Rambo’nun eli bir parça hamuru aðzýna götürürken, talim alanýna gelen atlýyý gördüðünde dondu kaldý. Parýltýlý kýyafetler içinde görünen zayýf, ufak tefek adamý hemen tanýdý. “Namro! Kardeþim!” Geleni ayaða kalkarak karþýladý.

Namro, “Selam!” diyerek atýndan indi.

Kucaklaþtýlar. Bu, üç yýl aradan sonra ilk karþýlaþmalarýydý. Üç yýllýk arayý hepsi durulmaz bir fýrtýna altýnda geçirmiþlerdi. Herkes çok deðiþmiþti. Namro, Kýzgýn Çöl’e mal almaya gitmiþ, patronu Tüccar Igor’un Çelik Adamlar tarafýndan öldürüldüðünü haber aldýktan sonra gittiði ülkeden dönmemiþti. Patronunun iþlerini dýþ ülkelerde o sürdürmüþ, ticaret yaparak ülke ülke gezip durmuþtu. Kýzýl Cüce’nin iþgalinden beri ilk geliþiydi. Rambo da babasýnýn yerine Orman Adamlarýnýn baþýna geçmiþ, iþgalci Dünyalýlara karþý gerilla savaþýna baþlamýþtý. Küçük kardeþleri Þarlo ise Kýrmýzý Cüce iþgalini en kötü yaþayan olmuþtu, o Çelik Adamlarýn elinde esir olarak maden ocaklarýnda çalýþýyordu.

Ýki kardeþ masanýn iki yanýna çöküp sohbete baþladýlar. Þarabýndan bir yudum alan Rambo, “Söyle bakalým kardeþim, bu sefer nereden geliyorsun?” diye sordu.

Namro bir an yüzünü buruþturup ardýndan gülümseyerek, “Kýzgýn Çöl’den,” dedi.

Yaþanýlan acýlý günlere lanetler okuyarak hayatýn onlara ne kadar çok sorumluluk yüklediðini anlatýp yakýndýlar.

Rambo, “ülkemiz Çelik Adamlarýn ülkesi oldu kardeþim,” dedi; “geri alamýyoruz bir türlü. Yeraltýnda yaþýyorlar ve her þeye oradan Tanrý’nýn gücüyle hükmediyorlar. Onlarla savaþabilecek gücümüz yok…”

Namro,  “onlar Çelik Adam filan deðil kardeþim,” diyerek neþeyle güldü. “Dünya isimli bir gezegenden gelen senin benim gibi etten kemikten yaratýlmýþ birer insan onlar da…”

Oturduðu yerde sardýðý tütünü içen Namro’yu dinleyen Rambo, onun acýlý günlere karþýn hala eskisi gibi gülümseyerek her þeyi küçümsemeyi sürdürdüðünü düþündü.

Namro, konuþmasýný sürdürerek, “onlarý çelik adam sanmanýza sebep olan kýlýklarý,” dedi. “O kýlýklara bürünmezlerse yaþayamýyorlar. Dünya isimli gezegenle Tüvan’ýn hava þartlarý çok farklý olduðu için, bizim havamýzda soluk alamayýp ölüyorlar;  o kýlýklarýnýn altýnda nefeslenebildikleri havayý üretip soluk alabiliyorlar. O kýlýklarý olmasa ve tabii kullandýklarý o toplu ölümlere sebep olan silahlarý olmasa karþýmýza çýkamadan girdikleri yer altýnda bir solucan gibi geberip giderler.”

Çocukluklarýndan beri her konuda çýlgýnca hikayeler üretip anlatan Namro’nun bu hikayesi Rambo’ya, þimdiye kadar dinlediklerinden çok daha karmaþýk gelmiþti, ama yine de Çelik Adamlarý alt edebilmenin bir umudunu algýlamýþtý anlatýlanlardan.

 Namro, masaya doðru eðilip Rambo’nun gözlerinin içine baktý. “Onlarý ülkemizden kovmanýn zamaný geldi artýk, kardeþim!”

Rambo, “nasýl?” diye sordu.

Acýyla yüzünü buruþturan Namro, “hepsini kýlýçtan geçirerek,” dedi.

“Onlarýn sihirli güçleri karþýsýnda kýlýçlarýmýz aciz kalýyor.”

Þarabýndan keyifle bir yudum alan Namro, “üç yýldýr benim sadece ticaretle uðraþtýðýmý mý sanýyorsun?” dedi. “Hayýr! En büyük uðraþým Dünyalýlarý nasýl altedeceðimizi bulmaya çalýþmaktý.”

Rambo, “bulabildin mi bari?” diye sordu.

Namro gülümseyerek ayaklandý. “Kalk! Seninle gizli maðaramýza gidiyoruz…”

“Gizli maðaraya mý? At sýrtýnda bir saatlik yol orasý…”

“Dünyalýlarý kovmak istemiyor musun?”

“Ýstiyorum elbette, ama…”

“Amayý býrak da, gel benimle; onlarý nasýl kovabileceðimizi orada göstereceðim sana.”

Direnmedi Rambo, meraký sorumluluklarýndan baskýn çýktý. Atlarýný getirtti. “Haydi madem, gidelim de göster bana, ne göstereceksen!” diyerek atýnýn üstüne çýktý. Namro da bindikten sonra atlarýný kýrbaçlayýp koþturarak uzaklaþtýlar.

Maðaraya ulaþtýklarýnda atlarýný birer aðaca baðlayýp içeri daldýlar. Karanlýk derinliðe doðru ilerlerken Namro duvardan aldýðý bir meþaleyi tutuþturarak ortalýðý aydýnlattý. Maðaranýn bir bölmesine ulaþtýklarýnda Namro’nun el iþaretiyle durdular.

“Tamam! Burada…”

Rambo merak ve heyecan içindeydi. “Ben bir þey göremiyorum. Bu boþ yerde ne göstereceksin bana?”

Ona, “sabýrlý ol, göreceksin,” diyen Namro, maðaranýn içlerine doðru seslendi. “Getirin!”

 Ýri yarý dört adam karanlýðýn içinden çýkýp kollarýndan ve bacaklarýndan tutup taþýdýklarý iki Çelik Adam’ý önlerine kadar getirirken, Rambo elini belindeki kýlýcýnýn üstüne koydu. Korkuyla, “Bunlar da kim?” diye inledi.

“O dördü benim adamým; getirdikleri de tuzaða düþürüp esir aldýðýmýz iki Dünyalý, yani abarta abarta ilahlaþtýrdýðýnýz iki çelik adam…”

“Aman Tanrý’m! Ýmkansýz bu! Nasýl baþardýnýz bunu?”

“Dedim ya, tuzaða düþürerek diye…”

“Tuzaða nasýl düþürebildiniz?”

“Uzun bir hikaye, ama en kýsa yoldan anlatmaya çalýþayým. Bu ikisinin arada sýrada yaþadýklarý sýðýnaktan sessizce çýkýp bizim halk mezarlýðýna gittiklerini, orada bir mezara torbalar içinde bir þeyler gömdüklerini tespit ettik. Biz de gidip bulduk gömdükleri þeyleri. Sanýrým kendi gezegenlerinde çok kýymetli olan bir madeni efendilerinden çalýp saklýyorlardý. Dünyaya götürüp zengin olmak için… Mezarlýkta birkaç kapan kurduk, bunlarýn yeniden gelmesini beklemeye baþladýk. Çok bekletmediler, geldiler, kapanlara sýkýþýp yakalandýlar. Ýþte, þimdi de buradalar. Ellerinde silahlarý olmayýnca o kadar güçsüzler ki, bizim en güçsüzümüz bunlarýn birkaçýný birden evire çevire dövebilir.”

“Ama silahlarý çok etkili…”

“Biz de silahlarýný kullanmaya fýrsat býrakmadan alt edeceðiz bunlarý. Sana anlatmaya çalýþtýðým da bu…”

“Nasýl?”

Namro gitti, iki dünyalýdan birinin baþlýðýný çekip çýkarttý baþýndan. “Ýþte böyle!”

Rambo baþlýðýn altýndan çýkan kafaya þaþkýnlýkla baktý. “Vay canýna! Bu da bizim gibi biriymiþ!”

Baþlýksýz kalan Dünyalý nefes alamayarak çýrpýnmaya baþladý. Kendi dilince bir þeyler haykýra haykýra öldü.

Namro, kardeþinin þaþkýnlýðýna kahkaha atarak karþýlýk verdi. “Bizden tek farklarý, bizim soluduðumuz havada onlar soluk alamýyorlar. Dolayýsýyla onlarýn soluklanabildiði havada da biz soluk alamýyoruz,”  dedi. Adamlarýna döndü. “Çýkartýn þunlarýn üzerindeki kýlýklarý!” diye emretti.

Adamlar hýzla emri uyguladý, öteki Dünyalý da nefessiz kalýp çýrpýnarak ölürken adamlar üstlerindeki zýrhlarý çýkartmýþlardý bile.

Rambo, hala zýrhlarýn içinden çýkan iki bedene bakmakta, kendi kendine þaþkýnlýkla söylenmekteydi. “Çelik Adam deðillermiþ… Bizim gibi etten, kemiktenmiþler…”

Namro, bir süre abisinin þaþkýnlýðýnýn geçmesi için bekledi. O arada adamlarýna getirttiði bir çuvalýn içindeki dinamit lokumlarýndan birini alýp gösterdi. “Bunlarý maden ocaðýndaki adamlarým aracýlýðýyla ele geçirdim, maden ocaklarýnda kayalarý parçalamak için kullanýyorlar. Þurada gördüðün fitili tutuþturunca ‘gümp!’ patlýyor, içine sokulduðu kayayý paramparça ediyor. Bunlarý alt etmenin tek yolu, yaþamalarýný saðlayan havayý üreten makinalarýný bunlarla imha ederek onlarý havasýz býrakmaktýr,” diyerek planlarýný anlatmaya baþladý. “Bunlar gece oldu mu, birkaç nöbetçi býrakarak uykuya çekiliyorlar. Bu kýlýklardan birini giyinerek, bu ikisinin çýktýðý gizli kapýdan gece yarýsýnda sýðýnaða gireceðim ve bunlarla dev hava makinalarýný parçalayacaðým. Yalnýz, yanýmda güvenebileceðim birine ihtiyacým var, çünkü bunlarý patlatacaðým fitilleri  tek baþýma döþeyemem. Güvenebileceðim tek insan da sensin kardeþim. Bu iþte benimle var mýsýn?”

Rambo’nun kardeþine hayýr demesi düþünülemezdi bile, “tabii ki varým, fakat ne yapacaðýmýzý daha detaylý anlatmalýsýn bana,” diyerek kardeþinin yardým talebini kabul etti.

 Namro ona girecekleri sýðýnaðýn haritasýný çizerek hareket edecekleri güzergahý ayrýntýlarýyla ve fitillerin baðlanýp döþenmesinden dinamitlerin patlatýlmasýna kadar her þeyi tatbik ederek anlattý; o arada birkaç dinamiti de kayalarýn içine sokuþturarak patlattý. Rambo’nun hoþuna gitmiþti bu iþ, heyecanla sabotaj saatini beklemeye baþladý.

Tam gece yarýsýnda sýrt çantalarýna doldurabildikleri kadar dinamit lokumu ve meþale doldurup zýrhlarý giyindiler,  boyunlarýna astýklarý fitil rulosunu taþýyarak Dünyalýlarýn inlerine girecekleri küçük arka kapýya ulaþtýlar. Küçük kapýyý iterek yerinden oynatýp açtýlar, sessizce içeri daldýlar. Karanlýk bir tünelde ilerlemeye baþladýlar. Ýçerisi çok havasýzdý, bir de zýrhlarýnýn oksijen makinesi çalýþmýyor olsa da küçük deliklerinden soluklanmak oldukça zor oluyordu. Aðýr rutubet kokusuyla sanki bir bataklýkta gibi hissediyorlardý.

Namro, “bir meþale yaksak iyi olacak,” diye mýrýldandý. Kendi sýrt çantasýndan bir meþale ile onu yakacaðý kavý çýkarttý. Meþaleyi yaktýktan sonra önlerine çýkan iki tünelden saðdakini iþaret etti. “Þuradan gideceðiz. Acele edelim.”  Namro önde, Rambo arkasýnda tünelden aþaðý doðru yürümeye baþladýlar. Ortalýkta ne nöbetçi görünüyordu, ne bir ses duyuluyordu. Ses çýkarmamak için aðýr aðýr attýklarý adýmlarýnýn sesinden baþka çýt yoktu. Rambo, bunun için þanslarýnýn yaver gittiðini düþündü. Yeni bir tünele geldiklerinde Namro, “trafo bu tünelin sonunda, birkaç nöbetçiyle karþýlaþabiliriz, dikkatli olmamýz gerekiyor,” diye fýsýldadý. Rambo onun söylediklerinin yarýsýný anlamadý, yine de “sen devam et,” diye iþaret etti. Ayný tempoda yürümeyi sürdürerek tünelden çýktýlar. Ýþte, dev oksijen makinesinin uðultulu sesi duýyuluyordu. Az daha ilerledikten sonra makinanýn önüne ulaþtýlar. Etrafta hâla kimselerin olmamasý büyük þanstý gerçekten.

Namro, “evet, oksijen makinesine ulaþtýk iþte. Bundan sonrasý iþin en kolay yaný…”

Tam sýrt çantalarýný indirip dinamitleri çýkartýrken, birden makine dairesinin tüm ýþýklarý yandý, ortalýk gündüz gibi aydýnlanýverdi.

Ortalýðý birden bire beliren Çelik Adamlar doldurdu. Ýçlerinden biri öne çýkarak, bir elektronik dönüþtürücünün tercüme ettiði metanik bir sesle, “hoþ geldiniz! Epeydir gelmenizi bekliyordum,” dedi.  

Rambo, “Çelik Adamlar!” diye inleyerek, çaresizlik halinde kýlýcýna el attý. Gece gündüz hayalleriyle yatýp kalktýðý çelik adamlarý bu kadar yakýnýnda görmek korkunçtu. Namro’nun önünde kaygýsýzca dikilmeyi sürdürmesinin nedeninin, onun ünlü korkusuzluðundan olduðunu düþündü. Panikleyerek, ona,  “Namro, kardeþim, yanýma gel,” diye seslendi.

Öne çýkan Çelik Adam, Namro’nun yanýna gelip, onun omuzundan tuttu, “Tebrikler Namro,” dedi. “Baþardýn!”

Rambo, kardeþine, “neler oluyor burada? Namro!” diye haykýrdý.

Çelik Adam, Namro’nun omuzundan onu kardeþinin yönünde çevirerek, “seni Kýrmýzý Cüce’nin yeni kralýyla tanýþtýrayým,” dedi. “Onun krallýðýnda Dünya ve Tüvan savaþ deðil, barýþla yaþayacaklar. Kral Namro, ürettiði madenleri bize satacak, karþýlýðýnda biz de ona teknoloji ve silah satacaðýz. Kýrmýzý Cüce, Tüm Tüvan’ýn kalkýnmýþ tek ülkesi olarak Tüvan’ýn tüm topraklarýna hükmedecek…”

Rambo, Namro’ya baðýrarak, “ne diyor bu kardeþim?  Kendini bu yaratýklara mý sattýn sen?” diye seslendi.

Namro, “üzgünüm Rambo,” dedi. “Ben savaþçý deðilim, tüccarým. Dünyalýlarla  da iyi bir ticaret antlaþmasý yaptým. Ülkemizin senin güçlü kaslarýnla idare edemezdik.”

Rambo sinirinden aðlamaya baþlamýþtý.

Çelik Adamlarýn lideri, “Rambo’yu oksijen odasýna götürün!” diye emretti.

Diðer Çelik Adamlar onu hýrpalayarak götürürken, Namro’nun gözlerinden iki damla yaþ çenesine doðru akýp gitti.

SON…