Ben bir Anadolu Türküyüm.  Büyüdüðüm çevrede Türklerdeki deðerler bütünü neyse,  Türkiye’nin deðiþik yörelerinde görev yaparken gördüðüm Türklerde de aynýydý. Son senelerde, aþaðýda belirten öz deðerlerde bazý yozlaþmalarýn  olduðu da bir gerçek.  Bunda, ümmetçilik anlayýþýnýn egemenlik kurmak istemesi,  çýkarcýlýk, ayrýþtýrma, Osmanlýcýlýk gibi unsurlarýn etkisi var.

            Türklüðün öz deðerleri.

            Milletine baðlý, vatanseverdir.  Vataný ve milleti için canýný vermekten çekinmez.   Uzuv kaybedildiðinde, can verildiðinde  “Vatan sað olsun” der. “Allah, devletimize zeval vermesin,” dileðinde bulunur.

            Kendine özgü, sade bir Müslümanlýðý vardýr.

            Geçmiþten gelen geleneklerine baðlýdýr.

            Tevekkül sahibidir.  Yani, verilen bir görevi elinden geldiði ölçüde yapýp gerisini Allah’a býrakýr.

            Emanete hýyanetlik etmez. Emaneti, en büyük kutsalý bilir.

            Aile baðýna deðer verir. Namusuna düþkündür.

            Sakin görünüþlü, güler yüzlü ve serin kanlýdýr. Þaka ve latifeden hoþlanýr. Duygularýný belli etmez.  Geç kýzar. Kýzdýðýnda da gözü kara oluverir. Fazla kin gütme huyu olmadýðý için çabuk barýþýr.

            Merhametlidir.  Misafirperverdir.  

            Gerçekçidir.  Övünmeyi sevmez. Hak edenleri övmesini bilir.

            Yardýmsever ve fedakar ve vefakardýr.

            Peki,  Türklüðün beðenilmeyen uygulamalarý yok mudur? Elbette vardýr.  Türklüðe hakaret etmeden, aþaðýlamaya kalkmadan herkes Türklerdeki olumsuzluklarý yazabilir.  Geçmiþten gelen hýnçlarý nedeniyle batýlý birçok kiþi, Türklere hakaret edip, aslý astarý olmayan olaylarla suçlarken Türkleri çok iyi tanýyan bazý batýlýlardan da övgüler sunmakta.  Türkiye’de, ne olduklarý bilinmeyen ama bir yerlere hizmet eden kimi kiþilerin ýsrarla Türklere yönelik saldýrýlarý Türk sabrýný zorlamakta.  Özellikle Atatürk’e ve yakýn tarihimize  saldýrýlar giderek artýyor.  Tarihi ve sosyolojik bilgilerden yoksun olduklarýný yazýlarýnda ve sözlerinde belli eden bu herifler, siyasi ortamdan yüz bularak ve bir bakýma bulunduklarý yeri kendi sinsi çýkarlarý için kullanýyorlar.   

            Böyle bir olguya, bir ay uzak kaldýðým sitemizde de rastladým.  Türklüðe nasýl hakaret edildiðini ve tarihimizle nasýl oynandýðý daha iyi bilinsin diye bu yazýyý yazmayý gerekli gördüm.

            Sitede yazý yazan bu kalem, Türkleri ve özellikle yakýn dönem Türk tarihini, kaynak aldatmacýlýðý yaparak ve aklýndan zoru olan Rýza Nur gibi adamlarýn  sözlerini sözde gerçek sayarak asýl tarihi gerçekleri saptýrmak istemiþ. Zýrvalamalarla Türklüðe ve Türk tarihine hakaret edilmiþtir. Bu þahsýn yazdýðý yazý, öncelikle site kurallarýnýn 7. Maddesine de uygun deðildir. Hakaret ve aþaðýlama içermektedir.  Ayrýca, bu içerikteki bir yazýnýn editör tarafýndan tebrik edilmesi de doðru deðil.

            Söz konusu yazýdan bazý pasajlar. (Eðrisi adý altýnda parantez içinde. Bir yerdeki çizgiler arasý açýklama dýþýnda noktasýna bile dokunulmadý.) 

Eðrisi: (Anadolu’ya gelip yerleþen Türklerin hepsi etnik olarak Türk, Türkçe ve Þamanizm kültürüne dayanmakta idi. Böyle bir temel kültürel gerçeklik içerisinden gelip, daha sonra gönüllü olarak 900 yýl boyunca Arap Ýslam kültürünü yaþatan bir topluluðun, Türk olduðunu söylemek ancak asýlsýz hikâyelerle mümkündür.)

 Doðrusu:  Anadolu Türkü, hiçbir zaman Araplaþmamýþtýr. Orta Asya’dan nasýl geldilerse, Selçuklu, Osmanlý ve Cumhuriyet dönemlerinde de öyle kalmýþlar. Dilleri, gelenek ve görenekleri dün neyse bugün de aynýdýr. Ýslam dinini salt Arap kültürü diye ele almak bu dine yapýlan en büyük hakarettir. Ayný imparatorluk ya da devlet içinde olan toplumlar arasýnda kültür alýþveriþi olmasý gayet doðaldýr. Bunu saptýranlarda mutlaka kötü bir niyet vardýr.

 Eðrisi: ( Tarih derslerinden de bilindiði gibi, Osmanlýyý hiç ilgilendirmediði halde 1914 yýlýnda Almanlarýn yanýnda yer alýp, Birinci Dünya Savaþý’na katýlmasý, Almanlarla birlikte Osmanlý’nýn da sonunu getirmiþtir. Bu aþamada yaþanan savaþ ve olaylara bakýldýðýnda, herhangi bir zafer ve kurtuluþtan bahsetmek mümkün deðildir. Çünkü hem Almanlar hem de Osmanlý yenik ve maðlup olmuþlardýr.) (Ýþte Müslüman Türklerin yalana dayanan Çanakkale ve diðer hikâyeleri kýsaca bunlardan ibarettir.) (Çanakkale`de yerle bir olan ve daðýlmýþ Osmanlý`nýn yaptýðý savaþ mý kahramanlýktýr?

Doðrusu:  Bu savaþ, Almanlarýn sonu olmamýþtýr. Osmanlýyý sona doðru itelemiþtir.  Osmanlýnýn savaþa girmesine, birazdan açýklanacak tarihi saptýrmalarý yapanlarýn aklý ermez. 1.Dünya Savaþ’ý boyunca hiçbir kurtuluþ ve zafer yokmuþ.Van, Bitlis ve Muþ, bunlarýn akýl hocalarýna göre evliyalar tarafýndan kurtarýlmýþtýr. “Çanakkale’de yerle bir olan” dediði  Mustafa Kemal Paþa ve arkadaþlarýnýn komutasýndaki  Çanakkale kahramanlarý tarafýndan  bu þehirlerin kurtarýldýðýný bilmezler. Bilseler bile mutlaka saptýrýrlar.

         Bunlara göre Çanakkale’de zafer kazanýlmamýþtýr. Türk askerleri tüfek çatmýþ, yan gelip yatmýþ. Ýlahi bir bulut gelip, Ýngiliz askerlerini alýp götürmüþ.

Evliyalar, yaðmur yaðdýrýp sel yaptýrarak siperlerdeki düþman askerlerini boðdurmuþlar. Bizim siperlere yaðmurun esintisi gelmiþ. Boðaz komutanýn rüyasýna girip, mayýn döþetmiþler. Askerlerini cepheye koþturan 19.tümen komutaný Mustafa Kemal’in,  Anzaklarý ilk karþýlayan 27.  Alay komutaný Þefik beyin ve diðer kahraman subaylarýn hiç katkýsý olmamýþ…

         Türklere olduðu gibi tarihe de düþman bunlar. Bari Türklerin yazdýðý tarihe inanmýyorsunuz, yabancý tarihçilerin yazdýklarýna inanýn. Orada göreceksiniz ki, aklý erenler için Çanakkale Savaþý, yere göðe sýðdýrýlamayacak kadar büyük bir Türk zaferidir…

Eðrisi: (Ve bu görev-ordu müfettiþliði demek istiyor- Mustafa Kemal`e verilmeden önce, Birinci Dünya Savaþý`nýn bittiðini onaylayan 1918 Montros Ateþkes Antlaþmasý’nýn sonuna denk getirilmesi, Anadolu baþta olmak üzere dünya savaþýnýn bittiðini gösteren en büyük belge niteliðindedir.)

Doðrusu: 30 Ekim 1918 tarihli Mondros mütarekesi, Osmanlý ile Ýtilaf devletleri arasýnda yapýlan ateþkes antlaþmasýdýr. Mustafa Kemal Paþa’ya verilen ordu müfettiþliði görevi ise, 30 Nisan 1919 da verilmiþtir. Ayrýca 1.Dünya Savaþý 11 Kasým 1918 tarihinde sona ermiþtir. Tarih, hata affetmez.

Eðrisi: (Montros Ateþkes Antlaþmasý ile birlikte, Anadolu`da daha önceden var olan yabancý devlet ordularý tamamen çekilmiþlerdi. Uluslararasý bu Antlaþmaya uymayan sadece Yunanlýlar olmuþtur. Böylece Yunanlýlar ile Türkler arasýnda yeniden bir çatýþma baþlamýþ oldu.)

Doðrusu: Anadolu yabancý ordular varmýþ. Bunlarla Mondros ateþkes antlaþmasý yapýlmýþ. Yabancý ordulardan bir tek Yunanlýlar gitmemiþ. Bundan daha büyük bir zýrvalýk olur mu? Yunanlýlar, 15 Mayýs 1919 tarihinde Ýzmir’e çýktý. Yazýlana bakýlýrsa, Anadolu’da Yunanlýlarla savaþýyormuþuz meðer. Allah akýl fikir vere. Baþka ne denilir ki?..

Eðrisi: (Türkler tarafýndan Yunanlýlara karþý savaþan güçler ise, ne Mustafa Kemal’e baðlý askerlerdi ne de baþkasý. Bu mücadeleyi sürdüren tek kiþi Çerkez Ethem liderliðindeki milis güçlerdir. Çerkez Ethem`e diðer bazý halktan gruplarýnda destek vermesiyle, Yunanlýlar geri adým atmak zorunda kalmýþlardýr.)

Doðrusu: Ýlk baþlarda Çerkez Ethem’in baþarýlý mücadeleleri olmuþtur. Bunu inkar eden yok. Geri adým attý denilen Yunanlýlar neredeyse Ankara’ya yaklaþýyordu. Tarihi olaylar bu kadar saptýrýlmaz. Böyle yazanlara göre, Ýnönü, Eskiþehir-Kütahya, Sakarya ve Baþkomutanlýk Meydan savaþlarý da olmamýþ. Kurtuluþ savaþý da yoktur. Çiðil Tepe’yi belirttiði saatte Yunan’dan temizleyemediði için intihar eden 57. Tümen komutaný Albay Reþat’ý da bilmezden gelir bunlar. Konya’daki hastanede verem hastasý olarak yatarken firar edip birliðine katýlan þu an adý verilen demiryolu istasyonunda þehit olan süvari subayý Yýldýrým Kemal’i de yok sayar bunlar. Onlara göre þehit sancaktarýn bir koluyla sancaðýný dimdik tuttuðu da uydurmadýr. Baþlarýnda ordu komutaný Trikopis’in de bulunduðu on beþ bin kiþilik Yunan Ordusu bizim diyardan kaçmamýþ. Köylerimizi de ahýrlardaki hayvanlarla birlikte yakmamýþlar. Çeteler, bir gün misafir ettikleri için Uþak tarafýna geç ulaþmýþlar. Esir edilmek þöyle dursun, törenle Mustafa Kemal Paþa’nýn huzuruna çýkarýlmýþlar.(!) Tarihi iþte böylesine çarpýtanlara, inanmalarý için savaþ alanlarda ot yolduracaksýn. Savaþlara ait mutlaka bir kanýt bulurlar…  

Eðrisi: (Ve Mustafa Kemal Atatürk uluslararasý bu garantiyi –Lozan Barýþ Antlaþmasýný kastediyor- aldýktan sonra, “Düzenli Ordu” kurma bahanesi ile Çerkez Ethem`in baþarýný baltalamak için çeþitli oyunlara baþvurmuþtur. Bu oyunu anlayan Çerkez Ethem kaçarak yabancýlara sýðýnmýþtýr. Mustafa Kemal, Çerkez Ethem’i yakalayabilseydi idam edecekti. Þimdi sormak lazým;  Çanakkale`de yerle bir olan ve daðýlmýþ Osmanlý`nýn yaptýðý savaþ mý kahramanlýktýr? Yoksa Çerkez Ethem`in Yunanlýlara karþý verdiði mücadele mi?

Ya da Mustafa Kemal Atatürk`ün Amasya, Sivas, Erzurum Kongrelerinde toplanan delegelere ve halka doðrudan,  Amerikan Mandacýlýðýný kabul etmeliyiz demesi mi kurtuluþ destanýdýr?

Dünyanýn hiçbir devleti kendi toplumunu bu kadar yalana dayanan boþ ve hileli hikâyelerle aldattýðý, tarihte görülmüþ deðildir. Bu özellik yalnýzca Müslüman Türklere has olan bir durumdur.)

Doðrusu:  Ancak art niyetli insanlar böyle yalan yanlýþ ifadelerde bulunur. Tarihten bihaber bunlar. Lozan 24 Temmuz 1923 tarihinde imzalandý. Çerkez Ethem’in isyaný Ocak 1921 de baþlýyor. Bu ayýn ortalarýnda Akhisar taraflarýnda Yunanlýlara sýðýnýyor. Lozan’la bu olay arasýnda tam iki buçuk yýl var.  Tarihi yazý yazan birisi, bir yanlýþlýk olmasýn diye internete bakar. Kötü niyet olunca ya bakýlmaz ya da bakarkör olunur. Çanakkale Savaþý’ný kahramanlýk görmeyen ve emperyalizmle mücadele eden Mustafa Kemal Paþa’ya mandacý diyen bir zihniyetten baþka türlüsü beklenmez zaten.

Her þeyimiz yalan dolanmýþ. Bu sadece Müslüman Türklere hasmýþ.(!)

         Böyle bir hakarete gel de duyarsýz kal…

         Türkleri suçlayanlarda þuna tanýk oldum.  Hiçbirinde  Türklük özelliði yoktu…

Veysel Baþer