Senci leyin hükümleri var benliðin kýyama durduðu ve yerli yersiz gözyaþý yine yüreðin matem bildiði bir aþka dayamýþken baþýný o eþit imge asla da mübalaða etmiyor yüreðin fýtratýný; o kâfir kalem ki hezeyan ötesi yoksunluðun da mimarý bilinmezlik kadar da mahrem bir sancýda gel-gitlere eþlik eden.

Varlýk, katmanlý yarasýyla o nüktedan týnýyý es geçiyor…

Rap rap rap…

Yüreðin kansýz ihtilalý yine puntolarýn sahte týnýsýnda sakýncalarýný da kanýksayýp düþmüþken yolunuz aþkýn güftesi bir þiir kadar korunaklý dünyalarýn da ütopyasý iken yalnýz yürek.

Rap rap rap…

Þehirler tahliye oluyor yürek hepten iþgal altýnda. Matem buyurdu madem Tanrý, ne gam O yanýmdayken; ne gam yalnýzlýk sükûnetimi delse de; ne gam ölü bir imgeye rast gelip de yok sayýlsa benlik.

Kurþun askerler.

Kýrýk miðferleri kurþun askerlerin.

Kýrýcý hezeyanlar yine yürek bandýkça aþka ezkaza görmediði muhatabý bir kývýlcýma denk düþmüþken kýrýlgan týnýsýný da bertaraf etmenin husumeti iken çeperinde dünya denen oyuðun.

Rap rap rap…

Hiþt…

Rap rap rap: Dikkat uyumakta benlik, vicdan hepten elek, sükût sizlere ömür.

Durdukça… duraksamaklarla geçen bir ömrün kaçýncý sekansý ise… ve evet, durdukça durduk yerde taarruza uðramak nasýl da mümkün ya durmadýðým sapaklarda nedir bunca yük her ne kadar yüksünmesem de yüklemlerin ihlali iken benliðin fýtratýna ve özgürlüðüne aykýrý.

Libidosu kayýp þehirler kundaklýyor þiiri, tetiði çekili aþklardan medet umuyor evren ve derme çatma yalnýzlýklar tahliye oluyor dönüþüm geçiren þehrin surlarýnda bir yýlgý bazense esaret yine düþkün mizaçlarýn ahkâm kestiði, boyutlarýn kayýp ve kopuk olduðu kaldýrýmlarda fevri adamlar volta atýyor.

Rap rap rap…

Sükût delindi ortasýndan ey güzel Allah’ým, nedir bunca öfke, demelere düþmüþken sapaklarda akýl fukarasý göçebe kuþlar bayat ekmek peþinde didikliyorlar þehrin bohçasýný.

Fevri gölgelerden mizacý kayýp coðrafyalar emsal teþkil ediyor yine metanet yüklü sakýncalarýný kaptýrmýþken akbabalara.

Misal… diye baþlamaktan yorgun onca beyit hele ki içselleþen öfkelerin hücum ettiði çatlaklarla yýkýma uðrayan yüksek rakýmlý yürekler bir bir konuþlanýyor dehlizlerinde bilinmezin her nasýlsa rahmet yoksunu mezarlarda yatan ölüler ayaklanýyor belki de týkýþ týkýþ kabristanýn uçuk bekçisi nazar eylemiþ belki de surelerde yerini yurdunu karýþtýran kara melek ihsan bellemiþ yine ufkun çaðrýsýný.

Týnýsýnda kaybolmuþluk, rükûsunda aþk, beyanýnda ise cellât bir inkâr yine aþkýn ýrmaklarýnda ölümüne sevdalý badirelerden edindiði tecrübe ile bilfiil yargýlanýrken hafif meþrep gölgeler…

Kayýtsýz.

Rap.

Sorumsuz.

Neden?

Sakýncalarý ne ola ki?

Hele ki matemi mabedinde evlat edinmiþse hele ki sevdiceðin bir rüyayý bilincine kazýmýþken.

Geç hem de nasýl. Kundaklanan þehir lambalarýna kýrgýn tüm pervaneler, laneti giyinmiþ gece hepten isyankâr.

Ýndinde aþkýn tahammülsüz kadýn ve erkek oysaki yüz görümü bir mutluluk ýsmarlanmýþtý.

Serenatlarýnda þehrin bayat ekmek kýrýntýsý adeta çapak yüklü vicdandan da son tahliye yine can pazarý bir imgede konuk etmiþsen o davetsiz misafiri.

Sondan baþa… misal…devamý yok bu hikayenin.

Rap rap rap.

Kursaðýnda takýlý o haram lokmadan mý medet umuyorsun?

Geç çok geç.

Endamlý çöküþler biriktiren yüreðin tahliyesine saniyeler kala belki de eteðinden dökülen taþlarýn akýbetini merak eden bir mezar taþýndan akan rehavet kadar da anlamsýz bir ölümlünün bir ölüye verdiði sela hele ki Hakkýn rahmetine kavuþmuþsa hayatýn koridorlarýnda edindiði mertebeyi ihlal ettiðinin farkýnda deðilken.

Yürek öldü mü çok geç.

Þehir öldü mü zaten ifratý hayli geçkin bir tabir sakinlerine sunumu iken lehçesi martaval hikâyelerin yine ket vuran o zincirleme kazada ardý arkasý kesilmezken ölü sevici bir gölgeyi ihbar etmek ne kadar birincil vazifesi ise beþerin.

Öldürücü bir darbede baþýndan olan bir gövde mi yoksa haklarýn ihlal edildiði hele ki bir bebekse bir sapkýnýn son kurbaný.

Rap.

Dökümlü seyrinde, sevdanýn titrinde tüm hezeyan tüm kaos.

Geç; hem de nasýl.