Saçlarının her teli

hayata bağladı kukla şımarıklığımı.

Sonrası hep yalan şeyler...

Yalanlarla tükettim sensizliği.

Beceriksizce...

Ne zor şeymiş

her gün doğumunda

bir daha

sensizliğe doğmak!

Ve

tam da aklıma düştüğünde,

gece yarısını vururken çanlar,

bir balık gibi çırpına çırpına

bir daha ölmek...

Ne zor şeymiş sensiz ölmek…

Şiirlere doldurup tıka basa,

yazdım,

anlatamadım...

Laftan anlamıyor bu dangalak,

söyle şuna merhametim,

yok, söyleme, merhamet et;

tam da zırhlara büründüğü anında kederim,

tam da o sızının ayyuka çıktığı an,

hayali yetmezken yüreğime...

Ya da

merhamet etme,

bırak acıtsın acılar bir kez daha

tam da yüreğinin ortasından!

Artık ölmeli bu yaşlı adam,

zamanı geldi...