Nidalarý serptikçe,

Ýkbalin çizelgesinde en doðurgan kadýnýn bile

Tahayyülünü aþan o anlýk reçete:

Bir iddia, bir suret;

Suret-i kati, demek bile

Yüreðin ikrarý.

Tüketilen dünlerin saf kan yalnýzlýðý yalan:

Hem de nasýl;

Bir iklimde dirilip de

Evrilen yarýnlara dokunan tek bir tümce:

Yoksunluðun hükmüne varan evren’de asýlý bir gölge;

Sýrýk bir düþ’e takýlýp da

Ölü düþlerin küpeþtesinde,

En rahvan edim yine peyda olan.

Bir sakýncanýn yüreðin tozuna mal olan,

Tekbir yüklü bir gönle devredip de sevdayý,

Tüten bacasý yüreðin,

Tümden hiçliðe intikal eden tek bir hece

Yine asýlsýz aþklarýn ihbarýný tetikleyen

Hüzne delalet.

Kývranan ruhlara nifak sokan huzmesine

Rehin versen de benliðini,

Türeyen bir hazneye soksan da elini;

Kuþ tutup yüreðimle

Kondursam da veda busemi…

Hamdýk madem,

Hamdolsun, demek deðil mi yüreðin ifþasý?

Yoktun madem,

Yoksunluðundan mý doðdu bunca tefrika?

Sezilerin biteviye döþediði hüzün treni

Devrilen istikametin yolcusuz rehaveti.

Sýzan nidalara bürünen aþk’ýn çetelesi,

Ne duruyorum, hem postalamadým mý ölüm fermanýmý?

Kýrýk niyazýmý çok görme Tanrým

Her ne kadar boykot etseler de varlýðýmý.

Çözümsüzlüðün daniskasý ve

Baðýmsýz ruhun tefekkürü þu yazmaya çalýþtýðým.

Çok görme sonunu yaþamaya müstahak aþký,

Boyutsuzluðumun yürekte tüneyen inkýlâbý.