Olmalý mýyým?

Olmazýn baðlacý bir demde mi saklý tutmalýyým?

Saksýda büyüttüðüm ölümün, þafaðýn isini daðýttýðý güncemin ve tutkularýnýn esiriyim insanlarýn.

Adlarý da yok üstelik: Her biri titrek bir ýþýktan nemalanmayý medet bellemiþler belki de hiçsizliðin hissiyatýnda koyuverdiðim imgelerin çýðýrtkan ve sýrýtýk tümleçleri iken beyan verdiðim iç dökümümden sorumluyum, deme çýlgýnlýðý nüksediyor kalemin çeperinde kâh yenilgi kâh yanýlgý yüklerken mahir gölgelere.

Aymazlýðýn sarkacýnda salýnan muteber titri yine sýradanlýðýn belki de sýra dýþý olmak iken meziyetsiz bir týnýda her kim ise rüþtünü ispatlamýþ haris bir sancý kadar da boðucu ama her nedense teneffüs ettiðim ýlgýt sezilerim kadar da kaygan bir minvalde, deðil koþmak uçuþ pozisyonunda iken baþý buyruk bir cümle ile girizgâhta tutturduðum aklý evvel hangi desen ise kendime ömür biçtiðim…

Özür kabul ettiðim belki de buyurgan bir duygunun manifestosunda devingen bir mahremiyette ve her nasýlsa iþkillendiðim duygulara raðbet eden devrik bir rota ve meylettiðim aydýnlýk, en karanlýk þakýmasý o dinginliði görmezden gelen kim ise tüm gücümle savurduðum ve savrulduðuma kani olanlara rahmet okuyup el sýkýþtýðým o tenha durak üstelik ne gelenin olduðu ne de gidenlerin dönme ihtimalinin bulunduðu…

Gülüp geçmek…

Terennümü kayýp nice suret…

Dengimi aramayý býraktým býrakalý dost bir ýslýða eþlik edip de tüketilmektense türetmeyi þart koþtuðum rahvan bir mecra…

Ne gelen var ne de giden.

Sevi diline raðbet olmasýný hayat memat meselesi olarak bilirdim oysa: Ne büyük yanýlgý, dememi asla beklemeyin zira herkes kendi þartlarý doðrultusunda bellemekte sevginin de sevdanýn da ses ayarý en düþük frekanstayken.

Suslar iken kýraðý çalan, ümit ise en mahrem aydýnlýk ve görünmezin indinde bir koþu bandýnda ters istikamet devralmýþken nöbeti.

Dünden yarýna uzanan bir nöbet ve tek bekleyenim yine beklentisizliðim ki ne aslýna rücu eden bir makam ne de dünü ve yarýný yok sayan bilakis an’ý örselemek kadar hakkaniyeti yok etmiþken düzen.

Düzensizliðin kucaðýnda belki de en sýdký sýyrýlmýþ o kayýp rota. Tümden gelen tüm kavþaklar ki dönemecin aykýrý bir noktasýnda yine tekabül eden bir soru iþareti mahiyetinde aklýmca kanaat getirdiðim ve hepten hiçe uðurlandýðým.

Parantez açýp imlere yüklenmek belki de tutturmam gereken o kývam: Bir bardak sevgi, bir ölçek aþk… O illet evlilik programlarýna atýfta bulunmak dahi gelmez iken kalemin içinden takýndýðým sükûtu en asil muafiyet yontusuyla köreltmeye çalýþsalar da ödün vermeden yükleniyorum satýrlara ki mecburum, inanýn. Nedenleri, niçinler ayrý bir boyutta kovuþturma gereði dahi bulmaz iken hangi sakýnca olabilir ki beni mahrum býrakacak bu kara sevdadan hem deðil miydi onca insan sýrtýmý sývazlarken en ufak gözdaðý verenleri de es geçmeden ben yine de tüm iyi niyetimle gocunmuþtum o savsakladýðým sevda yeline teðet geçerken münafýk dokunuþlar.

Mademki belirsizliðin belirteciyim anbean mimlerken iç dünyamý ve mademki sessizliðimi bozuyorum her adýmý ile en edilgen duyguyu bile yok saymak maharetmiþçesine ve þimdi diyeceðimi bilmeden giriþtiðim þu maruzatýmda ben bile korkuyorum bir gün sonraki ölüm meleðinin hangi randevusunda bir araya gelecek bunca insan diye.

Soyutladýkça somut tümleçleri, sýradanlaþtýkça sýra dýþý tezahüratý þu yorgun imlerim gelip geleceðim belki de geçiþtirmek istemediðim en aykýrý donatýsý mý yoksa þu uzamda tek ses olma gayreti ile tutturduðum yolun gelmek istemediði o çýkýþ noktasý. Evet, tüm çapraþýklýðý ve tüm manzumesi ile hayat zorluklarý ile anlamlý kýlmakta mutluluðu.

Zor görünenden de öte kolay addedilen.

Hem de nazire edilen her duyguyu töhmet altýnda býrakan.

Biraz ada çayý mý içsem, demek belki de yorgunluðun ilacý dercesine tüm makamlarýn ortak bildirgesi: Salla baþýný ve sadece uy sen de hangi terane ise çoðunluðun makbulü ama her nasýlsa bireysel gayretlerin de görmezden gelindiði.

Hangi beyanata sýðar ki maruzatým?

Hangi gölge yeter karanlýðý daðýtmaya?

Hangi muteber sezimi daha öldürebilirim bunca kayýp ertesi?

Belki de sarsýlan güven denen saðanaðýn rahmet bildiði bir çiy tanesi kadar da geçirgen ve alýngan bir mizaçsa uyutulduðum.

Uyuyup da uyanmaktan korktuðum.

Uyku martavalýnda bir uyurgezer cenin pozisyonunda kývrýlmýþken bir köþeye… ama asla ve asla beni uyandýramazsýnýz zira uykumun en tatlý yalanýnda fink atýyor düþ bellediklerim. Biteviye uyurgezer olmaya niyetlensem de aktif rol aldýðým en pasif direniþ bilin ki eðer ki esir düþtüðüm yazýn dünyasýnda bir nüansa denk düþen o fýsýltýda yine oynattýðým kalemin ucu.

Yersiz korkularýn mahlasý belli ki

Anlamsýzlýktan doðan hüküm:

Sýra sýra ölümün sarkacý

Yaradan’ý her anýþýnda…

Temennilerde takýlý aklým ve zamansýz tecellisi manevi çöküþün tüneyen týnýsýnda nükseden sessizlik kadar da içimi acýtan.

Ýnanmak istediðim yalanlar ki dökümü kayýtlý üç gün evvelki kayýtlarýmda ve daha öncekiler de ve gelecek yarýnlarýn manþetine bile sýký sýký inanýyorum.

Gazete baþlýklarý gibi insanlar: Nerede vukuat orada izdiham.

Nerede acý orada peyda olmuþ kalabalýk.

Kalabalýk nice oda.

Karanlýk nice gönül.

Azýnlýkta mutluluk: Yok, yok, benimki bir yanýlgý ki kendi adýma konuþursam hep ama hep bireysel gayret benimki mutlu olmak adýna yoksa onun bunun acýsýndan nasýl nemalanýrým?

Bir gün ve bir hafta derken koca bir asýr geride kalan.

Bir gün ve bir gece derken devirdiðimiz haftalar.

Devrilen þiþeler.

Ýnfilak eden ruhlar.

Patavatsýz gölgeler belki de nasipleneceði bir çöplük arayan.

Gel de öl, þimdi!

Ýkram edilesi sevdalardan nasiplenmekten ötesi mi var?

Ötesizliðin sancýsýnda boðulan bir dalga mý yine hezeyaný okyanusta kaybolmak iken?

Muhalif duygularýn, yergilerin, yargýlarýn anlam yüklü anlamsýzlýðý mýdýr da kanatan ve kaný durmayan bir þelalede boðulmak ile eþ deðer?

Sunumunda ya da sarmalýnda: gergefi acý ile bütünleþirken… Kýnalý ellerde ölen umutlar…

Ölümsüzlüðün sarkacýnda nükseden ölüm korkusu…

Ýzafi seçeneklere bel baðlayýp yüksünmek belki de gerçeklerden…

Gerçek dýþý yanýlsamalarý eþitlemek hidayetin uzantýsýnda yine varlýðýnýn katsayýsý iken yaþama sevinci.