1
Kapanır Vav dergâhı
Mest olan hançerini düne batırır zaman
Yeniden kanar sinsi külün yarası
Manânın t/adını unutur kelimeler
Kaşla göz arası
Biliriz , nasipsizlik te nasiptir
Her baharla nara atar çiçek kokulu korkular
Toprağın karnından koparılır nazlı gelincik
Ve seferidir artık uykular
Ufalanır ucu yanık beyaz sayfalar
Şiirlerlere gömülür suskunluğun zehri
Kilit vurulur hüznün kabrine
Ve ödenir neşesi firari ömrün mehri
Ardından göz yaşını giyinir ateş
Lâl ağrıları çürütür mahpuslar
Çelişkinin ritmini bozar virgülsüz bir çığlık
Ve rüyaların kundağında büyür kabuslar
Tedavülden kalkar bin bir yanılgı
Kan revan içinde kalır şualar
Asılsız ihbarlar yağar mazeretlerin diline
Ve susmalara doymaz yalın ayaklı dualar
Gerçek h/iç yama tutmaz
Yırtıldıkça kanı çekilir keşmekeşin
Ölçüsüz biçilir tüm kefenler
Ve toprağına amin sürülür güneşin
Damla damla donar sabrın kanı
Çiçeklerden helâllik alır arılar
Çaylak zılgıtlar ekilir seslerin avlusuna
Ve bütününe kavuşur yarılar