Çözeltisinde zihin ýrmaklarýmýn umman bir coþkuda kaybolmuþluðuma nazire eden kanatsýz meleklerim ve akýl melikelerim…

Rahvan kýyýlarda, solgun selvilerde, gölgeli beyanatlarýnda âdemoðlunun ve Havva kýzýnýn.

Rütbesi sökülmüþ düþlerimi ifþa eden sessiz çýðlýklarýmdan da sorumluyum hanidir ve atmadýðým naralardan, öldürmediðim insanlýðýmdan ve gýybet kuþlarýna paye vermezken hangi aklý evvel cümle ses olur da tümler yaralarýn döþünü, seslerin soluksuzluðunu ve aþkýn rahmetini?

Peyda olan muhafýz alayý söylenceler. Kýraðý çalan kimsesizlik iken kim toz kondurur yalnýzlýðýna? Ya da sükûtu delen hangi devrimdir de devran býkar ve susar ve an gelir isyan eder: Ben miyim tek baþý dönen, bu mudur ikbali evrenin, bu mudur yakýþan insan nefsine?

Sözsüz kelamlardýr yürekten taþan o boyutsuzluk: Hani görürsünüz kirli bir yüzde çaðlayan yorgunluðu ve tüm kiri pasý götürür o patavatsýz gözyaþlarý ve ne sabundur kiri yok eden ne de son kullaným tarihi geçmiþ arapsabunu.

Nifak sokandýr aslýnda vicdaný kirleten hele ki yaþama sevincini çalmaya muktedir addedilen mi sýzar onca fevri yalan dolan ve aþka çalým atar nefret, sevgiyi örseler ve sadece susar gökubbe zira bekleyeni vardýr ve de tek muhatabý o kirli vicdanlardan akan çamuru tensiye eden ve gömülü rahmeti gün yüzüne çýkaran…

Çarpýk sözlerin dalyalarýna sýðdýrdýðým görkemli gök kubbe.

Sýðýntý mahlaslarda yalýtýlmýþlýðý belki de gerçek ve öznel sanrýlarý yüklenip de belirsizliðin teðet geçtiði…

Göreceli kehanetler: Öyle ya, fýtratýnda hezeyan ve tetikleyici imlerle dolduruldu mu kes önünü kesebilirsen.

Sýzýntý taslaklarda sayýsýz keramet olsa da çatýk kaþlý bir cürüm heybeden tokalaþtýðým yalnýzlýk cüce kelamýna pek de nifak sokmanýn ötesinde iþe yaramamakta.

Soðuduðum ya da soðutulduðum belli ki ölü imgelerde rehavet yüklü o sýra dýþý meziyetler mi de saðanaðýn fukara diliminde bir rahmet okumadan duramýyorum her gidenin ardýndan…

Bir…

Ýki…

Minvalinde sonsuzluðun belli ki dur durak yok.

Sandýðým, sandýrýldýðým ve içine saklandýðým.

Sanrýlar olmazsa olmazým ve beyhude iç çekiþlerle tekerine yüklendiðim kader iken deposunda hazin bulutlarýna yer kalmazken bir gece vakti.

Sindiðim ama sindiremediðim.

Sindirildiðim ama sýkýlmalara peþkeþ çeken aklýn ýrmaklarýnda ellerimle boðduðum kelimeler.

Týk týk týk… Biliyorum sahibini tokmaðýný hayatýn.

Týp týp týp… Damýtýlan gerçeklerin göreceli istihbaratý yine batarya yüklü saðanaklarda ýslanmaktan kendimi alamazken…

Tik tak tik tak… Ne kadar vaktim kaldý yaþamýn duraðanlýðýnda keþkülü kadar tatlý bulduðum hayatýn ara sayfalarýnda yine boðulmaya dair bir yaþanmamýþlýðý es geçerken Tanrý. Hidayet bellediðim ama varamadýðým; gölgeli beyanatlarýna esir düþtüðüm o boþ sayfa kadar berrak olmasýný dilediðim ama her nasýlsa aklýn kancalarýna taktýðým ölülerden alýrken intikamýmý ve anlamadýðým yine de gözyaþý akýttýðým ve rahminde edebiyatýn üstüm baþým kelimelere bulanmýþken…

Ektiklerimi söküp yenilerini çapalýyorum ki sonsuzluðun makamsýz minvalinde hani olur da büyütürüm doðmamýþ bir baþaðý.

Satýr aralarýnda saklý hayatlardan ibaret iken edebiyatýn tuttuðum yas’ý ve bilumum paragraflarda oynatýrken pullarýný kalemin, þatafatlý bir ölüm düþlüyorum yalnýzlýðýn rehavetinde, gönülsüzlüðün çeperinde ve hayat boykot ederken dost imgeleri tetikleyici eklentilerine toz konduramazken mazinin yükümlü tutulduðum ölümlerden de þikâyetçiyim.

Damýttýðým o a-kare yalnýzlýk uçuþa geçen her geçkin günden kesip de umudu yarýnlara bel baðlarken. Sözüm ona ereceðim keramete belki de beyhude bir coþkuyu misafir edip atýl tarlama süreceðim inadýna nadasa býraktýðým o boþ sayfayý. Kala kala bir gün müydü de bunca sefilliði yoksun kýldý hayat bana yoksa sürgün edildiðim bir ömür de mi tarhýna söz geçiremezken ben iþkillendiðim her cümlede yeni bir hatim indirmekle meþgulüm: Allah’ým duy beni, demekten gayri istiflediklerimle karýþtýrýyorum kazaný ne de olsa mübarek Muharrem ayýnda bir ganimet bulmuþçasýna her namaz öncesi ses olan sessizliðimin metruk gölgesine atýfta bulunurken insanoðlu.

Transit gemilerin küpeþtesinde o rahvan bilmece yine adsýzlýðýna teðet geçip de ikbalimin yüz görümü bir neþeyi bile yok sayan imtiyaz sahipleri bir kalemde harcýyorlar iyi niyet odaklý kuþatýlmýþ sevginin sonsuz çaðrýsýnda seslendiðim gönül dostlarýmýn da aklýný çelip rast gelmekten imtina ettiðim kötülük ve hezeyan yüklü tüm gömüdünü de görmezden gelme ihtimalinin olmadýðý.

Sonlara kurulu alarmýn sinir bozucu sessizliðine atýfta bulunup vuruyorum elimdeki tokmakla ki hangi davul ise müridi þu bertaraf edemediðim doðurgan þüphelerin?

Elim elinde, demek olsa keþke tek derdim ki boþluðun deviniminde verdiðim her beyan sadece kendi kendimi sallandýrdýðým kalemden bozma daraðacýnýn hüzünlü sancaðý ölmezden önce dikme gayreti ile cellâdýmý bile tanýmaktan alýkoyulduðum ya da umursamadýðým hele ki vereceðim hesaplarýn tüm dökümü iki omzumda kayýtlý iken.