bekleyiþlerim.

Tümden geldim,

Sona erdim,

Düðümledim, dünlendim

Ve sanrýlarý yüklendim.

Güncemi de yýrttým senden sonra,

Ýniltisi hazan ve hazin,

Sencileyin deyip de irkildiðim.

Kýnýmda hanidir

Ve kývanýmdayým ölüm denen serzeniþin.

Belki de ölmeliydim.

Öncesiz olsam bile,

Sonrasý külliyen yalan.

Sonrasýzým bile bile

Ve ansýzýn dirildim,

Gelmelerini ilikledim yüreðin çeperine.

Sondum, sonumdun:

Sendin evet, sen.

Sensizliðin yýlgýsý,

Yergisi onca ahvalin

Kýrýk bir nizam,

Kansýz bir devrim.

Hibeliyim aþka:

Ah benim doðurgan üzünçlerim.

Son belli ki ritüelim:

Sensiz ikballerimle yaralý bir kuþum,

Kanadý ölgün gök kubbeye teðerli,

Gidip gelmelerin indinde

Kusurlu bir lehçeyim:

Hem de en alasýndan yüreðin efsunu,

Kýrýlgan sanýlarýn zýkkým bildiði.

Dünden gelmedim ben

Ama sonlanan bir tümceden bile

Ýbaret deðilim:

Yalaným ya da yalansýz:

Kibrinden yoksun

Bir gölgeyim:

Hem de en haþmetlisi,

Dirayetimin sýnandýðý bir tahakkümüm,

Süzgün bir yok oluþa rast gelip de

Ötelendiðim.

Mihrabým aþk:

Mizacým yoksunluk,

Ya miladým?

Varsýn demleneyim biteviye,

Ýliþtiðim hangi dalsa

Son kez kýrýlmak üzere.