Tüm zamanlarýn uzaðýnda ve kucaðýndayým kaderin. Esefle kýnadýðým kadar kýnandýðýma da kani bir güzelleme peþindeyim: Önce kendimi ötekileþtirdiðim derken eklenen halkalarýn, zincirimi devingen mizacým kadar gergin tuttuðu gerçeði ile de yüzleþtiðim.

Zaman ve mekân denen uzamda harici vasýflarýn içselleþtiði bir hegemonya biraz da aþýnmýþ benliðim ve ben zýmparalýyorum kundaklanan düþlerimi temize geçirmek gayreti ile sýnandýðýmýn da bilincinde.

Zýt kutuplarýn birbirini çektiði gerçeði; ýraklarda yakýn tuttuðum yürekleri de yürekle ahenkle dans ettirdiðim de yadsýyamayacaðým bir gerçek hem de iç görümün dýþa sunumunda Ýlahi Gücün tüm otoritesi ile hemhal olduðum ve büyüyen aþkýmý paralel evrenlerde yine Hakka sunumum ki; göreceli saðanaklardan da çektim elimi eteðimi.

Hâþâ, Yarabbi, demekse tüm iyi niyetimin asla güncelliðini yitirmediði ve akabinde yürekten bir Eyvallah çektiðim.

Tümden gelen duygularýmla tüme varan gayretimle ve yine iþtigal ettiðim iyi insan olmak adýna tüm sancýlandýðým ve vakýf olunasý yine gerçeklerin uzamýnda, satýr arasý duygularýmý da sýr belleyip serlere yýðdýðým.

Adýmlarým bazen çok ufak bazense koþmalarýn gizeminde yazdýðým ayrýntýlý þiirlerime kýlýf uyduruyorum.

Yorgunluðun katmanlarýnda; hiçliðin sükûtunda, sonsuzluðun da hicvi iken tedarik ettiðim düþler yine birikmiþ Fatihalarla bir nebze de olsa ruhuma dinginlik katýyor.

Zaman hýrsýz.

Bizler ise kaçak göçek yaþýyoruz.

Zaman aþýmýna uðrayansa yine tezahür eden kývýlcýmlarla büyüyen yangýnlarýn gizeminde hangi duygu arasý ise belki de bir kehanet babýnda.

Sivil kimliklerimiz.

Masum aþklarýmýz.

Gergin mizaçlarýmýz.

Heyula duygular, arsýz birliktelikler ve çeki düzen verdiðimiz hangi martaval ise yorgun zihnin de kýpýrtýlarýnda bir bukle olsun huzur nakþeden duyumlarda; sýrasýz ölümlerde; göreceli mesafelerin de aslýnda uzaðý yakýn bellediðimiz.

Ýnsandan öte bir yol varsa; kuvvet babýnda güç denen mefhum ne ola ki?

Hezeyanlar biriktiriyoruz, gölgelerden korkuyoruz; çaldýrýyoruz da bazen ise çalýyorlar aç yüreklerimizi derken korkuya teðet geçen kaygýlarý bertaraf ediyoruz ve yeknesak birliktelikleri tekdüze boylamlara enlem babýnda diziyoruz.

Sarý yapraklar kadar solgunuz, mücbir sebeplerle varlýðýmýzý bazen katlýyoruz bazense solduðumuz bir dala muhtaç oluyoruz oysaki asla geri dönme umudunun da olmadýðý.

Kýraðý çalan bir sabahta Tanrý’yý oynayan gece. Gecenin sükûtuna gündüzü ekleyen derviþ ruhlarýmýz ve kýpýrtýlarý son tufanda ölümlü düþlerimiz, düþüþlerimiz, saplantýlarýmýz, sakýncalý yalnýzlýklarýmýz. Büyüdükçe küçülen egomuz; sivrildikçe yontulmaya muhtaç benliklerimiz. Ve aþk…

Sondan baþa sayarken çifter çifter; baþtan sona ise muðlâk bir resim aslýnda siyah beyaz aþklarýn kývamsýz orantýsýnda bir eþleþme ve denklik sevdasý iken yine göreceli saðanaklara esir düþtüðümüz.

Katmanýmýz.

Karartýlar yine hicap yüklü.

Külliyen yalan demekten yorgun düþtüðümüz.

Çalakalem yaþamaksa en mucizevî birliktelik ve aþka nazire eden tekdüze varlýklarýn emsalsiz coþkusu ve sevmeye dair aslýnda her birimizin hikâyesi. Bazen uzaðýmýzda bazense içimizde belki de yokluðumuzun hicvi iken kenetlendiklerimiz hele ki aþk denen rahleye kondurduðumuz bir surede kanat açýp uçarken tüm boyutsuzluðumuzla bir de saklý gerçekler kendimize asla itiraf edemediðimiz…

Ya sizin kabulünüz ne? Bir derviþin yüreði mi taþýdýðýnýz yoksa aslýnýzý asla inkâr etmediðiniz o eksen mi tüm pervasýzlýðýn da ucube týnýsýnda raks eden benlik ve aþk dolu fýtratýn mucizevî yoksunluðuna lanet okurken þeytan ve melekler pür-nakýl dökerken iyi dileklerini ve koruyup kollandýðýnýz… Sahi, sevmekten yorulur mu insan?