Biz niye yazýyoruz ki sürekli, kötü olmayýn, zehir yemeyin, güzel ve sýký giyinin diye ki… Eðer insanlar huzur içinde yaþýyorsa, kimseye zarar vermez. Böylece zengin ve müreffeh bir toplumda kurallar saygý ile iþler ve kimse kimseye yük olmaz, acý da vermez.

Her þeyin anahtarý ve cazip tarafý “Ben’li …” sözlerle baþlýyor. Hiçbir þeyi araþtýrmayan, bildiði dar kalýplar içinde yaþadýðýný doðru, güvenilir ve vazgeçilmez zanneden kiþiler, ektikleri tarladan sadece sararmýþ sap-saman alýyorlar, ürün deðil. O samaný görünce de ya bu samanda olmasaydý, neyse ki, ektiðimden bir þeyler ortaya çýktý diyecek kadar zavallý oluyorlar. O samanla yetinip, ders almadan eðlenmeye devam ediyorlar yaþamlarýnda…

Bir ifadenin, paylaþýmýn, deðerin doðru olduðu nasýl anlaþýlabilir ki… Kýymetle mi, güldürmesiyle mi, sonuçlarý ile mi, ortak faydasýyla mý? Çünkü doðru bildiðimiz þeyler, baþta bize hoþ gelebilir, kitleleri güldürebilir, kýymetli olabilir de. Örneðin, piyangodan bilet almayý doðru gören insan bileti alýr, varsayalým ki aldýðý biletten en büyük ikramiye çýkabilir. Baþlangýçta, umutlarýný, hayallerini, geleceði saran her þey ayaðýna gelmiþ ve müthiþ sevinmiþtir. Yaptýðý ona göre doðrudur. Fakat zaman geçtikçe, ne hayali kalmýþtýr, ne umudu ne de çevresine güveni. Kimseyle ortak bir paylaþým içine giremez. Herkesten kaçar olmuþtur ve mutsuzdur. Öyle sonlar vardýr ki bu insanlar için, katil olan, intihar eden, her þeyini kaybedip dilenen veya simitçilik yapan, barakalarda yaþayan… Þimdi sýradan bir insana sorsam, piyango bileti almak isteyecektir ve de diyecektir ya çýkarsa ve kazanýrsa hayatýný garantiye alacaktýr kendince. Çalýþmayacak, tembelce yaþayacak, kendine kullarý-hizmetçileri olacak… Demek ki, doðrular kabul ile deðil sonlarý ile de deðerlendirilmelidir.

Doðrular, kiþinin fýtratýna göre de deðiþir. Kimi þakadan hoþlanýr, hayatý ciddiye almaz. Söylediklerini doðru kabul ederseniz, size güler geçer, kahkahalarla… Kimi ciddiyeti sever, sanýrsýnýz ki, söyledikleri delinmez çelik zýrh gibidir. Eðer her söylediðini doðru kabul etseniz, içinden seçme þansýnýzýn olmadýðý, soðuk bir denizde yüzmek gibi titrersiniz. Demek ki, doðrularý insan tercihlerine göre yapmamýz ve yaþatmamýz toplumsal olarak doðru gözükmüyor. Çünkü insan mükemmel deðil, sabýrlý hiç deðil ve yapýcý olmakta zorlanýyor-bencildir.

Doðrularý belirleyen temel ölçü ilahidir. Ýnsanýn fýtratýný ve tercihlerini iyi bilen Yaratýcý, doðrularý öðüt olarak Kutsal Kitabýmýz Kur’aný kerimde bizlere tavsiye olarak sunuyor. Örneðin, içki haram ve içmememiz tavsiye ediliyor. Bunu doðru olmadýðýný kabul edip isyan eden biri, zamanla ona kul oluyor. Ýçtikçe, kendinden geçiyor, çevresine zarar vermeye baþlýyor. Ýçkiye verdiði paralar ile ailesinin rýzkýný çöpe atýyor adeta. Ailesine zaman ayýrmýyor, dövüyor, sövüyor, küfrediyor… En sonunda, ailesi, dostlarý, çevresi onu terk ediyor. Kötü kokular ve periþan elbiseler içinde bir ömür sürüyor. En acýklý bir ölüm ile hayata veda ediyor. Yüce kitabýmýzdaki doðrularýn yaþanmadýðý her seçimde buna benzer hüsranlar çoktur, kumar, zina… Benzeri þeyler gibi.

Ýnsanlar, Yaratýcýnýn tavsiyelerini dinlemiyor ve belki de hiç dinlemeyecek. Biz hep sosyal patlamalardan, büyük savaþlardan, zalimlerden, çaresiz hastalýklardan, çalýþmayan bedenlerden… Çok konuþmaya devam edeceðiz görünüyor. Doðrularda, doðru yolda ilahidir. Gözlerinizi açýnýz, kulaklarýnýzý bu sese veriniz ve ayaklarýnýzý hýzlýca bu doðrulara yönlendiriniz. Ýnanýn ki, kendi bildiðinizi okumaya devam ederseniz uçurum kenarýna geldiðinizde sizi iten güç mutlaka olacaktýr. Sonsuza uçarken, kim bilir ne piþmanlýklar dökülecek dilinizden, teninizden ve geçmiþinizden…

Saffet Kuramaz