Bir surede saklýyým.

Bir suretim dahi yok.

Suskunum ve ant içtim sonsuza kadar da susacaðým.

Gönülsüz bir terennüm damlýyor kalemden: Boca ettiðim gözyaþýma banýyorum önce kalemi sonra da yüreðimi.

Bedelleri varmýþ sözcüklerin ve bilemedim basiretimin kundaklanma ihtimalini. Sus pusum yine dünden beri: Dünde kalan ýrgat bir tahakküm ve mayýþan benliklerin süt-liman tescili.

Dokunsan kalan yarým da yýkýlacak hele ki yarýnlarýn nazarýnda kýlýksýz bir çetele tutuyorum: Kýrýk bir milat hoþ beþ ettiðim fazlasýyla da sükûnu arzu ettiðim bir terennüm. Kýyýsýndan köþesinden nasipleniyorum hayatý: Artýk ne kaldýysa benden geri.

Sarmalýnda olduðum ise zincirleme bir deðiþ-tokuþ. Önce gidenleri atýyorum yürekten sonra da ayýklýyorum kýlçýðýný yenen benliðimden artýk geride ne kaldýysa.

Bir kadýna rast geliyorum sabahýn karanlýðýnda yoksa karanlýk addedilen yine o kadýndan mütevellit bir kandýrmaca mý? Ýsmimi ýsmarlayan bir sitemle nazire ediyor önce adýma sonra konumuma sonrasýzlýðýn izleðinde tek bir kadýn ve derken o da eriyor gecenin buzulu vazifesi görmüþlüðünü hibe ederken iç sesime. Ýyi de sabah bellemiþtim: Nasýl oldu da tutuþtu gecenin yangýný oysaki buzul bellediðim sadece ona dair bir benlikti ve belleðim zorlanýyor anbean.

Adamlar birikiyor düþümde: Düþün düþün, nereye kadar?

Adamlar ama somut bir eksen yine d/evrildikleri. Adamlar babam gibi bellediðim ve adamlar kardeþimi gölgeleyen korkuluklara yaslanmýþken sýrtýmda delikler açan.

Kanýyorum hem de nasýl lakin ellerimde ne bir iz ne bir leke.

K/anýyorum hem de deli gibi k/anýyorum…

Adý olmayan kadýnlara da kanýyorum ve yoruldukça da yorduyorum.

Emsalsiz düþlerim vardý oysa öncesinde hem de mutluluðun kanatlandýðý sefil düþler. Düþlerimi de çaldýlar ya: Helal olsun, demenin haricinde düþünüyorum yeni kuramlar keþfetmek için ve kuruyorum ardý ardýna. Kurmalý bebek gibiyim:

‘’Gel.’’ Diyorlar da gelemiyorum ama gidiyorum da ters istikamete.

Sonra da:’’Git’’ diyorlar.

‘’Git, seni istemiyoruz burada.’’

Kesilen ahkâmlar mý tüm derdim? Ya söylenmeyenler benim bildiðim ya da bilmediðim ne varsa pay ettikleri. Hepi topu cüzi bedenimin israfý mý ifratý mý yoksa iflasý mý?

Kadýnlarla yollarý kesiþen nice adam. Ama hiç birinin yok tek bir adý aslýnda yürekleri de yok oysa birbirlerine âþýklar.

Ýstifledikçe yalanlarý tökezlenen benliklerine rötuþ yapmak istiyor Tanrý lakin iblis yapmýþ çoktan yapacaðýný. Demek ki zincirleme kuyruk daha þimdiden cehennem kapýsýnda.

Onlar yanýyor ben üþüyorum.

Ben yanýyorum bu sefer üzerime sýçrayan çamurla yýkanan mahremimi de belgeliyorum ve demleniyorum densiz bir tümceye yakalanmýþken… Sahi müspette kâðýdý gibi okuyorlar yüreðimi sonra da parçalara ayýrýyorlar.

Adsýzým artýk ve sonrasýzým zaten öncem de kayýp iken sahip olduðum sadece an denen çizelge ama ona da itibar etmiyorum ve inkâr da etmiyorum sadece bir saniyede kaybolma ihtimalimi.

Sözsüzüm bu gün artýk hep sözsüzüm.

Cümlelerim de yorgun.

Kýrýk masamda kýrýk bir kalemle kýlý kýrk yarýyorum. Rabbim, diyorum:

‘’Gör beni.’’

Ses etmediði ne malum, diyen bir münafýða rast geliyorum.

‘’Sus’’ diyorum ve ‘’Beni de karýþtýrma günahlarýna.’’

Gülüyor sinsice ve karýþýyor karanlýða. Karanlýk mademki karanlýkla makbul bu sefer beyaza boyuyorum bedenimi ve belleðimi lakin unutamýyorum hem de sonsuzluðun minvalinde hükmeden iç sesimi dürtüyorum:

‘’Kapa çeneni.’’

Belki de öldürmeliyim öncelikle belleðimi sonra da yüreðimi iyi de geride kalanla mý yetineceðim hele ki yüreðimi de çaldýrýrsam onlara benzemeyecek miyim?

Ýnsanlar gelip geçiyor. Sýradanlýklarý sýra dýþý nizamýn bir tezahürü ve hatýralarýma ket vurma istemiyle yalvarýyorum Rabbime.

‘’Al beni de.’’

Alý al moru mor bir fihrist ta ne zamandan kalma. Aradýðým isimlerin yanýna not düþüyorum:

‘’Bu ikisini dün yitirdim. Þu beþini de fi tarihinde. A, evet, dün de bu ikisini yolcu ettim hatýralarýmla.’’
Kurumadý gitti göz pýnarým belli ki tek lehçe adýmsýzlýðýmýn bir sonraki taarruzu ve sýradanlýðýn da ikbali yine sýra dýþý bir imgeye rast gelme ihtimalim.

Söz konusu mu sözcük kýyýmý mý? Asla bilakis kýyama durduðum boþ sayfanýn yanýp sönen neon ýþýðý sadece bana göz kýrpan belli Yaradan’ýn tecellisi her daim teselli bulduðum hele ki yürek pazarý bir coðrafyada saf tuttuðum nasýl anlaþýlacaktý?

Mührü zamana uðrayan ise sadece anýlarým ve anmadýðým külfeti yine benlik kadar da yoksun bir sicil hele ki ötesizliðin ötelenmiþliðini de ihmal etmediðim bir ayrýntý kadar da göze batan o farkýndalýðý bir kez yakalamýþken.

Muhterem bir beyan yine evrenin tescil ettiði ama sadece þahsýmýn duyumsadýðý belli ki hayli nüfuzluyum ta þecerem dayanýrken ezeli ve ebedi Varlýðýn hikmetinde var olma telaþým ile tek güvencem iken yine sadece O’nun indinde.